Mucize Doktor (Türkçe olarak) - FerBel, AlNaz, AcDem, EyDor

Mucize Doktor - Bölüm 68 - Kucaklamak

Ertesi gün Doruk'un sadece bir gece hastaneye gitmesi gerekiyordu, bu yüzden gün boyunca evde kaldı ama Eylül erkenden işe gitmek zorunda kaldı. Sabah ilk iş Tanju ve Adil ile ofisinde bir toplantı yapmaktı.

Hastane finansal olarak yeniden ayağa kalkmaya başlamıştı, bu yüzden sadece birkaç şeyi koordine etmeleri gerekiyordu.

- "Tamam, her şeyi tartıştık ama bu şartlar da Beliz'ye yakışıyor değil mi?" - diye sordu Tanju.

- "Tabii size sunumumu göstermeden önce onunla her konuda anlaştım, o da bana yardımcı oldu." - dedi Eylül.

- "Harika." - dedi Adil.

- "Ve onun önünde Vuslat ile konuştum..." - dedi Tanju.

- "Öyle mi?😏😏 - Eylül şeytani bir gülümsemeyle Tanju'nun yanına oturdu ve şaka olsun diye kaşlarını kaldırdı - Öyle mi?😏"

Adil yüksek sesle güldü ama Tanju sadece kaşlarını çattı.

- "Eylül yaa!" - dedi sert bir şekilde.

- "Kötü bir şey bile söylemedim! Ama bu bizsiz "konuştuk" çok garip..."

- "Maalesef bugün burada olamadı, bu yüzden bana bütçe hakkında ne düşündüğünü söyledi..."

- "Anlıyorum, tabii. Ve bunu kahve içerken mi yoksa yemek yerken mi tartıştınız?" - Eylül'e yüzü kıpırdamadan sordu.

- "Akşam yemeği sırasında...☺️" - Tanju'ya hiçbir şeyden şüphelenmeden cevap verdi, sonra kendine ihanet ettiğini anlayınca hemen elini ağzının önüne koydu.

- "BILIYORDUM!🤯🤯" - diye haykırdı Eylül.

- "Ne? Tanju, Vuslat'la yemek yedin...?🤯" - Adil hayretle sordu.

- "Eylül, ciddiyim, inanamıyorum! Bunu nasıl yaptın??! Sana söylemek istemedim!🤐" - Tanju tiksintiyle ayağa fırladı ama Eylül güldü.

- "Merak etme Tanju! Hiçbirimiz küçük sırrını kimseye söylemeyeceğiz..." - dedi Adil.

- "Cidden. Bunu konuşmayacağız, Doruk'a bile söylemeyeceğim. Söz veriyorum! - dedi Eylül başını sallayarak - Yaa, kıztın mı??"

- "Kızmadım, hadi... - dedi Tanju rahatlayarak Eylül'e sarılıp - Sana anlatsam daha iyi olur, anlatacak pek bir şeyim olmasa da en azından anlatacak birileri olur ile..."

O anda Doruk, Eylül'ün ofisinin kapısını çalmadan açtı. Oldukça tuhaf bir manzarayla karşılaştı... Tanju hâlâ Eylül'e sarılıyordu ve Adil gülümseyerek onlara bakıyordu.

- "Um... Günaydın...?🤨" - dedi ve başını çok garip bir şekilde salladı.

- "Bebeğim günaydın...😬" - dedi Eylül.

- "Günaydın oğlum..." - dedi Tanju ve Eylül'ü bıraktı.

- "Bir toplantımız var..." - Adil tereddüt etti.

- "Ben böyle bir toplantı görmedim... İlginç...🙄" - dedi Doruk.

- "Belki... Ben dışarı çıkar konuşuruz..." - dedi hala kafası karışık olan Eylül.

- "Belki iyi olur..." - dedi Doruk gülümseyerek.

Doruk başladı ve Eylül onu takip etti. Asansöre bindiler.

- "Aşkım, neden 'toplantı' başlığı altında Tanju'a sarılıyorsun...?🤨" - diye sordu Doruk kaşlarını kaldırarak.

- "Bebeğim... Sadece bu gece gelmemeliydin...?😅" - Eylül onu yönlendirmeye çalıştı.

- "Ama evde yemek yoktu, ben de seni öğle yemeğe davet etmek istedim... - diye söze başladı Doruk, durumu fırsat bilip Eylül'ü biraz kendine çekeceğini düşünerek. Tanju ve Adil'le "sabah toplantı" mı diyorsun? Arkamdan ne yapıyorsun?"

- "Şaka yapma, daha fazla oynama, Tanju babamın olabileceği kadar yaşlı... Çok yanıltıcı bir durumda kapıyı açtın... Bu kadar...🤷🏻‍♀️" - Eylül'ü kısaca bitirdi.

- "Peki nedeni nedir?"

- "Hmmm... Evet, bunu söyleyemem."

- "Şimdi cidden bana Tanju ile sabahın erken saatlerinde neden birbirinize sarıldığınızı söylemeyeceksiniz!?😡" - Doruk hala şakayla, ama neredeyse bağırarak asansör kapısı açıldığında sordu.

Önlerinde Ferman kararlı bir şekilde durdu. Zavallı adam asansörü bekliyordu. Ama Doruk'un sorusunun her kelimesini duydu.

- "O kadar çok sorum var ki...😐"

- "Günaydın kardeşim...😅" - Eylül dedi ve kaçış olmadığını hissetti.

- "Sanırım şok oldum...😐 Ya da kalp krizi..." - dedi Ferman.

- "Bu sabah sadece sen değilsin..." - dedi Doruk, gözlerini devirerek.

- "Ayrıca... Belki bir şey söyleyebilirsin?" - diye sordu Ferman.

- "Hayır, teşekkürler." - dedi Eylül.

- "Her neyse, sonra. Küçük, zaten ofisine gidiyordum. Doruk, planı gördüm ve bir gece kalacağını. Kız kardeşimi gizli bir yere seyahate götüyorum. Yarın sabah evde oluruz." - dedi Ferman.

- "Gerçekten mi? Ve bana ne zaman söylemek istedin?" - diye sordu Eylül.

- "Bazı şeyleri son anda öğrenmek ne kadar kötü değil mi? Ben sadece bana eskisi gibi davranıyorum...🤷🏻‍♂️" - dedi Ferman yüzünde şeytani bir gülümsemeyle.

- "Tamam git, ama lütfen ablanı Tanju'dan uzak tut... Onu görünce kendine hakim olamayacak... - Doruk gülerek söyledi ama Eylül karnına yumruk attı - Ah! Ne, gerçekler acıtıyor mu?" - Doruk güldü, Ferman da gülmeye başladı.

- "Ha ha ha... Ah iyi eğleniyor musunuz???" - diye sordu Eylül, çünkü zaten erkeklere kızıyordu.

- "Teşekkür ederim, çok eğleniyorum!" - Ferman hala gülüyordu.

- "Pekala, şimdi seni burada bırakacağım, sadece gül!" - dedi Eylül ama Doruk elinden tutup geri çekti.

- "Durdum. :) Şaka yapıyordum, seni çok seviyorum." - dedi Doruk ve Eylül'ün alnını öptü.

- "Ben de... Lütfen birleştirmeyin... :)" - Eylül gülümsedi.

- "Şey... Herkes herkesi seviyorsa gidebilir miyiz?" - Ferman, Eylül'e bakarak sordu.

- "Şimdi?" - Eylül sordu.

- "Evet, şimdi benimle geliyorsun, eve gideceğiz, toplanıp gideceğiz!" - dedi Ferman.

- "Nereye?" - Eylül tekrar sordu.

- "Öyle demeyeceğim! :) Ama bana öyle bakma! Ben sadece...🤷🏻‍♂️"

- "Biliyorum, biliyorum, ben sana alıştığım gibi... Oyunun bu yeni kurallarını sevmiyorum..." - 

Eylül mırıldandı, sonra Doruk'u öptü ve Ferman ile birlikte yola çıktılar park yeri.

Eylül, Ferman'ın arabasının koltuğuna binerken telefonunu çıkarıp Tanju'ya hızlıca mesaj attı ki merak etmesinler, konu başka yöne dağıldı ve bir şey söylemedi Doruk'a. Ferman içeri girdiğinde, mesajı görmemesine rağmen, Eylül'ün telefonunu çabucak cebine atmadan önce alıcının adını yakaladı.

- "Yoook artık yaa... Ne oluyor???" - dedi Ferman kocaman açılmış gözlerle.

- "Tamam, tamam, her şeyi açıklayacağım..." - dedi Eylül ve burada ve şimdi teslim olduğunu söyleyerek elini kaldırdı.

- "Hahhh... Kardeş-zamanı geldi... Merak etme, her şeyi güzelce konuşacağız..."

- "Bu arada bu çok iyi bir fikir Ferman, çok mutluyum.❤️" - dedi Eylül mutlu bir şekilde.

- "O yüzden icat ettim. :)❤️" - diye yanıtladı Ferman.