Mucize Doktor (Türkçe olarak) - FerBel, AlNaz, AcDem, EyDor

Mucize Doktor - Bölüm 46 - Yeni eve taşınma

Öğleden sonra Eylül ve Doruk evrak işlerini halletti ve anahtarları aldı. Doruk evin içinde dolaşıp odalara baktı ve Eylül Ferman'a ve Beliz'e gitti.

- "Anahtarları aldık, gel!" - dedi Eylül heyecanla.

- "Toplanmana yardım edeceğim, değil mi? :)" diye sordu Ferman.

- "Eveeeet, ama çocuklar geliyor, Demir konusunda yardım edecek, ayrıca sen de buradasın... Ve da Ali'yi toplayacak olan sen olacaksın... :)." - dedi Eylül.

- "Ben de gideyim mi?" - diye sordu Beliz.

- "Evet çünkü güzellik anlayışına ihtiyacın olacak... Ben de toparlanayım, uğraşacak vaktim olmayacak... Ben bir ev istiyorum, savaş alanı değil... Çünkü biliyorsunuz Demir ve Doruk..." - dedi Eylül.

- "Konuştuk! :)" - dedi Beliz ve yeni eve girdiler.

Açelya, Nazlı, Ali ve Doruk'un oturma odasında durduğu diğer daireye:

- "Demir nerede?" - diye sordu Ferman.

Ardından Demir kendini büyük kutuların birinden aşağı attı.

- "Buradayııııııııım!" - o bağırdı.

- "Görüyorsun işte ben de bundan bahsediyordum..." - dedi Eylül gözlerini devirdi.

- "Yukarı söyle bana, Doruk'u burada bırakabilir miyim?" - diye sordu Açelya - Bu güzel, büyük kutuyu bahçeye koyarsan, buraya gelir... Biraz çok yiyip daha çok konuşur, ama ben onu bedavaya veririm!"

- "Olmaz. O senin. Kutuyla birlikte..." - Eylül güldü.

- "Çocuklar, hadi, toplanalım. - dedi Ferman - Eylül, Doruk, hangi odanın neresi olduğunu dolaşın, hangi kutunun nereye gittiğini hepimiz bilelim ve sonra Eylül'le eve gidiyorum ve ikiniz eşyalarınızı getirin, Demir, sen ve Doruk, Doruk eşyalarını getirin, diğer kızlar bavulları boşaltın. Beliz'in söylediği her şeyi buraya getirdiğimiz kutular. Tamam? "

- "Ahh bak patron kontrolde... - dedi Eylül gülerek - Ama aksi takdirde haklısın, biz böyle yapıyoruz."

- "Ama her şeyden önce, hangi odanın hangisi olduğuna bir bakalım." - dedi Beliz.

Eylül ve Doruk odaları gösterdi. Oturma odası, yatak odası, çalışma, mutfak, banyo vb. Sonra eski sahiplerinin çocuk odası olan çocuk odaya geldiler.

- "Eh, bu..." - dedi Doruk.

- "Burası çocuk odası!!!" - diye bağırdı Açelya.

- "Hayır tabii değil!!" - Eylül ve Doruk aynı anda bağırdı ama en yüksek sesle Ferman bağırdı.

Diğerleri buna güldü.

- "Acelya, burası çocuk odası olmayacak galiba..." - dedi Ali yumuşak ama çok ciddi bir şekilde.

- "Bu... Bir video oyun odası olacak... Buraya daha küçük bir oyun odası kuracağız! Sonra oradan bir çocuk odası yapacağız." - dedi Doruk.

- "Tamam, tamam, bunu destekliyoruz!" - dedi, pek umursamayan ama çocuk odası hakkında bir şey duymak istemeyen Ferman.

- "Daha ne olsun!!" - dedi Eylül - Bütün gün burada Xbox oynayacağınızı unutun... Burada küçük bir spor salonumuz olacak... İkimiz de çok spor yapıyoruz ve Ferman çok spor yapar..."

- "İyi fikir! Her neyse, bunu son bırakalım ama paketlemeye başlayalım çünkü hiç işimiz bitmedi..." - dedi Ferman.

Bütün gün çalıştılar ve tam olmasa da Eylül ve Doruk'un eşyaları da yerine oturdu ve ev oldukça sade bir hale geldi.

- "Şimdi hastaneye gitmeliyiz." - dedi Açelya.

- "Tamam. Bana yardım ettiğin için çok teşekkür ederim :)" - dedi Eylül.

Eylül'ü kısa bir öpücükle uğurlayan Doruk, Demir ve Açelya ile birlikte işlerin başlamasıyla hastaneye doğru yola çıktı.

Ali ve Nazlı da vedalaşıp evlerine gittiler. Ali bütün gün kahramanca kutuları paketlediğinden oldukça yorgunlardı. :)

Ayrıca Eylül, Beliz ve Ferman bir süre apartmanda kaldı.

- "Peki, Eylül, nasıl hissediyorsun burada?" - diye sordu Beliz.

- "İnanılmaz... Çok mutluyum!"

- "Diyelim ki yarım yıl önce öyle olacağını düşündünüz mü?" - diye sordu Ferman.

- "Şey, bunu rüyalarımda düşünmezdim... Ve her şeyi sana borçluyum, Ferman." - dedi Eylül.

- "Neden? Ben bir şey yapmadım... :)"

- "Tabii ki hayır. Hayatımda bana bir dünya olan herkese senin sayende verdim... Senin öğrencisin benim aşkım, senin aşkın en iyi arkadaşım oldu ve sen benim mükemmel kardeşim oldun..." - dedi Eylül.

- "Gel buraya sen..." - dedi Ferman, ablasına sarılarak.

Eylül de Beliz'e sarıldı, sonra diğer eve taşındılar, akşam yemeğe çıktılar.

Bu arada Demir, Doruk ve Açelya akşam vardiyası arasında konuşuyorlardı.

- "Sensiz evde garip olacak..." - dedi Açelya.

- "Mutluyum. Sonunda gitiyor." - dedi Demir sertleşti.

- "Artık yalan söyleme! Çok sıkıcı zamanlar seni karşılayacak! Çünkü en eğlenceli ve komik oda arkadaşı ben, ve artık orada olmayacağım!! Beni çok özleyeceksin ama çok geç... O zaman ben aşkımla mutlu ol ve huzur içinde uyu!" - dedi Doruk muhteşem bir şekilde.

- "Ahhaahaaaaaaaaaa!!! Gülme bana! Zavallı Eylül ne yaptığını bilmiyor! Bak, zaruretmiş gibi Ferman'a kaçacak! 2 gün!" - Demir güldü.

- "Neden bahsediyorsun?" - Doruk şaşkınlıkla sordu.

- "Pek iyi bir oda arkadaşı değilsin... Aptalsın, inatçısın... Senin ile işin zor..." - dedi Demir.

- "Demir. Eylül onu seviyor, onun için sorun olmaz..." - dedi Açelya.

- "Yani benim öyle olduğumu mu düşünüyorsun?" - diye sordu Doruk.

- "Evet... Ama Eylül'ün sana tutunmasını gerçekten destekliyorum..." - dedi Açelya.

- "Çok teşekkür ederim çocuklar, gerçekten, çok teşekkür ederim... Gerçekten çok naziksiniz!" - dedi Doruk, Demir ve Açelya'yı bırakıp hastalarını görmeyi tercih ederek sinirle.

- "Bahse girerim 1 haftadır ve Eylül Ferman'a dönüyor... :))." - dedi Demir.

- "Vay, Demir, dinle, bu kadar kötü olma!!" - Açelya söyledi.

- "Kötü değilim, gerçeğim! Yüksek beklentilerim olmasa da bu maymuna zar zor tahammül ettim..."

- "Tamamen doğru diyelim!!! Seninle gerçekten daha kolay..." - dedi Açelya başını tutarak.