The Tale Of Lost

🐺 Chapter 22🐺

Bryan Pov's:

Even I know na posibleng napadaan lang si Yuri dito sa Dumaguete ay nagbabaka-sakali pa din ako. After the Andorra's board of members know about Yuri ay tila nawalan sila ng dila at naging sunod sa utos na lang sa mga sinasabi ni Dad.

We are still planning kung ano ang gagawin sa mga Tylenolian lalo na sa mga Emsworth. Hindi lang sila sa amin ni Yuri may atraso. Marami silang atraso sa ibang pack ng mga lobo lalo na sa Belize kung kaya mas pinagplanuhan naming maiigi.

"Bro, nakapagpasa na kami ng report sa Brossempoy Kingdom. Asahan na lang natin ang tugon nila." saad ni James na tinanguan ko. Kasalukuyan kaming nakasakay sa yatch na pagmamay-ari ni James. Palawan to Dumaguete ang byahe. Hindi naman kami aabutin ng isang araw sa byahe sa dagat maybe an hour makakadaong na kami.

"That's good. Mabuting malaman nila ang mga ginagawa ng isa sa mga pack na under ng kaharian nila... "tugon ko sa kanya. Nilingon ko siya. Kasalukuyan siya ngayong nakaprente ng upo habang kumakain.

"But still, hindi tayo dapat dumepende sa magiging desisyon nila. Kung tuso ang mga Tylenolian ay mas maiging mas tuso tayo sa kanila. They are cheater that's why they deserve the plan I preferred for them. "ngisi ko tsaka muling ituon ang sarili sa tanawin. Walang ibang makikita kundi ang asul na dagat. But it's not boring to watch this view. Actually parang nakakaenganyo pa nga.

"Whatever you say bro. "rinig kung huling sinabi ni James. Mukhang naging abala na siya kaya napasandal na lanh ako sa upuan.

"It's been a long time, my love. "I mumbled and smiled to the air.

I really miss her so bad. Sa oras na makita ko siya, kung sakaling maabutan ko siya... wala akong ibang gagawin kundi ang yakapin siya.

I stopped and look around ng makarinig ako ng malamyos na tinig na umaawit. The voice is enchanting and I can't...can't take it anymore. Parang gusto kong puntahan ang kinaroonan noon. But, I ended up sleeping and the only thing that I know is may babaeng lumitaw sa harap ko na may nakakalokong ngisi.

Her blue eyes is dark and serious. Those face are similar with Yuri. Kahawig niya ang Yuri ko. But this girl is color blue, with sharp teeth and her nails ay mahahaba din. She's scary. But I'm not frightened. Mas nanatakot pa ako na hindi ko na makita muli si Yuri.

Mababahid ng galit ang mga mata niya ngunit nakangiti pa din siya.

"Don't call my sister as yours, you idiot non sense wolf! "sita niya na tila nabasa niya ang nasa isip ko.

"I'll make you suffer for what you did to my dearest sister... "she said before she vanished on the air.

"W-who are you? "halos bulong na iyon dahil sa labis na pagka-antok.

***

Nagising ako sa maingay na bunganga ni James. Yeah right I know it's him. Nakarating na ba kami? The moment I open my eyes ay tumambad sa amin ang sirang yatch ni James. I roamed my eyes at nakita kong nasa dalampasigan kami.. Pero hindi sa dalampisagan ng Dumaguete kung saan dapat kami tutungo.

"Shit! Shit! "James cursed habang inis na inaalis ang tatlong alimangong nakakapit sa damit niya. We are already wet at may mga dahon dahon pa kami sa katawan.

"Where are we? "tumayo ako tsaka pinagpagan ang sarili. Our baggage are safe pero sigurado akong basa na din ang laman nito. I sighed.

"We are in Cebu, sir. "sagot ng isa sa mga tauhan ko. "Anong nangyari? Why are we here? " I asked suddenly. Inilibot ko uli ang paningin sa paligid. Shit, para kaming dinaanan ng bagyo sa gitna ng karagatan.