KOŞUCU

Bölüm 18 - Dans

Yorumlarınızla beni çok mutlu ettiniz, desteklediğiniz için gerçekten çok minnettarım.Hepinizi seviyorum.Sabırla okumaya devam edelim, oylamaktan ve yorumlamaktan lütfen vazgeçmeyelim. İyi ki varsınız :) ♥

‘’Miray lütfen sakin ol tamam mı? Bak biz hepimiz yanındayız, anlıyorum öfkelisin ama böyle davranarak bir yere varamazsın.Seni bir aydır tanıyorum ama kısa sürede çok iyi çözdüm.Bir kere olsun beni dinle artık.’’diye konuştu Rüzgar.Ah tanrım! Bir an olsun omuzlarında ayrılmak istemediğimi fark ettim.Ne hoştu o öyle be.

‘’Tamam söz veriyorum sakin olacağım, ama o dunkof baba bozuntusu bir şey söylerse kusura bakma sözümden çıkarım.’’anlaşmayı karşılıklı onayladıktan sonra kapıyı açtım ve karşımda Derya telaşlanmış, panikten suratı kıpkırmızı duruyordu.’’Ne oldu?’’diye soruverdim.

‘’Şey Miray, Ba-baban! Sakinleştirmeye çalışıyorduk seni beklerken ama birden küt diye yere düştü.Ne yapacağımız bilemedik.Hadi koş!’’dedikten sonra üçümüzde paldır küldür merdivenleri üçer beşer inerek babamın yanına geldik.Yerde öylece yatıyordu.İnanır mısınız bilmiyorum ama hiç acımadım.Çünkü kendinden o derece nefret ettirdi.Anneme de bu herif yüzünden acıyordum.Yazık kadın yıllardır neler çekiyormuş meğer.’’Tamay hadi hadi ambulansı arada gelsin çabuuuk!’’ diye etrafa panik saçan Deryaya izliyorum.Rüzgarsa ne yapacağını şaşırmış vaziyette babamı kaldırmaya çalışıyordu.’’Ya numara yapmanın hiç sırası değil baba.’’diye konuştum sakince.’’puff’’ diye soludum birden.İnanmıyorum bu adam ne yapsa bana inandırıcı gelmiyordu.Güvensizdi.

Öksürerek uyanmaya başladı.Bak bak neler peşinde yine acaba.’’Ooo demek uyandınız beyefendi.’’

‘’Bana böyle davranma yeter.’’diyerek kalkmaya çalıştı fakat tekrar afallayarak yere kapaklandı.Rüzgar kollarından tutmuş yardım etmeye çalışırken Tamay da el attı.’’Başım dönüyor.’’diye sızlanıyordu.

‘’Tamay ayaklarından tut koltuğa yatıralım.’’diye konuştu.’’Bırak ne hali varsa görsün Rüzgar.’’diye ekledim gözlerimi devirerek.‘’Miray bana verdiğin sözü unutma lütfen.’’diyerek bakışlarını üzerime fırlattı resmen.Bakmadı bildiğin bakış fırlattı.Yığıntım benim! ‘’Tamam tamam tutacağım OF.’’

Babamı koltuğa yatırdıktan sonra 20 dakika boyunca kimse çıt çıkarmadan öylece durdu.Uyanması için keyfini bekliyorduk.Hiç acımıyordum ona hem de hiç. ‘’Ah, uyandı galiba.’’diye heyecanlandı Derya.Mal bu kız ya.’’Amcacım iyi misiniz?’’diye sorup duruyordu.-İlgilenmesene kızım sinir oluyorum- demek isterdim ama Rüzgara olan sözümü tutmam gerekiyordu.’’İyiyim biraz su alabilir miyim?’’dedi babam.Derya koşarak mutfağa gitti, kocaman su bardağıyla geri döndü.Babam suyundan biraz içtikten sonra ‘’Kızım konuşmamamız gerekiyor.’’dedi.Rüzgar kollarını göğsünde birleştirmem babamın konuşmasıyla gözlerini bana dikmişti.Kaçışın yoktu Miray hadi naş naş..

‘’Ee..Tamaycım iki dakika gelir misin cep telefonumda bir sorun var yardım edebilirsin belki.’’dedi ve Derya Tamayı salondan uzaklaştırdı.Rüzgar hiçbir şey demeden gidiyordu.’’Rüzgar, bekle.’’diyerek onu durdurdum. ‘’Burada kal lütfen.’’masum kediler gibi bakış atıyordum kalması için çünkü bu adamla yalnız kalma fikri korkunçtu.’’Lütfen’’ diyerek yineledim.Gözlerini kapatıp tamam dercesine hareket yaptı.Rüzgarla ikimiz aynı koltuğa oturup babamı da çaprarımıza almıştık.Rüzgarın yanımda olması destek veriyordu bana.Sanırım ona alışıyordum.Gopher me! Tamam sincap olmak istemiyorum ‘no gobher’ ama sevimli bir şeyde aslında be.

‘’Miray kızım ben böyle olsun istememiştim, yani başına bunların geleceğini düşünemedim özür dilerim.Annen de bu yüzden terk etmek üzere sende bırakma beni lütfen kızım anla beni.’’diyerek konuşmasına başladı.Önemsiyor muyum? Tabi ki hayır.. ‘’Bak baba, bende bunları yaşamaya hiç mi hiç hevesli değildim ama sayende yaşadım, hatta yaşadık.Rüzgarla.’’