Mucize Doktor (Türkçe olarak) - FerBel, AlNaz, AcDem, EyDor

Mucize Doktor - Bölüm 62 - Evde ilk gün

- "Gördüm. Doru'ya hala kızgınsın." - dedi Eylül ve bardağını yudumladı.

- "Evet. Çok."

- "Ben ona affettim, sen de..."

- "Ama sana ne yaptığını sükûnetle izleyemiyorum. Eylül... - diye başladı Ferman, kardeşinin gözlerinin içine derin derin bakarak - Sana koştuğumuz ve çocukları ayırmak zorunda kaldığım gün, tek bir şey tutuldum. Yani arkamda olmandan... Daha da korkmanı istemedim... Kendimi çok ama çok tuttum, çok sinirlendim. Bunu sadece senin sayende yapabildim...Hiçbir şey yapmadığımı..."

- "Şiddet bir çözüm değil... Hiçbir şeye yol açmazdı. Ama anlıyorum çünkü biliyorum sadece benimle ilgilenmek istiyorsun."

- "Ne düşüneceğimi bilmiyorum... Dürüst olacağım, mutlu olmana sevindim ama onu affetmene sevinmidim..."

- "Aramızda henüz her şey yolunda değil. Ama onu seviyorum ve her şeyi dürüstçe konuşabildik. İkimiz de ilişkimiz üzerinde çalışacağız ve her şey eskisi gibi olacak." - dedi Eylül.

- "Tamam... Ama bil diye söylüyorum, sana güveniyorum, ona değil..." - diye yanıtladı Ferman.

- "Bu arada... Bir sorum var..."

- "Söyle bana..."

- "Düğünü yazın yapmak planım..."

- "Evet..."

- "Sanırım Doruk'un Demir'e sahip olduğunu da biliyorsun ve benim için tabi ki şahidim olacaksın..."

- "Evet...❤️" - dedi Ferman gülümseyerek.

- "Sana bir şey daha sormak istiyorum..."

- "Ne olurdu?"

- "Şey... Bana sunağa kadar eşlik etsen beni çok mutlu ederdin... - dedi Eylül gözlerinde yaşlarla - Biliyorum, biliyorum bu babanın işi ama Ferman, sen benim ailemsin... Sen benim her şeyimsin..."

- "Ayrıca... - dedi Ferman, neredeyse ağlayarak - Peki ya!! Ne mutlu!! Ne kadar mutluyum ben!!"

- "Seni çok seviyorum!" - dedi Eylül ve Ferman'a sarıldı.

- "Bende seni..."

Eylül ve Ferman o gece sabaha kadar kalıp sohbet ettiler. İkisi de birbirini çok özlemişti ve bu yüzden birlikte konuşabilmeleri onlara iyi gelmişti. Güneş yükselmeye başladığında, oturma odasında birkaç saat uyudular.

- "Günaydın!!" - Beliz, kucağında Hakan'la tatlı bir sesle onları uyandırdı.

- "Ahh!! Günaydın!!😍😍 - dedi Eylül, Hakan'a bir anda büyülendi - Peki, merhaba tatlım!"

- "Kucağına alır mısın? :)" - diye sordu Beliz.

- "Evet! Buraya gel!!" - dedi Eylül, Hakan'ı aldı, öptü ve yüzüne sımsıkı sarıldı.

Beliz de o kadar mutluydu ki onlara sokuldu. Ferman'ın gözleri gördükleriyle doldu.

- "Eh, bunu çok özledim... Şimdi tamamen mutluyum!" - dedi Ferman.

- "Dinle Hakan... - dedi Eylül ve Hakan'la kanepeye oturdu - Biliyorum daha birkaç haftalıksın ama seninle önemli bir şey konuşmak istiyorum. :) Bana kızma şu ana kadar yanında olmadığım için ama sana söz veriyorum artık gitmeyeceğim ve başın beladaysa koşabileceğin süper teyzen olacağım... :)"

Hakan belli ki Eylül'ün söylediklerinden gülümsedi.

- "Ahhh! Bak, gülümsüyor!!"

- "Bu arada bebekler birkaç haftalıkken gülümsemezler, sadece yüzlerini buruştururlar. 😌" - dedi Ferman.