The Tale Of Lost

🐺 Chapter 14 🐺

Yuri's POV:

Tumatak sa isipan ko ang mga sinabi ni Mama. I don't think I'm ready but I don't have a choice. Ang magagawa ko lang ngayon ay ihanda si Bryan at linisin ang mga bagay na dapat linisin.

"Are you alright? "Bryan asked. Tsaka ako inabutan ng buko. He always look dashing in his white plain shirt and cargo pants matching a black boots.

"Thanks. "

"Don't worry, ayos lang ako, "I assured. Nang sinulyapan ko siya ay mataman niya lang akong tinitigan, na para bang hindi kumbinsido.

"You are about to solve your problem but why you looked troubled until now? "he asked. It's awful. This fate is suck. I look at him straight in his brown eyes.

"It's just, I'm afraid we'll be separated once all of this is done. You, you will have your own life with your mate-"he interrupted me.

"What do you mean? "Halos magdugtong ang kaniyang dalawang kilay sa pagkakunot-noo. Napangiti ako ng mapait, akala niya siguro magiging parehas pa rin ang buhay namin pagkatapos nito.

"-and me... I don't know what will happen to me. "I continue and let out a sighed. I feel like my heart shattered in pieces. Huminto ako sa paglalakad at hinarap siya. "But may I have a favor?"

"Anything. "

"Just go with the flow. Let the water tell guide you. "Iniwan ko siya na naguguluhan sa sinasabi ko, pero isang araw maiintindihan din niya ako.

Kung sakaling wala na ako kapag naibalik na kita sa kung saan ka man talaga nabibilang, umaasa ako na huwag mo nang ipahamak ang sarili mo sa paghahanap sa akin. Dahil mahanap mo man ako, wala ka ng magagawa sa sitwasyon ko.

...

The second day was hectic. I have to ensure Bryan's safety and his throne. And I'm secretly helping my brother and sister in our kingdom.

Nakahanap na sila mama ng gamot pero mas malala naman ito sa pagtulog namin ng ilang dekada kaya hindi ako pumayag. Hindi ko na rin inabala pang alamin ang iba pang impormasyon sa gamot ko. Marahil kailangan kong hanapin ang matalik na kaibigan ng aking ina. Isa siyang kalahating mangkukulam at kalahating sirena, baka sakaling makatulong siya.

Papasok na ako sa bahay ng tinawag ako nila Bryan. "Oh, James, Bry. You are here. "I smiled at them. Kinuha nila ang mga libro na bitbit ko, pitong makakapal na lumang libro, at kung isang tao ang magbibitbit nito paniguradong hindi niya kakayanin.

"Saan ka galing? Mukhang pagod ka ah? "puna ni James. "May nilakad lang ako. Hindi ako pumayag sa gamot na inalok nila mama. Kaya naghahanap ako ng mas magaan at mainam na paraan, "sagot ko sa mga tanong nila.

Pinapasok ko sila sa bahay. "So, nakahanap ka na? "tanong naman ni Bryan.

"I did, but I know that they will disapprove my idea, "I said frustratedly. We sat on the chair.

"Then, I think you need to chill. Kung gusto mo na makapagdesisyon agad ng walang pinoproblema, kailangan mo munang magkaroon ng payapang isipan, "Bryan said. He hold my hand. "Just for a moment, forget your worries. Samahan mo na lang muna kaya kami sa dalampasigan, "Bryan added na sinang-ayunan naman ni James.