မနက္ျဖန္ဆိုလွ်င္ သၾကၤန္အႀကိဳေန႔ေရာက္ေတာ့မည္။
ေကာင္းခန႔္ ႏွင့္ တိုးတိုး တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရပ္ကြက္ထဲသို႔လွည့္ကာ အုန္းလက္ ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ၾကရ၏။ အိမ္ေရွ႕တြင္ အုန္းလက္မ႑ပ္ေဆာက္ၿပီး ေရပက္ၾကရန္ျဖစ္သည္။ သုံးလမ္းေက်ာ္မွ ကိုဖိုးေက်ာ္တို႔အိမ္တြင္ အုန္းလက္မ်ားခုတ္ခ်၍ ရပ္ကြက္ထဲမွကေလးမ်ားအား အုန္းလက္အလႉေပးေနေသာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သား ၀င္ယူလာခဲ့ၾကသည္။
"ဟယ္! ေကာင္းေကာင္းတို႔ အုန္းလက္ေတြရခဲ့ၿပီလား"
ေကာင္းခန္႔တို႔ၿခံထဲတြင္ မမကလ်ာႏွင့္စကားေျပာေနေသာ ျမတ္သႏၲာေအာင္ကလွမ္းေမးသည္။
"မရခဲ့ဘူး... ဒါေတြက ငွက္ေပ်ာ႐ြက္ေတြ"
ေကာင္းခန္႔က ျမတ္သႏၲာေအာင္အား႐ြဲ႕ၿပီးေျဖလိုက္သည္
"ေသနာေကာင္ေလးကလည္း"
"အုန္းလက္ႀကီးဆြဲတာျမင္ရဲ႕သားနဲ႔ေမးေနၿပီးေတာ့"
ျမတ္သႏၲာေအာင္က ေကာင္းခန္႔တို႔ထက္တစ္တန္းငယ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက တစ္ရပ္ကြက္တည္းအတူတူႀကီးျပင္းလာခဲ့ၾကသူမ်ားမို႔ ႐ြယ္တူေတြလိုပင္ေျပာဆိုၾကသည္။
"လမ္းထဲလည္းလူသိပ္မလာဘဲနဲ႔ လမ္းထိပ္မ႑ပ္မွာသြားကစားၾကပါလားနင္တို႔ေတြ"
မမကလ်ာက အိမ္ေရွ႕တြင္မ႑ပ္ေဆာက္ရန္ျပင္ေနၾကေသာ ေကာင္းခန္႔တို႔ကိုလွမ္းေျပာသည္။
"ညေနဘက္ဆိုလာၾကပါတယ္... ကေလးေတြေဆာ့ရတာေပါ့"
လူႀကီးေတြကစိတ္မခ်သျဖင့္ လမ္းထိပ္အထိသြား၍ေရကစားခြင့္မရေသာ ကေလးမ်ားအတြက္ေတာ့ ေကာင္းခန္႔တို႔ေဆာက္ေပးထားသည့္ ေရကစားမ႑ပ္ေလးသည္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားပါ၏။
"လမ္းထဲပဲေဆာ့ရေအာင္ပါ... ငါတို႔လည္းလမ္းထိပ္မွမသြားရတာကို... ဒီႏွစ္လည္းယိမ္းကတဲ့အထဲပါခ်င္တာ ပါးစပ္ေတာင္မဟရဲပါဘူး"
ျမတ္သႏၲာေအာင္ကေျပာေတာ့ မမကလ်ာကစိတ္မေကာင္းဟန္ျဖစ္သြားသည္။
"ေအးဟယ္ ငါတို႔လမ္းထဲမွာ သၾကၤန္မကဖူးတဲ့သူမရွိဘူး အိငယ္တို႔ေတာင္ဒီႏွစ္ကဖို႔ အကတိုက္ေနၾကၿပီ နင္တို႔အေဖႀကီးကေတာ့ လြန္ပါတယ္"
DU LIEST GERADE
The Promise Of Summer
Romantik(Myanmar Boy Love Fiction-OC) (အရမ်းချမ်းသာပြီး လိုတရဘ၀မျိုးတွေမဟုတ်ပဲ real life နဲ့ အနီးစပ်ဆုံး ၂၀၀၆ ခုနှစ်ဝန်းကျင်ခန့်က သင်္ကြန် အငွေ့သက်လေးတွေ အဆောင် အငွေ့သက်လေးတွေ နဲ့ သာမာန်ရိုးရှင်းတဲ့ အဆောင်နေ အင်ဂျင်နီယာကျောင်းသား ဘ၀ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတခုပါ)
