Mucize Doktor (Türkçe olarak) - FerBel, AlNaz, AcDem, EyDor

Mucize Doktor - Bölüm 67 - Göreviz tamamlandı!

- "Burayız biz!" - kapıdan girdiklerinde Beliz yumuşak bir sesle konuştu.

- "Oturma odasındayız, herkes uyuyor!" - Doruk odadan onlara fısıldadı.

Ferman ve Beliz Doruk'un sesini takip ederek oturma odasına gittiler ve orada çok sevimli bir resimle karşılaştılar. Hakan arabada uyuyordu, Leyla Eylül'ün kucağındaydı ve Eylül Doruk'un omzuna yaslanmıştı.😍

- "Ah, ne kadar tatlılar!!" - dedi Beliz.

- "Evet, herkes düştü.☺️ Neyse ki..." - dedi Doruk.

Ferman Eylül'ün yanına geldi ve onu nazikçe uyandırdı.

- "Merhaba Küçük, buradayız... :)" - Ferman usulca fısıldadı.

- "Ah, merhaba. :)" - Eylül gözlerini ovuşturarak uyandı.

- "Leyla'yı alıp yatağına koyacağım." - dedi Ferman.

- "Ben de Hakan'ı kaldırayım. :)" - dedi Beliz.

- "Göreviz tamamlandı!" - dedi Doruk ve Eylül'ü öptü.

- "Biz iyiyiz!" - dedi Eylül.

Ferman ve Beliz çocukları uyuttuktan sonra Eylül ve Doruk ile salona oturdular.

- "Peki, bana nasıl olduğunu söyle?" - diye sordu Ferman.

- "Harika... Ve aynı zamanda kaotik..." - Eylül dedi ve Beliz ve Ferman buna güldü.

- "Eh, evet, böyle..." - dedi Beliz.

- "Hakan'ın altını değiştiremeden en az 20 dakika uğraştık sanırım..." - diye başladı Doruk.

- "Ve Leyla yemek yemeyi pek istemedi..." - Eylül'ü bitirdi.

- "Ama her şey yolunda gitti!" - dedi Doruk gururla.

- "Bir dakika... Bunlar benim pantolonum mu Doruk?" - Ferman şaşkınlıkla sordu.

- "Um, hehe, evet... Üzgünüm..." - dedi Doruk.

- "Eh, sanki küçük bir kaza olmuş..." - devam etti Eylül.

- "Kaza??" - diye sordu Beliz.

- "Eh, öyle bir tesadüf değil... Şöyle söyleyelim, Hakan öyle ayarlamış ki, altını değiştirirken ateş hattındaymışım gibi geldi..." - dedi Doruk.

Beliz ve Ferman buna güldüler.

- "Hadi başlayalım... Çocuk yerine daha kolay bir şeyle başlayabiliriz... Belki bir köpek evlat ediniriz..." - dedi Eylül.

- "Ya da bir akvaryum balığı!" - dedi Doruk gülerek.

- "Ya siz? Nasıl hissettiniz?" - Eylül gülümseyerek sordu.

- "Harika. Bunu başka bir zaman yapabiliriz." - dedi Ferman.

- "Gerçekten çok iyiydi, kabul ettiğiniz için teşekkürler." - dedi Beliz.

- "Rica ederim!" - dedi Eylül.

- "Ve tabi bunu başka zaman yapabiliriz. Sadece diyelim ki bundan önce dinlenmemiz gerekiyor sanırım...😅" - dedi Doruk.

- "Her neyse... Sizinle gurur duyuyorum. İkinizle de." - dedi Ferman, Doruk'un gözlerinin içine bakarak.

- "Çok teşekkür ederim. - Doruk dedi - Sanırım artık eve gidiyoruz, güzel bir uyku çekeceğiz, siz de dinlenmelisin. :)"

- "Tamam. Beliz, yukarı çık, hemen gideceğim, onlara eşlik edeceğim." - dedi Ferman.

- "Tamam. Tekrar teşekkür ederiz ve iyi geceler!" - Beliz dedi.

- "İyi geceler!" - Eylül ve Doruk aynı anda söyledi.

Evden çıkıp eve gittiler.

- "Aslında... Eda ile ne yapacağını nasıl anladığını sormak istedim?" - Ferman yolda sordu.

- "Şey... Hastanede ona karşı doğal davranmaya çalışacağım. Ondan kaçmayacağım ama gerekmedikçe onu görmeyeceğim. O zaman bakarız." - Eylül yanıtladı.

- "İyi... Ve biz Doruk, hiçbir şey bilmiyormuş gibi yapıyoruz." - dedi Ferman.

- "Tamam." - dedi Doruk.

- "Şey, evet. Ama Ferman, gerçekten tetiktesin... Yani... Onun patronu olacaksın ve belli ki birbirimizle bir ilgimiz olduğunu biliyor..." - dedi Eylül.

- "Başka bir şey yoksa, soyadlarınız aynı olduğunu gördü..." - dedi Doruk.

- "Bir şey yapmak isterse önce sana başvurur..." - dedi Eylül.

- "Tamam. Ona göz kulak olacağım. Ama merak etmeyin, düzelecek. Panik atağınızın tekrar olmasını istemiyorum..." - dedi Ferman.

- "Ben de istemezdim. Şüphe uyandırırdı. Bir daha rahatsızlığı bu kadar iyi açıklayamazdık." - dedi Eylül endişeyle.

- "Sorun olmayacak. Ben buradayım ve seninle ilgileneceğim." - dedi Doruk.

- "Tamam... Şimdi git. İyi uykular size. :)" - dedi Ferman.

- "Tamam yarın görüşürüz!" - Eylül dedi ve Ferman'a sarıldı, ardından Doruk'un elini tuttu ve eve girdiler.