Mucize Doktor (Türkçe olarak) - FerBel, AlNaz, AcDem, EyDor

Mucize Doktor - Bölüm 48 - "Huzur var. :)"

Eylül ve Doruk eve girerken Eylül hemen salona oturdu. Doruk öfkeyle onu takip etti ve yanına oturdu.

- "Gerçekten bunu şimdi konuşmayacak mıyız?"

- "Bunun hakkında konuşmak istemiyorum!"

- "Ama neden olmasın? Birlikte yaşadığımız ve evleneceğimiz için normal değil, bu yüzden ne zaman bir aile istediğimizi sordum?" - dedi Doruk öfkeyle.

- "Hayır! Hala çok genciz! Tamam, benden büyüksün ama ben 20 yaşındayım!!!"

- "Yalan söyleme, seni tanıyorum. Bu gerçekten senin sorunun değil. Sorun olsaydı, evlilik için de aynısını söylerdin... Sadece benimle bir aile kurmak istemiyorsun... "

- "Çünkü ne dediğin hakkında hiçbir fikrin yok, sadece kendinle uğraşıyorsun!!" Eylül ağlamaklı gözlerle bağırdı.

Doruk, Eylül'ün neredeyse ağladığını görünce hemen geri aldı.

- "Ne?"

- "Sen sadece kendini düşünüyorsun! Senin istediğini hemen istemiyorum ve hemen saldıracaksın!"

- "Elbette kusurluyum! Ama aşık olduğum kızın bir aile istediğimi söylediğimde verdiği tepkide başka ne görmeliyim..."

- "Çünkü bir ailem yoktu! - diye bağırdı Eylül ve ağlamaya başladı

- Hiç ailem olmadı... Hiç gerçek bir aile örneğim olmadı... Yanımda hiç anne-babam olmadı. İnsanlar genellikle anne ve babalarının nasıl olduğunu görürler ve ya böyle olurlar ya da en fazla ne olmak istemeyeceklerini bilirler..."

- "Aşkım, çok üzgünüm..." - Doruk sakinleşti.

- "Yine de nasıl bir anne olabilirim? Anne nasıldır bilmiyorum... O yüzden düşüncesinden bile korkuyorum..."

- "Beni benim yüzümden bu kadar çok istemediğini sanıyordum..." - dedi Doruk.

- "Aptallık etme... En son seni Leyla ile oynarken gördüm, diziye resmen aşık oldum..."

- "Tatlım... - dedi Doruk, Eylül'e yaklaşıp onu kucağına oturtarak. - Özür dilerim. Bunu demek istemedim. Leyla'ya o kadar iyi davranıyorsunuz ki, birlikte o kadar tatlısınız ki bundan korkacağınız hiç aklıma gelmedi..."

- "Çünkü Ferman ve Beliz harika ebeveynler ve Leyla hakkında hiçbir şeyi bozabileceğimi düşünmüyorum."

Doruk, Eylül'ün yüzünü okşadı.

- "Korkma..."

Eylül sadece başını indirdi.

- "Hey... Aşkım bana bak" dedi Doruk, Eylül'ün beline yavaşça sarılarak - Bana kızgın değilsin... değil mi?"

- "Kızmadım, haklı olduğunu da biliyorum. Seni seviyorum..." - dedi Eylül.

- "Ben de seni gerçekten seviyorum." - dedi Doruk, telefonu çaldığında Eylül'e yaslanarak.

İçini çekerek telefona uzandı, çünkü arayan Ferman'dı, gülümsedi ve aldı.

- "Söyle bana..."

- "Merak ediyorum... Kavga nasıl gidiyor? Doktora ihtiyacım var mı? Yoksa hemen bir rahip mi çağırayım?"

- "Görüyorum ki eğleniyorsun... Rahibe ihtiyacım yok, ve burada doktor var... :) - dedi Eylül gülümseyerek ve Doruk'un yüzünü okşadı - Merak etme. Huzur var."

- "Ben çok mutluyum. Zaten seni aramamın tek nedeni bu değil. Yarın işten sonra bize gel. Doruk, beşiği birleştirmeye yardım edeceğine söz verdi. Sen ve Beliz iyi vakit geçireceksiniz. İlk etapta işe yarayacağını sanmıyorum. Komik olacak. :) Ve sonra birlikte akşam yemeği yiyebiliriz."

- "Kulağa harika geliyor. Orada olacağız!"

- "Harika! Sana iyi geceler." - dedi Ferman.

- "Sen de..." - dedi Eylül telefonu kapatarak.

- "Yarın bir beşik yerleştirmeyi gerçekten kabul ettin mi?" - Eylül gülerek Doruk'a sordu.

- "Neye gülüyorsun??? Belki yaptığımıza inanamıyorsun? Gözlerim kapalı bir araya getireceğim!"

- "Hhhaaa... Gözlerim kapalı inanıyorum... :)"