Denizcik | Gay

6

Önümdeki kahveden bir yudum aldım. Birkaç masa ötede arkadaşlarıyla konuşan Barın'a baktım. Bana gıcık olması için yeni bir şey bulmalıyım ve benim aklıma hiçbir şey gelmiyordu.

"Selam"

Gelen sese döndüm. Geçen konuştuğum çocuktu. Bana bakıp sırıtıyordu. Bu çocuk fazla mutluydu. Onu umursamadan önüme döndüm. Mutlu insanlardan nefret ediyordum. Hele ben mutsuzken onların mutlu olması beni daha çok sinirlendiriyordu.

Bana aldırış etmedi ve karşımdaki sandalyeyi çekip oturdu.

"Bence seninle konuşmak istemediğimi açıkça belli ettim."

Bana hiç aldırış etmeden önümdeki kahveyi aldı ve içti. Bu hareketiyle yüzümü buluşturdum.

"Ama ben arkadaş olmak istiyorum"

Göz devirdim.

"Duygularımız karşılıklı değil"

Sandalyesine yayıldı.

"Ne yapacaksın böyle yalnız. Yıl sonuna kadar ömür geçmez"

Sonra bana doğru eğildi.

"Yoksa senin standartlarının altında mıyız Deniz Kutman"

"Saçmalama ordan bakınca nasıl görünüyorum acaba"

Alayla güldü ve beni bir süzdü.

"Zengin, kendini beğenmiş ve kibirli bir zengin bebesi"

Ağzımdan bir kahkaha kaçtı. Elimle kantindeki kişileri gösterdim.

"Siz de fakir ama gururlu, çalışkan. gönlü zengin mahalle çocuklarısınız sanırım."

Bu sefer o güldü.

"Sayılır"

"Aman mütevazılığına da maşallah"

Dediğimle ikimiz de güldük.

"Bak isteyince arkadaş canlısı olabiliyorsun"

Alayla söylediği şeyle sinirle homurdandım.

"Benim hayatımda bir tane senden var ve benim bünyem ikincisine hazır değil mahalle çocuğu"

Tam ağzını açacaktı ki masamıza düşen gölgeyle ikimiz de başımızı o tarafa çevirdik. Barın ikimize bakıyordu. Gözü ikimizin arasında bir müddet gezdi ve son olarak karşımdaki gevzekte durdu.

"Baran öğlen arası maç yapalım diyoruz bizimkilerle sen de gel"

Baran güldü

"Olur kuzen bizim zengin bebesiyle geliriz"

Kuzene mi şaşırsam zengin bebesi demesine mi kızsan yoksa beni de eklemesine mi tekrardan şaşırsan acaba.

"Bebe?"

Baran sırıttı ve eliyle beni gösterdi. Barın Baran'daki bakışlarını bana çevirdi.

"Basketbol oynamayı biliyor musun?"

Sorduğu soruyla güldüm. Ayıptır söylemesi ben okulun basketbol kaptanıydım. Hayatım basketbol sahalarında geçti.

"Yaşının on katı kadar madalyam var."

Tamam biraz abartmış olabilirim. Kaşları hayretle kalktı ve eliyle omzumu pat patladı.

"Göreceğiz Denizcik"

Ona kötü bakışlar attım Denizcik ne bee

"Görürüz görürüz"