Mucize Doktor (Türkçe olarak) - FerBel, AlNaz, AcDem, EyDor

Mucize Doktor - Bölüm 38 - Konuşmalar

- "Ferman, bizimle gelmiyor musun? - diye sordu Doruk - Sana bir şey sormak istiyorum..."

- "Pekala kızlar, çekinmeyin eve gidin, ben de Doruk'a eşlik edeceğim. Yani konuşabiliriz, biz ve siz de yapabilirsiniz. :)." - dedi Ferman.

- "Tamam, tamam... - dedi Eylül, ardından Doruk'a döndü - Seni çok seviyorum!"

- "Dinleneceğime söz veriyorum, ben de seni seviyorum." - dedi Doruk, Eylül'ün yüzünü öperek.

Sonra Eylül ve Beliz evlerine gittiler. Eve girdiklerinde yüklerini boşaltıp üstlerini değiştirdiler.

- "Bahçede oturalım... Çay yapıyorum."

- "Bırak, o zaman ben yaparım! Sen bahçede otur. Ben hemen orada olacağım." - dedi Eylül.

Beliz bahçeye birkaç battaniye ve yastık aldı ve birkaç dakika sonra Eylül de çaylarıyla geldi.

- "Barış sonunda... Çok güzel..." - dedi Beliz.

- "Evet. Hepimiz bu huzuru hak ediyoruz..."

- "Benimle ne hakkında konuşmak istiyordun? Önemli bir şey mi?"

- "Evet, şey... En son antrenörümle tartışmamı duyduğunu söylemiştin... Maçtan Doruk'un geçirdiği kaza nedeniyle çıktığımızda..."

- "Evet, her şeyi duydum... Oldukça zordu."

- "Biliyorsun, şimdiye kadar spor için yaşadım. Her şey bununla ilgiliydi. Ama bittiğine karar verdim."

- "Hadi ama? Basketbolu bırakır mısın??"

- "Evet."

- "Ama neden? Doruk yüzünden mi?"

- "Hayır. Bu sadece son sebebimdi. Kazamdan beri bunu düşünüyorum. Ama Doruk ya da kardeşimle bu konuyu konuşmadım..."

- "Endişelenme. Bunu iznin olmadan kimseye söylemeyeceğim, ama bana söylemene sevindim."

- "Üniversiteye gitmek istediğime karar verdim! - dedi Eylül birden ağzından çıktı. - Biliyorsunuz spor bir an meselesi. Sahada verdiğin kötü bir karar ya da kalıcı bir sakatlık yeter ve o zamana kadar biriktirdiğin her şey bir anda yok oluyor... Son sakatlığım neredeyse hayatıma mal oluyordu ve bana zarar vermedi çoğu. Ama her şeyin onun yüzünden olduğunu hissettiğinde kardeşimin gözlerinde görmek zorunda olduğum acı. Bunun tekrar olmasına izin vermeyeceğim. Doruk ve ağabeyim artık yanınızda yerim var." – dedi Beliz

- "Biliyor musun... Bu kararı verdiğine çok sevindim... - dedi Beliz, Eylül'ün yanağını okşayarak - Ve söyle bakalım, tam olarak neyle başlamak istiyorsun?" - diye sordu Beliz.

- "Sormak istediğim buydu... Hastanedeki işim nasıl... Biliyor musun..."

- "Evet!" dedi Beliz mutlu bir şekilde.

- "Ne ne? Evet? Bekle, ne evet...?"

- "Son birkaç hafta içinde hastanede gerçekten iyi bir iş çıkardın. Hızlı geçiş yapıyorsun, ne zaman karar vereceğini biliyordun. Elbette, önemsiz bir şey olarak başladı, ama gerçekten kalmanı istiyorum hastanede!"

- "Cidden??? Teşekkürler Beliz, teşekkürler, harikasın!!" - dedi Eylül, Belize'ye sarılarak.

- "Hadi ama. Zaten birine ihtiyacım olurdu. Bebek yakında doğacak ve kesinlikle onunla birkaç ay evde kalmak istiyorum. O zamana kadar her şey şimdiki gibi kalabilirdi ve sonra geri dönersem, üniversitenin yanında benim için çalışabilirsin!"

- "Harika! Beliz, ne diyeceğimi bilemiyorum..."

- "Hiçbir şey söyleme. Sen akıllı bir kızsın ve birlikte hastanede harika şeyler yapabiliriz..." - dedi Beliz.

Bu sırada Ferman, Doruk'a odasına kadar eşlik eder. Onlar oturduktan sonra Doruk başladı.

- "Şey efendim, sizinle oldukça önemli bir şey hakkında konuşmak istiyorum..."

- "Tamam, söyle bana."

- "Yani... Eylül'ün senin için ne kadar önemli olduğunu biliyorum ve onun için en iyisini istediğini de biliyorum. Şimdi bana bakarsan..." Doruk gülümseyerek hastane önlüğüne baktı. - Belki de istemiyorum en iyisi gibi boya karar, ama... "

- "Doruk, ne söylemek istiyorsun...?"

- "Eylül'ün elini sormak istiyorum!" - Doruk o kadar cesurca söyledi ki kendisi bile şaşırdı.

- "Ne? Kız kardeşime evlenme teklif etmek ister misin?"

- "Evet. İnanın bana efendim, onu bu dünyada en çok ben seviyorum ve tüm hayatı boyunca onunla ilgilenen kişi olmak istiyorum..."

- "Biliyorum. - diye gülümsedi Ferman - Ve senden daha iyi bir insan olmadığını da biliyorum. Evet, başlangıçta seninle ilgili çekincelerim vardı ama kardeşimi emanet edebileceğim kişi sen olsaydın sakin olurdum gelecekte."

- "Ciddi misin??? Eylül'ün elini istesem bize lütuf verir mi??" - Doruk tamamen kendi dışında söyledi.

- "Evet. Kız kardeşim benim için çok önemli ama sana evet derse bundan çok mutlu olacağım." - dedi Ferman.

- "Teşekkürler!!! Teşekkür ederim efendim, teşekkür ederim!! Şu an ne kadar mutlu olduğumu anlatamam! Şimdi bu durum için harika sürprizler bulmam gerekiyor!"

- "İyileşirsen, bizimle bir parti verebiliriz. Herkes orada olabilir ve birlikte kutlayabilir."

- "Harika bir fikir efendim! Teşekkürler, çok iyi bir insansınız! - diye sevindi Doruk - Belki size sarılabilirim?"

- "Evet. Tabii başka ne var ki... Biri görsün diye... Doruk, buraya geldiğinde o usülsüz sert ve inatçı asker neredeydin?" - Ferman şaka yaptı.

- "Üzgünüm efendim..."

- "Kendine iyi bak çünkü birkaç yıl sonra Eylül yanında yumuşarsın... olacaksın" - diye güldü Ferman ama bir süre Doruk'u dürtmeye devam etti.

- "Çok komik efendim, desteğiniz için teşekkürler... :)" - dedi Doruk öfkeyle.