မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်နုနုသည် ပြတင်းပေါက်မှတဆင့် ခုတင်ပေါ်တွင်အိပ်ပျော်နေသေးသောတိုးတိုး၏ခေါင်းပေါ်သို့ ကျရောက်နေသည်။ ဆေးမဆိုးရပါပဲ နဂိုအတိုင်းအညိုရောင်ဖျော့ဖျော့ရှိနေသော ဆံနွယ်ပျော့ပျော့တို့သည် နေရောင်အောက်တွင်အရောင်လက်နေ၏။
မှိတ်ထားသောမျက်ခွံပေါ်မှ မျက်တောင်ရှည်ရှည်တို့သည် ထူထူထဲထဲ။ ထင်းနေသောနှာတံနှင့် တိတိပပရှိလှသော မထူမပါးနှုတ်ခမ်းတို့က ပိုပြီးပြည့်စုံအောင် ထောက်ကူပေးထားကြသည်။ တိုးတိုး၏ နှုတ်ခမ်းများဆီသို့အကြည့်ရောက်တိုင်း ကောင်းခန့်ရင်မှာတဒုတ်ဒုတ်နှင့် အမြဲခုန်လှုပ်လာတတ်၏။
"ဟင်း!!"
ကောင်းခန့်သက်ပြင်းချလိုက်ပြီး လေပူတို့ကိုမှုတ်လိုက်ရင်း တိုးတိုးအားထိုင်ကြည့်နေမိသည်။
တိုးတိုး အိပ်ယာနိုးလာတော့တဖက်ခုတင်တွင် ထိုင်ကာ သူ့အားစိုက်ကြည့်နေသော ကောင်းကောင်းအားတွေ့လိုက်ရ၍ ရုတ်တရက်လန့်သွားသည်။
"ဟင်...လန့်လိုက်တာကွာ ဘာထိုင်ကြည့်နေတာလဲ"
"ထတော့ ကျောင်းနောက်ကျတော့မယ်"
"အဲ့ဒါကို မနှိုးပဲ ဘာလို့ထိုင်ကြည့်နေတာလဲ"
"မသိပါဘူးဗျာ အိပ်မက်ကောင်းလေးတွေများ မက်နေရင် အနှောက်ယှက်ဖြစ်သွားမှာစိုးလို့"
"ကျစ်! ဘာလဲကွာ"
တိုးတိုးက အိပ်ယာပေါ်မှာလူးလွန့်နေရင်း အော်သည်။ ကောင်းခန့် ထိုင်နေရာမှထလာကာ တိုးတိုးခြုံထားသောစောင်ကို အတင်းဆွဲခွါလိုက်ပြီး...
"သွား ရေသွားချိုး မြန်မြန်လုပ်...ငါ အောက်ကစောင့်နေမယ်"
တိုးတိုးကိုပြောပြီး လွယ်အိတ်ပါတစ်ခါတည်းယူကာ အဆောင်အောက်သို့ဆင်းခဲ့သည်။ အဆောင်အောက်တွင် ကိုတင်သန်းဦးနှင့် ကိုသော်တာမျိုးကိုတွေ့ရ၏။
"ဟင် မင်းတို့ မသွားကြသေးဘူးလား"
"ဟုတ်တယ် အကို .. တိုးတိုး အိပ်ရာထနောက်ကျနေလို့"
ကောင်းခန့်က ပြန်ဖြေရင်း ကိုအာကာမျိုး၏မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်မိသည်။ မျက်လုံး..နှာခေါင်း..နှုတ်ခမ်းများကို သေချာလိုက်ကြည့်သည်။ ဘယ်လိုမှ မခံစားရ။
KAMU SEDANG MEMBACA
The Promise Of Summer
Romansa(Myanmar Boy Love Fiction-OC) (အရမ်းချမ်းသာပြီး လိုတရဘ၀မျိုးတွေမဟုတ်ပဲ real life နဲ့ အနီးစပ်ဆုံး ၂၀၀၆ ခုနှစ်ဝန်းကျင်ခန့်က သင်္ကြန် အငွေ့သက်လေးတွေ အဆောင် အငွေ့သက်လေးတွေ နဲ့ သာမာန်ရိုးရှင်းတဲ့ အဆောင်နေ အင်ဂျင်နီယာကျောင်းသား ဘ၀ အချစ်ဇာတ်လမ်းလေးတခုပါ)
