ဖူးစာယှဥ်

အပိုင္း ၁၆

စိမ္းစိမ္းစိုေသာ သစ္ပင္မ်ားအုပ္ဆိုင္းေသာ ေတာလမ္းငယ္သည္ သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ။ မိုး႐ြာထားၿပီးကာစျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝါး႐ြက္၊ သစ္႐ြက္မ်ားထက္တြင္ ေရပုလဲမ်ား သီတန္းေနေသးသည္။ ေျမျပင္ေပၚ ထင္က်န္ေသာ မိုးေရစီးေၾကာင္းသည္ပင္ မရပ္တန႔္ေသးဘဲ တသြင္သြင္ စီးဆင္းေနဆဲ။ ထိုလမ္းထက္မွာ ယွဥ္တြဲေလွ်ာက္လာသူႏွစ္ေယာက္ကို မထူးဆန္းေသာ ျမင္ကြင္းတစ္ခုအျဖစ္ ေတာလမ္းငယ္မွ သိပါလိမ့္မည္။

တစ္ဦးမွာ သပ္ရပ္တန္ဖိုးရွိေသာ ဝတ္ဆင္မႈႏွင့္ အဖိုးတန္ရတနာမ်ား စီရီထားသည္။ ရွည္လ်ားလာေသာ ဆံပင္မ်ားေၾကာင့္ ေက်ာက္စိမ္းနားဆြဲငယ္ကို မျမင္ရေတာ့။ ေခ်ာေမာခန႔္ညားေသာ အသြင္သည္လည္း ကပိုက႐ိုက်ဆင္းေနေသာ ဆံစအခ်ိဳ႕ေအာက္မွာ။ သို႔ေသာ္ မာန္မာနႏွင့္ ၾသဇာႀကီးေသာ ဟန္ကိုေတာ့ မည္သူမဆို သတိထားမိပါလိမ့္မည္။

အျခားသူကေတာ့ ကိုယ္အေပၚပိုင္း ဗလာႏွင့္ျဖစ္သည္။ ဒူးႏွစ္ဖက္စလုံး ျမင္ေနရေအာင္ စုတ္ၿပဲေသာ ေဘာင္းဘီကိုဝတ္ဆင္ထားကာ ေျခဗလာႏွင့္ျဖစ္သည္။ မ်က္ခုံးေနရာႏွင့္ ပါးျပင္တြင္လည္း ႐ႊံ႕စက္မ်ား ေပေနေသးသည္။ ႐ႊံ႕ေျခာက္ကပ္ေသာ ဆံစရွည္မ်ားေၾကာင့္ ထူးၿပီး မညစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း စူးရဲရဲအၾကည့္သည္ မာထန္ေသာ အလွတရားကို ပုံေဖာ္ႏိုင္စြမ္းရွိေနသည္။ ရိပ္ရိပ္ထင္ေသာ ပါးသိုင္းေမႊးအခ်ိဳ႕သည္လည္း ခန႔္ေသာ႐ုပ္ရည္ကို ျပည့္စုံေစသည္။ အသားႏုေရာင္ မထူတထူႏႈတ္ခမ္းမ်ားမွာ ၿပဳံး၍ေနသည္။

ထိုသူ၏ ေျခတစ္ဖက္က မိုးေရစီးေၾကာင္းကို နင္းမိသည္။ ေျမမႈန္ေရာေသာ ေရစက္မ်ားသည္ ေဘးနားတြင္ လိုက္ပါလာသူ၏ အဖိုးတန္ အဝတ္နားစတြင္ ေပက်ံကုန္သည္။ ႐ႊံ႕ေပသြားေသာ အဝတ္အစားမ်ားကို ငုံ႔ၾကည့္ရင္း စိတ္ပ်က္သလို ေဘးခ်င္းယွဥ္မေလွ်ာက္ရန္ ေျခလွမ္းေနာက္ခ်န္ခဲ့ဖို႔ ႀကိဳးစားသည္။ သို႔ေသာ္ အျခားသူကပါ ေျခလွမ္း႐ုပ္သည္။

"ငါ မင္းကို ေမးစရာရွိတယ္.."

ေျပာ ဆိုသည့္ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို အၾကည့္ျဖင့္သာ တုန႔္ျပန္သည္။ ဒီပုံစံမ်ိဳးႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့သည္မွာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထူးၿပီး စိတ္ပ်က္ဟန္မရွိ။