⌯ꘟ𝑭𝒂𝒌𝒆 𝒑𝒓𝒊𝒏𝒄𝒆𝒔𝒔 𝑺1

⌯❀[ part 23 ]❀⌯

⌯ꘟ❀------⋆-----········⊰𖢖⊱········------⋆------❀⌯ꘟ

آنچه در این پارت خواهید خواند:

╼' شاید سهم من از تو
فقط همین چند وقت بود ...
اینكه بیای ؛
ببینمت ؛
عاشقت بشم ؛
و بری !

⌯ꘟ❀------⋆-----········⊰𖢖⊱········------⋆------❀⌯ꘟ

°•پارت بیست و سوم•°

پلک هاش آروم و بدون هیچ عجله ای باز و بسته میشدن تا شاید بتونن دنیای تار اطرافش رو واضح کنن.
وقتی تونست بالاخره درست ببینه، با سقف چوبی بالای سرش مواجه شد.
خیلی گیج بود ولی تنها فرمانی که مغزش الان میداد این بود که بلند بشه تا بفهمه کجاس.
به محض اینکه خواست بلند بشه درد عجیبی تو کل بدنش پخش شد که باعث شد اولین حرفایی که به زبون میاره اینا باشه:

+آااااخ!

حداقل نکته مثبت این اتفاق این بود که کاملا به هوش اومد.

×بالاخره بیدار شدی عزیزم؟

وقتی داشت دنبال منبع اون صدا میگشت، کل اون فضا رو از نظر گذروند.
به نظر نمیومد خونه باشه، بیشتر شبیه به کارگاه بود.

(بچز اونجا رو تو تیزر دیدین، اگه یادتون رفته یه بار دیگه نگاه کنید زیاد نمیشد توصیفش کرد.)

وقتی از بین دیوار های سنگی و وسایل عجیب غریبی که بیشترش رو نمیشناخت گذشت، مردی رو دید که به یکی از ستون های چوبی اونجا تکیه داده و بهش خیره شده.
شخص دیگه ای بجز اون اینجا نبود پس قطعا همون مرد صداش زده.

×میدونم خسته ای اما باور کن خوابِ زیادم واسه سلامتیت ضرر داره عزیزم.

چشماشو بست و سعی کرد از ذهن خستش جواب سوالاش رو پیدا کنه.
چیزی یادش نمیومد...
شاید بهتر بود سوالاش جور دیگه ای پیدا میکرد.

+اینجا کجاست؟
من چطور اومدم اینجا؟

صدای گرفته و تحلیل رفتش باعث نشد اون مرد متوجه نشه چی گفته.
مرد تکیشو از ستون گرفت و روی میزی که درست جلوی تخت دختر بود نشست.
یکی از سیب های توی سبد رو برداشت و گَرد و خاکش رو با لباسش پاک کرد.
گازی بهش زد و گفت:

×من هیچوقت تو رو جای بد نمیبرم.

خوب اون دختر که نفهمیده بود اونجا کجاست، ولی طبق چیزی که شنیده بود اون مرد آورده بودش اونجا.
اینبار توجهی به دردش نکرد و روی تخت نیم خیز نشست.
کلافه به اونجا و مخصوصا اون مرد که به طرز عجیبی ازش حس خوبی نمیگرفت نگاه انداخت.
هیچ ایده ای راجب خودش نداشت.
اینکه کیه؟
چکارس؟
اصلا اسمش چیه؟

+لعنتی چرا چیزی یادم نیست؟

مرد سری تکون داد و گفت:

×زیاد عجیب نیست...
به هر حال پنج روز بیهوش بودی.