Mucize Doktor (Türkçe olarak) - FerBel, AlNaz, AcDem, EyDor

Mucize Doktor - Bölüm 33 - "Görmek istemiyorum!!"

Doruk, yardımcıların odasına girdi ve o kadar sinirlendi ki, elindeki şeyi parçalayıp ezdi. Sonra Nazlı ve Ali içeri girdiler.

- "Doruuk, haaaadi, bir saat sonra ameliyat! - dedi Nazlı heyecanla, sonra odaya bakındı - Doruk, aman tanrım! Ne yapıyorsun?!"

- "Patlamak üzereyim! Eylül'in erkek arkadaşi var!!" - o bağırdı.

- "Nasılr? Bu tamamen imkansız!" - dedi Ali.

- "Ferda dedi! Ben çiçeği de gördüm! Kim olabileceğini söylemedi ama yüzünü kırmayı tercih ederim!"

- "Dur! Yeter! Doruk, kimse görmeden sakin ol! Şiddet zaten çare değil!" - dedi Nazlı.

- "Bence Eylül'le konuşmalısın..." - dedi Ali.

- "Hayır! Görmek istemiyorum!!"

- "İyi, iyi, tamam. Sakin ol. Ne yaptığımızı anlatacağım. Biraz sakinleşmen gerekiyor. Ali de ben de akşam boşuz, gidip biraz rahatlayalım. Kafanı dağıtacaksın, sonra ne yapacaksın göreceğiz..." - dedi Nazlı.

- "Güzel. Bu gece bir partiye gidiyoruz. Şimdi buna ihtiyacım var!"

- "Nasil iştersen. Şimdi lütfen eve git. Sen hasta olduğunu Ferman'a söyleyeceğiz... Ameliyat bitince hazırlanıp arayacağız." - dedi Nazlı.

- "Tamam. Teşekkürler çocuklar." - dedi Doruk ve odadan çıktı.

Ali ve Nazlı, Doruk'tan sonra işleri yoluna koymaya başladılar.

- "Eylül'ün sevgilisi olduğunu sanmıyorum." - dedi Ali.

- "Ben de öyle düşünmüyorum. Ama Doruk'un ne kadar kıskanç olduğunu biliyorsun. Çok zor bir dava olacak ama bunun dışında kalalım."

- "Dışarıda kalalım mı? Ferman'a ya da Eylül'e söyleme?"

- "Hayır. Hayır. Müdahale etmeyelim, biz şimdi iyiyiz. Benim için en önemli şey bu..." - dedi Nazlı gülümseyerek.

- "Tamam. Haklısın." - dedi Ali, Nazlı'ya sarılarak.Akşam ise Eylül hala hastanedeydi. Doruk'u telefonla aradı elinde Beliz'in hediyesini tutarak ofisinde oturdu. Doruk eline alır almaz Eylül hemen konuşmaya başladı.

- "Merhaba! Üzgünüm ama bugün yanında olamam..."

- "Evet, tahmin ettim..."

- "Belize'nin bugün bir isim günü var ve hala ona hediyesini vermem gerekiyor, onunla ve Ferman'la akşam yemeği yiyeceğim."

- "Ne yaptığın umurumda değil."

- "Umurumda değil?"

- "Hayır. Bu gece kendim için şimdiden bir program ayarladım."

- "Gerçekten mi? Beni aramadın, bugün beraber olacaktık..."

- "Öyleydi. Ama ikimizin de daha iyi şeyleri vardı..."

- "Anladım." - dedi Eylül üzgünce.

- "1 hafta izin aldım. Yarın gidiyorum."

- "Ne? Neden bana söylemedin?"

- "Söylenmemiş şeyleri aramak istiyorsanız önce kendinize bakın... Ben değişim istiyorum."

- "Değişim mi? Bensiz mi?"

- "Kesinlikle. Lütfen bakma. Beni rahat bırak. En iyisi." - dedi Doruk vedalaşmadan telefonu kapattı.

- "Doruk! Doruk!!" - Eylül dedi ama cevap yok. Telefonu kulağından çekip ekrana baktı. Arka plan görüntüsü, Doruk ile sahip oldukları ortak bir görüntüydü. Sadece fotoğrafa baktı ve ağlamaya başladı. Sonra Ferman mutlu bir şekilde odaya girdi.

- "Canımmm! Hadi, yemeğe gidiyoruz!! - dedi Ferman ama ablasının ağladığını görünce kaşlarını çattı. - Allah Allah, Küçük, ne oldu??"

- "Doruk gitti. Bensiz. Bir değişikliğe ihtiyacı olduğunu söyledi... Bensiz!" - Eylül gözyaşlarını sildi.

- "Ne?? Hiçbir şey anlamıyorum, ne oldu??"

- "Bilmiyorum. Sanırım ayrıldık."

- "Vay canına... Ağlama, lütfen... Dinle beni, bugün bunu dert etme. Seni akşam yemeğine Beliz ve ben götüreceğiz ve iyi vakit geçireceğiz. Sonra yarın ne olduğunu öğren."

- "Artık beni sevmiyor." - dedi Eylül üzgünce.

- "İmkansız. Seni sevmemek imkansız. Sadece etrafımıza bak. Birkaç haftadır buradasın, ama herkes çok çabuk aşık oldu. Ailen burada. Bize her zaman güvenebilirsin." - dedi Ferman, kardeşine sarılarak.

- "Seni çok seviyorum." - dedi Eylül.

- "Ben de. Hadi gidelim. Bugün bunu konuşmuyoruz, görüyorsun, bu gece iyi vakit geçireceğiz. :)"

- "Haklısın tamam hadi gidelim..."