ဒီေန႔သည္ ေသာၾကာေန႔ျဖစ္၍ ညေနပိုင္းစာသင္ခ်ိန္မ်ား သိပ္မရွိေပ...ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အတန္းလစ္ၾကသည္...တိုးတိုးအတန္းၿပီးလွ်င္ ေစာေစာျပန္ရန္ ေကာင္းခန႔္က တိုးတိုးတို႔ အတန္းဘက္သို႔ထြက္လာခဲ့သည္...တိုးတိုး၏အခ်ိန္ဇယားအား အလြတ္ရသည္မို႔ ဒီအခ်ိန္ဆိုလွ်င္ လက္ေတြ႕ခန္းဘက္တြင္ ရွိေနလိမ့္မည္...အတန္းေရွ႕ ေရာက္ေတာ့ ေကာ္ရစ္ဒါတြင္ တိုးတိုးက ေကာင္မေလးတေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္...ေကာင္းခန႔္ကိုျမင္ေတာ့ လက္လွမ္းျပကာ ေခၚသည္....
"ဪ ေကာင္းေကာင္း ဒါ ၿဖိဳးအိေလ မင္းနဲ႔ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး ငါတို႔ ပေရာဂ်က္တူတူလုပ္တဲ့ group က...ၿဖိဳးအိ ဒါ ေကာင္းခန႔္ေဇာ္ တဲ့ "
"ဪ ဟိုေန႔ ဖုန္းလာကိုင္တဲ့တေယာက္ထင္တယ္"
"ဟုတ္တယ္"
ေကာင္းခန႔္ေခါင္းညိတ္ကာ တခ်က္ၿပဳံးျပလိုက္သည္...ၿဖိဳးအိကလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ျပန္ၿပဳံးျပကာ တိုးတိုးဘက္သို႔လွည့္၍ ေျပာသည္...
"ဒါဆို ငါသြားေတာ့မယ္ေနာ္ တိုးတိုး...မနက္ျဖန္မွ ေကာင္းမြန္ နားကဆိုင္မွာေတြ႕ၾကတာေပါ့"
"အိုေခ"
ၿဖိဳးအိလွည့္ထြက္သြားၿပီးမွ တိုးတိုးက ေကာင္းခန႔္၏ ပုခုံးအားလွမ္းဆြဲကာ လက္တင္၍...
"ဒိုးၾကစို႔ ၿပီးၿပီမလား"
"မနက္ျဖန္ ေကာင္းမြန္ နားက ဆိုင္ ဟုတ္လား...အဲ့မွာဘာလုပ္မွာလဲ"
"ဪ စာစုလုပ္ၾကမလို႔ပါ"
"မင္းဘယ္တုန္းက မိန္းကေလးေတြနဲ႔ စာတူတူလုပ္ရတာ ႀကိဳက္သြားတာလဲ"
"Team work ေတြေလကြာ ၉တန္း ၁၀တန္းမွ မဟုတ္ေတာ့တာ မင္းကလဲ...ေရာ့ မုန႔္စားဦးမလား ၿဖိဳးအိေကြၽးသြားတာ"
ေကာင္းခန႔္ တိုးတိုးအား ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲေလွခါးထစ္မ်ားအတိုင္း ေျပးဆင္းလာခဲ့သည္....
အျပန္လမ္းတြင္ ေကာင္းခန႔္က ဆိုင္ကယ္ေမာင္း၍ တိုးတိုးက ေနာက္မွထိုင္လိုက္လာသည္..
"တိုးတိုး...ငါ မင္းကို အေဆာင္ကိုျပန္ပို႔ၿပီးရင္ သူဇာလြင့္ကို ကားႀကီးဂိတ္ လိုက္ပို႔လိုက္ဦးမယ္ေနာ္"
VOCÊ ESTÁ LENDO
The Promise Of Summer
Romance(Myanmar Boy Love Fiction-OC) (အရမ်းချမ်းသာပြီး လိုတရဘ၀မျိုးတွေမဟုတ်ပဲ real life နဲ့ အနီးစပ်ဆုံး ၂၀၀၆ ခုနှစ်ဝန်းကျင်ခန့်က သင်္ကြန် အငွေ့သက်လေးတွေ အဆောင် အငွေ့သက်လေးတွေ နဲ့ သာမာန်ရိုးရှင်းတဲ့ အဆောင်နေ အင်ဂျင်နီယာကျောင်းသား ဘ၀ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတခုပါ)
