**Loveexist**
By Hilcrowdamon
Montilibano Clan
“AKIN kana lang Riv...” Ani niyun na ki aga-aga want ata lumandi.
“Pinagsasabi mo...” Riv.
“Kaku akin na yung toast breed para malagyan kuna ng butter.” Taas pa ni Lash ng brush na sinadiyang gawin para sa pagluluto o kung anu pa man, for kitchen purpose in short.
And that day subrang suwerti niya, kasi naman bukod sa pumayag dad nitu na doun siya mag umagahan. Kagabi maalala ko lang...
Flashback...
Nung magtagumpay na makapagnakaw ng halik si Lash, at akyat ng mabilis sa hagdan. Siya namang labas ng dad niya, at ito na mismu ang nagturo kung saan matutulog ang binata.
Yung totoo, kagaya ng dati she's wet, dahil lang sa simpleng body contact nila.
“Damn... This feeling...” Saad ng dalaga.
Siya na di alam ang gagawin, she hates that Lash is near at her. Nawawala siya sa katinuan, and damn that guy, damn this feeling na nililikha ng puny*tang hormones na to.
Pshhh......
Kaya hayun di siya maka tulog, ni maka pikit to imagine that is in the next room, “Don't think about her girl, si Rehan isipin mo. Apaka taksil mo kapag ganun.” usig ng dalaga sa sarili.
Ngunit ang mga luha na pumatak sa mata nitu na di niya malaman kung bakit. Bigla na lang kasi sumikip at sumakit puso niya, dahilan para maipun luha niya sa mata.
Nakatulugan nitu ang pag-iyak, bawal man iyun kaya lang di nitu mapigilan. Sa totoo lang kahit na di siya nagsasalita, ang bigat-bigat na sa damdamin niya ng lahat ng ito, lahat ng pinagdaraanan niya, and no one knows her pain, at tama sila siguro when you laugh hard after nun you will cry a lot as in cry hard din.
Ang pagsiguk nitu at iyak na pilit nitung di marinig ng iba, but Lash heard it. Para namang kinuyumos ng sandamak-mak na palad na me asin puso niya.
“Riv...”
Tanging nasambit nitu habang nakatayu sa wall na naka pagitan sakanila.
Meanwhile.
Mukhang natigil na sa pag iiyak si Riv, at naka tulog na rin. Titig ni Lash sa wrist watch.
“2 P.M.” Ani niyun.
At lakad papunta sa kama, at dahan-dahang nahiga at titig sa ceiling.
“Hindi ko alam kung anu kaya kung ibigay sainyu ni fettuccine ko Riv, but i'will do my best.” Lash.
Balik tayu sa kasalukuyan.
“Umiyak ka kagabi no?” Sabay kagat ni Lash sa toast bread.
Maagang pumasok dada niya dahil isasama daw ito ni Mr. Camden Montilibano, sa pupuntahan nila. Pero dahil alam ng mommy ni Lash, na day off niya ngayun. Kaya naman hinayaan na muna ni Mrs. Montilibano na si Lash.
Once a month lang kasi ito magpahinga sa kompaniya, tsaka monthly din pumupunta ito sa bawat branch ng negosyo na pinundar nitu, sa murang edad.
After ng break fast nila.
Sa pagka asar ni Riv kay Lash, mga tunog ng door bell.
“Ako na...” Lash.
“Si Rehan yan...” Riv.
