KOŞUCU

Bölüm 25 - Sırnaşık Kedi & Koala

Herkese merhaba ♥ Bu bölümü birazcık beklettiğimi biliyorum ama inanın vakit bulamıyordum.Bölüm normalden kısa oldu ama gelecek bölümü uzun yapmaya çalışacağım.Umarım vakit bulabilirim.Yorumlar ve beğeniler çok düşük geliyor bana bu yüzden moralim birazcıcık bozuluyor.Hepinizi seviyorum.Keyifli okumalar♥

''Beni burada bekle bebeğim gidip ne olduğuna bakacağım tamam mı?''

Kafamı evet anlamında salladıktan sonra benden uzaklaşıp kalabalığa karıştı.Annemse acınası surat ifadesiyle beni kollarıyla sardı.''Tatlım üzülme lütfen.Arkadaşının iyi olacağına eminim.'' Diye konuştu.Ya iyi olmazsa? Bunu kim yapabilir? Hangi dunkof?

5 dakika sonra yanımıza geri dönen Rüzgar'ın surat ifadesi hiç hoşuma gitmemişti.''Ne oldu Rüzgar? Ne olmuş söyle hadi.''derken gözlerimden akan yaşlar çoğalmaya başladı.''Sağ bacağından vurulmuş sanırım.Görevliler müdahale ediyorlar.Ambulansta gelmiş.Gidelim mi Miray?''

''Gidelim hadi hadi lütfen.'' Kalabalığın arasından geçerken ortalığı yarıyordum.Zaten canım sıkkın bir de yol vermiyorlar.Şuan kimin umurunda birinci olmam söyler misiniz? Derya koşup koluma girerek yanımda olduğunu belli etmeye çalışıyordu.''Miray üzülme lütfen eminim ki iyileşecek.'' Hızlı hızlı yürürken söyledikleri sinek vızıltısı gibi geliyordu.Uğultular çoğalmaya başlamıştı.Bir ara kendimi kaybedeceğimi sanmıştım ama Deniz'in yanına olmam gerektiği için kendimi toparladım.

Hızlı bir şekilde hepimiz Rüzgar'ın arabasına doluşurken sıkış sıkış oturmak zorunda kalmıştık.Ambulansın hemen arkasındaydık.Benim kadar en az Rüzgar'ın ve diğerlerinin de endişeli olduğunu görebiliyordum.Derya bile.Dakikalar sonra hastane önüne gelmiştik.Hemen ameliyata girmesi gerektiğini ve kan gerekli olduğunu bize söyleyip gitmişlerdi.Ne yapacağımı bilmiyordum.Afallamıştım.Şaşkındım.

Gözüm kuruyana kadar ağlayacağıma emindim sanırım.Galiba.Durumunun kötü olmaması için içimden dua ediyordum.Doktorun alması gereken kan için hemen hemşireyi takip edip kan odasına doğru yollandık.Rüzgar'ın bir eli belimde diğer eli ellerimi sıkıca tutuyordu.Bende onunkileri sımsıkı tutarak ondan güç alıyorum.Annemin eli ağzında ne diyeceğini bilmez vaziyetten yanımızda ilerliyordu.Deryayla Tamay ise arkamızdan sessiz şekilde geliyorlardı.Böyle bir şey nasıl olabilir.Neden?

Bayan hemşire kanı alırken bir an gözlerimin kararmasıyla kendimden geçmek üzereydim.Hemşire ''Meyve suyu içirseniz iyi olur.'' Diye Rüzgar'a öneride bulundu.Rüzgar kafasını salladıktan sonra ''Birazdan geliyorum sevgilim.'' Dedikten sonra saçlarımı öpüp yanımdan uzaklaştı.Kafamı çevirdiğimde annemle Deryanın donuk bir şekilde oturduklarını gördüm.Gözlerimi yumup dinlendirmek istedim.Bir kaç dakika sonra Rüzgar elinde iki tane meyve suyuyla geri döndü.Birazını içip geri bıraktıktan sonra Rüzgar da yanıma oturdu.Elimi tutuyordu.''İyi misin?''

''Ne kadar iyi olunursa o kadar.'' Diye konuştuktan sonra gözlerimle mücadele edemedim.Karanlıkla baş başa kaldım.Uyandığımda oda da kimse yoktu.Dışarıdan kalın erkek sesleri gözlerimi cama yöneltti.Kalkıp dinlemek için kapıya yaklaştıktan sonra Annem ve diğerlerinin de olduğunu anladım.''Hayati bir tehlikesi yok ameliyat iyi geçti.Fakat..kaslarda bir zedelenme olduğu için iyileşmesi biraz uzun bir süre olduğu için koşamayacak.'' Doktorun sesinden sonra Derya'nın sesini işittim.

''Peki hiç koşamayacak diye bir şey yok ama değil mi?'' diye sordu.

''Kesin bir şey söylemem ama ihtimaller arasında var.Geçmiş olsun.'' Dedikten sonra uzaklaştığını anladım.Sedyeye geri dönüp gözyaşlarımın akmasına izin verdim.''Bu olamamalıydı.Hayır hayır o koşacak iyi olacak..iyi olacak.'' Diye kendi kendime mırıldanırken arkamdan bir kolun belimi sardığını hissettim.Rüzgardı.Kokusundan tanıdım.Sıkıca sarılıp kafasını omzuma koydu.''Şş.. lütfen sakin ol o iyi olacak biliyoruz.Kendini toparlayıp ona güç vermen gerek.Duyduğunda senden daha çok üzülecek değil mi? O yüzde onun yanında olmasın bebeğim böyle davranma.''