Vazgeç Kalbim

Bölüm 39 - Benimle evlenir misin?

İçimdeki seni bir görsen. Kendinden bile kıskanırsın be sevgili...

Yaren, Bulut'a gidelim dediği andan itibaren içinde tarif edemediği bir heyecan yaşıyordu. Bulut'ta o dakikadan sonra genç kadını arabaya bindirmiş ve kendisi de araba bindiği andan itibaren konuşmamıştı. Garip bir durum yaşıyorlardı. Daha doğrusu Bulut'un gergin hallerine Yaren ne diyeceğini bilmiyordu.

O yüzden yolculukları boyunca genç adamı izlemişti. Nereye gittikleri önemli değildi. Biliyordu ki Bulut onun mutsuz olmasına müsaade etmezdi. Birine neden? Niçin diye sormadan, ardını arkasını düşünmeden teslim etmek zordu. Ama Yaren kendini genç adama teslim etmişti. O nereye giderse arkasından düşünmeden giderdi. Arabanın durduğunu fark ettiğinde kafasını cama çevirip bakmış ve şaşırmıştı. Yol boyunca bakışlarını genç adamdan geçmediği için nereye tarafa gittiklerine dikkat etmemişti.. Şimdi gördüğü yer ile sorgulayıcı bakışlarını tekrardan genç adama çevirdi.

"Aklından bir sürü soru olduğunu biliyorum ama ne olur hiçbir şey sorma. Sadece benimle gel..." Yaren bu sözlerin ne demek olduğunu bilmiyordu.

"Tamam gelirim de neden buraya geldik. Yavuzlara bir şey mi oldu?"

"Hayır hiçbir sorun yok. Onlar şuanda balayı yapacaklara yere gitmek için yola çıktılar."

Yaren şaşkındı. Yavuz'un evine neden geldiklerini anlamıyordu. Ama Bulut'un gergin halleri giderek atmıştı. O yüzden tek kelime daha etmeden susmuştu. Bulut'ta emniyet kemerini çözüp arabadan inmiş ve genç kadının kapısı açıp çıkmasına yardım etmişti. Kapıları kilitledikten sonra Yaren'in elini sıkıca tutup eve doğru yönlendirmişti. Yaren suskundu ama içinde giderek artan heyecan ile her an düşüp bayılmaktan korkuyordu. Kapıyı açtığında genç kadına dönmüştü. Yaren genç adamın bakışlarından ki anlamı çözmek de zorlanıyordu. Korku... Heyecan... Aşk... Sabırsızlık... Ve daha bir sürü şey. Öyle ki sanki bir duygu fırtınası yaşıyordu. Bakışlarına yansıyan fırtına genç kadını da kuşatmıştı.

"Yaren şimdi senden son bir şey isteyeceğim." demiş ceketinin cebine soktuğu elini çıkardığında siyah bir bez parçası çıkarmıştı.

"Şimdi bunu gözlerine bağlayacağım. Korkma her an yanında olacağım ki zaten ellerim ellerini bir saniye bırakmayacak. Sadece görmemen gerek bir yer var. Daha doğrusu sonra görmen gerek bir yer."

Yaren her saniye daha fazla şaşırıyordu. Neler olduğu hakkında tek bir fikri yoktu. Merakla olacakları bekliyordu. O yüzden yine susup kafasını tamam anlamında salladı.

Bulut derin nefes alıp, elindeki bezle genç kadının gözlerini bağladı ve elini tutup yavaşça ilerlemeye başladılar. Yavuz'un evi iki katlıydı. Anladığı kadarıyla ikinci kata çıkacaklardı.

"Canım burada seni kucağıma almam gerek. Yoksa yukarı çıkmakta zorlanırsın" demiş ve genç kadına cevap hakkı bırakmadan bir anda kucağına almıştı. Yaren ilk şaşırsa da sonrasında Bulut'un onu taşımasına izin vermişti. Yavaş adımlarla yukarı çıktıklarında zorda olsa bir kapıyı açmış ve genç kadını kucağından indirmeden konuşmuştu.

"Şimdi seni yere indiriyorum. Ve gözlerini açıyorum" diyerek genç kadını dikkatli bir şekilde kucağından indirmiş ve gözlerini açmıştı. Yaren açılan gözleri ile etrafına daha dikkatli bir şekilde bakmıştı. Sorgulayıcı bakışları genç adamı bulduğunda Bulut önünde durdukları odanın kapısı açıp içeri girmelerini sağlamıştı. Bulut karanlık odayı aydınlatmak için oda ışığını açmak yerine karanlıkta ilerlemişti. Yaren düğmeye basılma sesini duyduktan sonrasını hatırlamıyordu.