Spectrophilia | Hyunlix

Özel Bölüm

Flashback

"Hadi Hyunjin mızıkçılık yapma."

Ay ışığının altında konuşan çocuğun isyan dolu ses tonu geceye karışıyor. Bu isyanının bana olması sebebiyle sıkıntıyla nefesimi veriyorum.

"Mızıkçılık değil. Oradaya girerken bizi gören birileri olabilir."

"Sessiz olun! Hyunjin ailen duyacak."

Fısıltıyla konuşan diğer beden ise etrafı gözetlemeyi bırakıp bana bir bakış atıyor.

"Tamam gidelim."

İkisinin yüzünde de kazandıkları zaferin gülümsemeleri oluşurken ben de heyecanıma ve biraz da korkuya engel olamıyorum.

Minho hyung, Jisung'la beni iki yanına alarak yürümeye başlıyor.

"Yanımdan ayrılmayın. Diğerleriyle evin önünde buluşacağız."

Jisung hızla başını salladığında onun kolay korkuyor olduğunu bildiğimizden ikimiz de Minho hyung'un yanından ayrılmayacağını biliyoruz.

Benden birkaç yaş büyük olduğu için biraz daha uzun olan beden bakışlarını tekrar bana çeviriyor benden de onayladığıma dair bir tepki almak için.

"Tamam hyung."

Elini kaldırıp saçlarıma getirdiğinde başımı patpatlıyorken bunu bölen Jisung'un yerinde zıplaması oluyor.

"Sung dikkat çekecek şeyler yapma. Biri bizi görebilir. Gece vakti görülürsek hoş olmaz."

Hyung'un fısıltı şeklinde bağırtısı tekrar bizi uyarmak için geceye karıştığında sakince yolumuza devam ediyoruz.

"Üzgünüm hyung. Sadece gerginim."

Fazla uzak olmayan ev görüş açımıza girdiğinde önünde bekleyen bedenleri fark ediyorum. Herkesin elinde yedek mumlar varken bizi bekliyorlar. Yanlarına yaklaşmamızla konuşmalarının uğultusu da kulaklarımızı dolduruyor.

"Sonunda gelebildiniz."

"Hyunjin mızıkçılık yaptı."

Jisung, Changbin hyung'u yanıtladığında umursamıyorum dediğini.

"Eminim mantıklı bir şeyler söylemiştir şu durumda sadece."

Seungmin de ona karşılık konuşunca ilk kez mantıklı olduğumu söylemesiyle şaşkınca ona dönüyorum. Bunu Jisung'u bozmak için dediği yüzündeki gülüşten belli oluyor.

"Artık içeri girelim mi?"

Minho hyung konuştuğunda onaylayarak bize de fazla olan mumlardan uzatıyorlar. Herkeste bir tane mum, bir tane de yedek mum olacak diye kararlaştırdığımız için yedek olanları kırmamaya çalışarak ceplerimize koyuyoruz.

"İkişer gruplar halinde mi gitsek?"

Jisung konuştuğunda şimdiden korktuğunu anlıyorum.

"Biri tek kalıyor öyle."

"Sorun değil ben tek girerim."

Neden böyle bir öneriyi öne attığımı bilemeyerek lafa atlıyorum.

Hepsi emin olmak için yüzüme bakıyor. Düz ifadem sayesinde kararlılığımdan tereddüt etmedikleri için omuz silkerek kabul ediyorlar.

Yavaşça içeriye ilerlerken Seungmin konuşmaya başlıyor.

"Evin hikayesini duydunuz değil mi?"

Soru sormasına rağmen bir cevap beklemeden anlatmaya başlıyor bahsi geçen hikayeyi.