Vazgeç Kalbim

Bölüm 32 - Beni affet

Beni affet 

Kaybetmek için çok erken 

Sevmek için de çok geç 

Beni affet...*

✿ 

Evin kasvetli havasına daha fazla dayanamayan genç kız derin bir nefes daha aldı. Bu evde bulunmak istemiyordu. Sanki onun yaşam enerjisini çalıyormuş gibi geliyordu. O yüzden biran önce konuşup gitmek istiyordu.

"Abi yetmez mi? Bıkmadın mı? Neden böyle davranıyorsun anlamıyorum."

"Ela sen karışma!."

"Abi nasıl karışmam. Sen istediğin için geldim ben."

"Ama ben istemeden Yavuz'a aşık oldun."

"Evet aşık oldum. İnan yaptıklarım için de vicdan azabından öleceğim."

"Sen bir şey yapmadın. Hatta ben istediğim için bile yapmadın. Yavuz seni dinlerse affedecektir."

"Affetmez. Ama yine de anlatacağım. Sevdiğim adama en azından bunu borçluyum. Ve sen abi... Ne olur kendine gel. Yıllarca saçma sapan bir intikam uğruna babamın dediklerini yaptın. Ne geçti eline... Koca bir hiç. Yaren seni seven tek kadındı. Onu kaybettin."

"Onu kaybetmem... Kaybedemem. Beni dinlese anlayacak ama dinlemiyor."

"Haklı... Ve inan bana Yaren seni bundan sonra hiç dinlemeye bilir. O kendine yeni bir hayat kurmuş... Sen değişmiyorsun. Çünkü babam tüm zehrini sana akıttı."

"Yeter Ela haddini aşıyorsun."

"Aynısı senin içinde geçerli. Bundan sonra sevdiğim adamın beni affetmesi için uğraşacağım. Sende öyle yapsan iyi edersin. Kendine iyi bak." Diyen genç kadın hızla evden uzaklaşmıştı. Geri de düşünceleri ile boğuşan bir adam bırakarak gitmişti.

Akad artık düşünmek istemiyordu. Bazen düşünmekten kafayı yiyeceğini hissediyordu. Kardeşi haklıydı. Bir intikam uğruna neler yapmıştı. Ama sonunda değil mutlu olmak koskoca bir mutsuzluk içinde boğuluyordu.

Keşke Yaren ile o gün konuşsaydı. Genç kadın gözlerinin içine bakarak, onu inandırması için beklemişti. Ama Akad hırsla dışarı çıkmış ve salak gibi vurulmuştu. Aylarca yoğun bakımda kalmıştı. Uyandığında günlerce ne olduğunu sorgulamıştı. Babası yaptıklarını anlattığında hemen kalkıp Yaren'in yanına gitmek istemişti. Ama babası sen öldün bunu unutma, hem istesen de gidemezsin demişti. Evet gidememişti. Aylar süren fizik tedavi sürecinde her şey ters gitmişti. Bir süre yataktan çıkmadan yaşamıştı. Sonra babasından karısı ile ilgili şeyler duymuştu. Biliyordu Yaren onun öldüğünü duyduğunda kötü olacaktı ama yanılmıştı Yaren hayatından vazgeçmişti. Babası olayları anlatırken, yüzünü dikkatle izlemişti. Bu olanlardan büyük bir haz aldığı aşikârdı. O günden sonra ayağa kalmak için daha çok uğraşmıştı. Sonunda da başarmıştı. Ama geç kalmıştı. Babası Yaren'in ailesini talan etmişti. Karısı ayakta durmayı denemiş ve başarmıştı. Ona kızamıyordu. Bir yanı çekip git artık o sensiz mutlu derken, diğer yanı o senin diyordu.

Yaren'e kendini affettirmeliydi. Telefonu çaldığında ekranda ki numaraya kısa bir bakış atıp, telefonu cevapladı. Karşısındaki kişiyi kısa bir dinlemeden sonra, "Tamam." Diyerek telefonu kapattı. Düşünmek istemiyordu. O yüzden anahtarlarını alıp hızla evden çıktı.

 ✿ 

Uzun süren kahvaltı sonrası tekrar arabaya binip, Yaren'in isteği doğrultusunda sinemaya gideceklerdi. Yaren saate baktığında öğleni geçtiğini görünce şaşırmıştı çünkü zaman nasıl geçmişti anlamamıştı. Genç adam nereye gitmek istersin diye sorduğunda ilk aklına gelen sinema olmuştu. Genç kızlık döneminden itibaren en büyük hayali sevdiği adamla sinemaya gitmek olmuştu. Arkadaşları sevgilileri ile gittikleri filmleri anlatınca garip bir kıskançlık duyardı. Akad ile kısa süreli sevgili olduğu dönemde defalarca sinemaya gitmeyi teklif etmişti ama Akad'ın türlü bahaneleri ile gidememişlerdi. Evlendiklerinde gitmeyi istemişti ama yine olmamıştı. Çünkü Akad ben sinemayı sevmiyorum eve dvd alıp izleriz demişti. Genç kadında daha fazla uğraşmamıştı.

Bulut ise Yaren'in ağzından çıktığı anda büyük bir istekle tamam demişti. Ve alışveriş merkezinin otoparkına park ettikleri araçtan çıkıp birlikte asansöre binmişlerdi. Genç adamın solunda yavaşça yürüyordu. Alışveriş merkezi hafta sonu olması nedeniyle çok kalabalıktı. Gişelerin olduğu yere geldiklerinde daha da yoğun bir kalabalığın içinde kendilerini bulmuşlardı. Bulut genç kadının kolunu tutup kendine doğru çekmişti. Bu hareket üzerine kafasını kaldırıp, Bulut'a bakmıştı.

"Bakma öyle, seni kaybetmekten korktum. Yanımdan uzaklaşma."

Yaren sessiz kalmıştı. Sırtı genç adama yaslı bir şekilde bilet almak için sıranın onlara gelmesini beklemişlerdi.

"Hangi film diye sormadım. Hangisine gitmek istersin?"

"Hmmm bilmem ki. Romantik olabilir."

"Ah siz kadınlar. Romantik film tutkunuz ne olacak bilmiyorum." Deyip gülümsemişti.

"Ne varmış romantik filmde. Ama yeri gelince baya romantik oluyorsunuz ama."

"Tamam tamam bir şey demedim."

Sıra onlara geldiğinde Yaren'in istediği gibi bir filme bilet alıp, salona doğru ilerlemeye başlamışlardı. Yaren yanında adamın verdiği huzurla kendini rahatlatırken, etrafa görmeyen gözlerle bakıyordu. Aslında içten içe de çok heyecanlıydı. Salona girmeden önce genç adam patlamış mısır ve içecek bir şey almayı unutmamıştı. Yan yana koltuklara oturduklarında genç kadının heyecanı artmıştı. Hayatında en çok istediği bir ilki gerçekleştiriyordu. Kader dedikleri bu olmalıydı. Akad ile hep zorla bir şeyler yapmıştı. Ve Akad istediği için. O zaman bundan gocunmamıştı ama şimdi düşününce Akad'ın yaptığı büyük bencillikti. Şuan yanında bulunan adam ise genç kadının gözlerinin içi gülsün diye yapmayacağı şey yok gibi hareket ediyordu.

"Yaren iyi misin?"

"İyiyim. Dalmışım kusura bakma."

"Yok ne kusuru. Ama iyi değilsen çıkabiliriz."

"Yok yok film başlayacak şimdi çıkmayalım."

"Tamam ama bak iyi hissetmezsen söyle."

"Anlaştık" dedikten sonra film başlamıştı. Çok duygusal bir filmdi. Genç kadında çoğu zaman göz yaşlarına engel olamamıştı. Filmin sonlarına doğru kafasını çevirip yanındaki adama baktığında, bakışları buluşmuştu. Genç adam öyle derin bir anlamla bakıyordu ki. Yaren'in eli ayağı birbirine dolaşmıştı. Heyecandan ne yapacağını bilememiş ve kafasını önüne eğmişti. Filmin devamından bir şey anlamamıştı. Biten filmin sonrası yavaş yavaş dağılan salondan yavaşça çıkmaya başlamışlardı.

"Güzel filmdi değil mi?"

"Sanırım."

"Nasıl? Sen izlemedin mi de sanırım diyorsun."

"Şimdi bu söyleyeceğime kızacaksın ama ne yapayım sen sordun. İzlemedim. Çünkü yanımda filmden çok daha güzel bir şey duruyordu. Ve benim gözlerim sen yanımdaysan, başka bir şeye bakamaz ki."

Yaren utanmıştı. Yine o saçma sessizliğe gömülmüştü. Kafasını kaldırıp, bir şey söylemeye çalışacağı sırada arkasında birinin seslendiğini duymuştu. Aslında duymak istemezdi. Hem burada ne işi vardı.

"Yaren." Akad onu duymadığını düşünerek daha yüksek sesle bağırmıştı. İstemese bile arkasını dönmek zorunda kalmıştı. Hızla yanına gelen Akad'ın varlığı ile gerilmişti. Gerginliğini hisseden Bulut ise elini genç kadının beline koyarak kendine yaslamıştı. Bu hareketler az da olsa rahatladığı hisseden genç kadın kendine şaşırmıştı.

Akad yanlarına geldiğinde gözleri, Bulut'un Yaren'e dokunan ellerine takılı kalmıştı.

*Şiir: Ahmet Hamdi Tanpınar