HEY SEN!EVET YENİ OKUMAYA GELEN SENDEN BAHSEDİYORUM!TRAIN EVRENİNE HOŞGELDİN!
KEYİFLİ OKUMALAR.
"Günaydın komiserim."
Kafamla selam vererek girdim emniyetten içeri.Kimseyle çok fazla konuşmayı sevmezdim yıllardan beri.Yaşım da ilerledikçe sikik yalnızlığı daha fazla hissediyorum.Buna rağmen insanlara karşı hala mesafeli,soğuğum.
Yetimhanede büyüdüm.Çocukken bile arkadaşım olduğunu hatırlamıyorum.Liseye geçtiğimde ilk arkadaşımı edindim.
Jooheon.
Benim gibi sert mizaçlı,çok fazla konuşmayan biriydi.Sınıfa ilk girdiğimde sadece onun yanı boştu.Tepesine dikildiğimde yana kaymaya bile tenezzül etmemişti.Onu iterek oturduğumda o öldürücü bakışlarını yollamıştı.
Kavga edeceğimizi düşünüp heyecanlanmıştım çünkü ben her zaman yapış yapış sevgi gösterilerinden çok böyle şeylerden hoşlanırdım.
Ama o bana gülümsedi.Sert mizacının altından yüzündeki sevimli gamzelerini sundu.
Zamanla arkadaşlığımız ilerledi.Jooheon kendi çapında rap yapıyordu.Altyapısı,sözleri her şeyi kendisine ait parçaları vardı.Yetenekliydi de.
"Bir gün" derdi her konuşmamızda."Bir gün dünyaya şarkılarımı dinleteceğim Yoongi."
Aklıma gelen şeyle gülümsedim.Bir gün beni zorla küçük stüdyosuna sokup elime bir kağıt tutuşturdu ve söylememi istedi.İlk defa birinin isteğini kıramadım o gün.Ben rap yaptım.Açıkçası hoşuma da gitmişti.Beraber şarkı bile yapmıştık.
Annesi ve babası ilk hayranlarımızdı.Bizi hep desteklediler ve bana da ona davrandıkları gibi davrandılar.İlk aile sıcaklığını onlarda hissettim.
Bana "gerçekten güldüğünü görmeden ölmek istemiyorum" demişti.Ben gerçekten gülümsedim ona mezuniyet gecesi.
O gece sahneye çıkmıştı.Kendi yazdığı parçalardan birini söyledi ve beni de sahneye davet etti.Tony Montana'nın melodisini duyduğumda şaşkınlıkla ona döndüm."Yapabilirsin dostum" dedi ağzını oynatarak.
Sikeyim...Hayatım boyunca gerçek mutluluğu hissettiğim ilk geceydi.Biz sahnedeyken herkes deli gibi eğleniyor,ritim tutuyordu.
O an hayallere daldım.Gerçekten rap yaptığımı,herkesin şarkılarıma eşlik ettiğini ve hayranlarımın olduğunu...
Parça bittiğinde Jooheon'un herkese el sallayarak gülümsediğini gördüm.Onu çok iyi anlıyordum çünkü ben de aynı hisleri yaşıyordum.
Onunla göz göze geldiğimde güldüm.Dişlerimin hepsi gözüküyor buna eminim.Yüzündeki şaşkınlık dün gibi aklımda.
Mezuniyet töreni bittiğinde her zamanki gibi sahile koştuk.Neşeli sesiyle hala benimle uğraşıyordu.
"Siktir Yoongi!4 yılın sonunda güldün."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Train | Sope
FanfictionKomiser Min Yoongi ve ortağı Jung Hoseok ekibiyle beraber bir seri katili aramaya başlar.Bu serüven hiç bilmedikleri dünyada tekrar karşılaşmalarını sağlar.
