**Loveexist**
By Hilcrowdamon
Paghaharap
“YOUR diagnosed of Cervical cancer madam, stage 3...”
Halus naman manlaki mata niyun, speechless at di makapag salita, “If you are ready to undergo in chemotherapy madam, then we will made a schedule for as soon as possible.”
“While taking your chemotherapy madam, there is possibility that you may experience. 1st is of course you will endure a pain, loosing your hair. Lastly you will a have a pale skin.” Dagdag pa niyun.
“So why can't you tell the truth. Huh.” Singhal niyun sa Doc. na kausap, at luhaang ani ni Yvonne.
“But as far as i'know about your condition. I' m sorry to tell you, maybe your life will not last 1 year, a month yes. You'll experience a pain, dahil iyun sa sakit mo amd chemotherapy, one more thing your pregnancy will not happen. Not this today, not tomorrow not ever.” Walang emosyon na saad ng Doctor.
Tayu niyun ng matanggap ang lahat ng kailangan niyang gawin, at nagdadabug na umalis. Bitbit ang mga gamut, tulo ng luha at sigaw sa labas ng hospital.
“Aahhh...” Sigaw pa niyun.
“Yvonne...” Bungad ni Lash na tila nag-alala sa babae.
Yakap niyun sa babae na kumalma naman, at iyak ng iyak dahil di matanggap ang resulta ng test niyun at ang lahat ng statement ng Doc. about her health condition.
Sa loub ng kotse, panay pa din ang iyak ni Yvonne. Ngunit ng tumigil ito, “Nothing, i' just don't accept the truth that i'don't have any chance to be preg...” Yvonne.
Napatitig naman si Lash kay Yvonne, “Did you go to the sperm bank. Where i' store and send my semen?” Lash.
“Crazy, me cancer na ako kaya dina siguro, i' m so thankful that Miggy came.” Yvonne.
Nagulat naman si Lash kay Yvonne, “All this time along. Bakit dimu saakin sinabi. Huh?” Lash.
“Huwag muna ako paasahin pa Lash. Dahil alam ko kaibigan lang turing mo saakin. Di nga la ng masasabing friends with benefits, dahil alam naman nating dalawa na ni minsan ng magsama tayu sa iisang bubong in one roof. There is no romantic relationship we both did, kahit pa nga alam mung palabas mo lang ang lahat, ramdam ko yun. Ramdam ko na ayaw mo saakin, at tinatanggap ko naman ng maluwag sa damdamin ko para na din lay Miggy.” Yvonne na ngumiti pa.
“I—I' m so sorry Yve.” Hinging paumanhin ni Lash sa babae.
Tagu niyun ng emosyon na gusto na nitung pakawalan pa, pero ayaw niyang sabihin iyun sa kahit na kaninu man. Ayaw niyang maging mahina siya sa paningin ng mga ito, she will never accept that those person around her will gave a mercifulness for her situation.
“No. You don't need.” Yvonne.
Ganap na naiuwi ni Lash si Yvonne, nagpaalam iyun na matutulog muna dahil pagud ito.
Balik ni Lash sa office nitu ng 2 p.m. Nagmamadali itung pumunta sa office ng ng dad niya, nagtaka pa ito dahil sa andami daw tao sa loub.
Parang over crowded raw, ngisi niyun at katuk.
Natilihan naman mga masa loub at nagulat pa, “T—tuloy come in.” nautal pa na ani niyun.
Pasuk naman ni Lash, at lakad papunta sa kinarorounan ng dad at mom nitu. Napatigil naman si Lash ng makita ang pangalan sa ibaba ng screen ng T.V.
