Undercover Queen

Chapter 40

        Nasa harap ko ngayon ang isang babae na naka-black swimsuit cover up dress, neon orange triangl swimwear, aviator shades at nakapusod na buhok. She looks sexy by the way. And pretty. Really pretty.

        Oh, wait, it’s just my reflection from the elevator’s door. Bumukas na ‘yung pinto at naglakad ako papunta sa outdoor pool.

                         

        The sun’s heat welcomed me as I walked out the door. There are no people in the pool. Walang batang naglalaro o mag-jowang naghaharutan. There’s no one- Oh, except for this one man puffing his cigarette while facing the pool.

        Tinignan ko ang likod niya mula ulo hanggang paa. Black wavy hair, white shirt and white pants. If I’m not mistaken, this one’s the walking dead.

        Nilagpasan ko siya at naglakad sa gilid ng pool palapit sa isang beach seat. I faced the pool then took off my shades and cover up. I put it on the seat then dived into the pool.

        Lumangoy ako hanggang sa makaabot ako sa gitna. Kinuha ko ‘yung pool raft at umupo dito. Napatingin ako sa gawi ni Charles at nagsalubong ang tingin namin. A black eye on his right eye and small wound on his lower lip.

        “A not so good morning… Chef,” I greeted him.

        He puffed his cigarette then gave me a nod.

        “Kahapon, alak ang almusal mo. Ngayon naman, yosi,” panimula ko. “Baka naman bukas drugs na almusalin mo,” biro ko. Pero alam naman nating lahat na jokes are half meant true.

        He just stared at me. Walang reaksyon. Hilain ko kaya ‘to dito sa pool at lunurin. Tignan natin kung hindi ka sumigaw ng tulong.

        Tinitigan ko ‘yung peklat sa mukha niya. Saan niya kaya nakuha ‘yun? O di kaya parte lang talaga ‘yun ng disguise niya?

        Nailang ata siya kasi bigla siyang napayuko.

        “Bakit may peklat ka sa mukha?” tanong ko.

        Tinignan niya uli ako.

        “Nakipag-basag ulo ka ba? O nasangkot ka sa isang aksidente? O talagang may ganyan ka na simula bata pa lang?” pangungulit ko.

        Patuloy lang siya sa paninigarilyo.

        “Mukha ka namang mayaman. Well, for sure malaki ang kinikita mo bilang Chef, bat di mo patanggal ‘yang peklat mo? Sayang, mukha ka pa namang gwapo,” patuloy ko.

        He laughed. Pero syempre walang sound. Kasi nga pinapanindigan niya pagiging pipi niya. Aaaw, one thing na hindi niya napa-retoke eh ang kanyang dimples.

        Well, ayaw niya talaga akong kausapin. Puro titig, buga ng usok ng sigarilyo, ngiti at tawa lang ang ginawa. Tsh. Humiga na ako sa raft. Pumikit ako at inenjoy na lang ang init ng araw. Vitamin D pa ‘to since seven pa lang ng umaga.

        The plan for today is to get inside HY’s room. But, Chai will do it alone. Kailangan kong sumama sa training kung nandoon si Hye Soo. First, para bantayan siya. And second, baka maghinala siya.

        Chai’s trying to search some records for the man named Stephen Devenecia. All these responsibilities and duties lessen my sleep time. My brain says sleep is for the weak and I have plenty of sleep time when I am dead. Sometimes I don’t want to be an adult anymore. Namimiss ko na ‘yung mga panahong tinatakasan ko lang ‘yung elementary teacher ko para matulog sa school clinic namin. Ugh. Okaya ‘yung dahilan lang kaya ako pagod ay dahil nakipag-showdown ako ng spaghetti sa corrido-