KOŞUCU

Bölüm 12 - Gitti mi?

 ‘’Demek bana artık güveniyorsun.’’dedi.Al işte hemen bir tarafları havalanacaktı.Bunu sevmiyordum.Bir şey sanmamalıyı kendini.

‘’Hayır güvenmiyorum.Sadece uyumadığını bildiğim için öyle dedim gıcıklık olsun diye.’’dedikten sonra kalkarak hemen bağdaş kurdum.Kumun arasında olan ufak taşlar bacaklarıma batıyordu.Allahtan böcek falan yoktu yoksa kendimi Rüzgar’ın kucağına atardım.O derece tiksiniyorum.Kaşıntı tutuyor resmen.

‘’Yalancı.’’dedi ve benim gibi kalkarak bağdaş kurdu.Bana baktığını biliyordum.Kafam ona dönük değildi ama yandan birazcık görebiliyordum.Benim yaptığımı o da bana yapıyordu işte.Uyuz!

‘’Sensin yalancı, bilerek dedim  diyorum hem ben sana neden güvenecekmişim ki.’’dedim kollarımı göğsümde birleştirerek.

‘’Güvenmediğin için mi yanıma geldin, beni izledin sonrada güveniyorum dedin.’’dedi.Tamam güveniyordum ona ama çok çok değil.Hem güveniyorsam ona ne.Havalı yığıntı.

‘’Ben gidiyorum seninle uğraşamayacağım.’’dedim.Kalkmaya yeltendim fakat kolumdan tutup beni yerime geri oturttu.Sert davranmıştı bana kabaydı birazcık.Anlam veremedim tabi ki.

‘’Otur lütfen gitme.’’dedi gözlerimin içine bakarak.Sanki kalmam için içten içe yalvarır gibi bir hali vardı.Muhtaçmış gibiydi.

İtiraz etmeden yanına geri oturdum.Birazcık daha yakın oturmuştum bu sefer.Güvendiğimi ona itiraf edemesem de yanındayken mutlu olmaya başladığımı hissetmiştim.Farklıydı sanki bugün.Ona karşı pek de öfkeli davranmamıştım.Belki de her zaman öfkeli davrandığım için deli olduğumu yada psikolojik sorunlarımın olduğunu düşünüyordur.

‘’Gerçekten Miray bana neden güvenmiyorum.Henüz birbirimizi tam tanımıyoruz tamam ama güvenmeyeceğin bir şeyde yapmadım sana.Önyargılısın bence.’’dedi yere bakarak konuşuyordu.Suratıma bakmasını istiyordum.

Sustum bir şey diyemedim.Haklıydı.Önyargılı davranmıştım.Ne güvenecek kadar tanıdım ne de benim güvenmeyeceğim bir şey yapmıştı.Ne halt ediyordum ben böyle.

Yüzüme baktı, bir şey söylemem için yüzüme bakmıştı.Biliyordum bir şey söylemem lazımdı ama kendimi savunacak tek bir haklı noktam yoktu.Neydi bu şimdi pişmanlık mı?

‘’Ben gidiyorum Miray, sana iyi geceler.’’diyerek ayağa kalktı.Ona baktığımda ayağa kalkmış üstünü çırpıyordu.Yürümeye başladığında sadece’’İyi geceler Rüzgar.’’ Diyebildim kısık bir sesle.
Kırmıştım çok kırmıştım hem de.Ben böyle olmasını istememiştim.Fazla kötü davranmıştım çok fazla.Ne yapacağımı düşünürken orada oturmaya devam ettim.Eve gidemedim burada kalmak istedim.Uzanıp seyretmek ve düşünmek istedim.

*

Uyandığımda gözlerimi kamaştıran güneşle bakıştım.Acıtıp sulandırıyordu gözlerimi.Neden işkence yapıyordu bana uf! Bütün gece burada mı uyumuştum yani böcekler yiyebilirdi beni.Her yerimi ısırıp deşebilirlerdi.Tanrım!

Hemen kalkıp üstüme başımı çırptıkta sonra eve doğru hızlı hızlı yürümeye başladım.Kapıyı açıp odama basamakları üçer beşer atlayarak çıktım.Üzerimdekiler bir kenara fırlatıp duşa girip rahatladım.Vücudumu iyice keseleyerek temizlendiğimden emin olarak saçımı da  üç kez şampuanladım.Bornozuma sarılarak saçımı da havluya sardım.Kurulandıktan sonra üzerimi giyinip saçlarımı kurttum.Saate baktığımda öğlen olduğunu anladım.Ne çabuk geçmişti zaman.

Odamın içinde her tarafı aradıktan sonra telefonumu buldum.Bu kadar dağınık olmamalıydım.Derya’yı aradım hemen.’’Naber, sesin hiç çıkmıyor bu ara.’’diye sordum.

‘’İyiyim şekerim, en sonra kapıları insanın yüzüne kapattığını öğrenince gelmemeye karar verdim.’’dedi.Nerden biliyordu? Ben onun yüzüne kapı kapatmamıştım ki.

‘’Sen nereden biliyorsun?’’ diye sordum.Derin bir nefes aldığını ve bir şey içtiğinin sesini duydum.Konuşmak için bu kadar nazlanması gerekiyor muydu?

‘’Sana gelirken sahilde Rüzgarla karşılaştık.Bana sana gelmememi tavsiye etti.Onun yüzüne kapıları kapattığını ve hey heylerinin üzerinde olduğunu söyledi.’’diye anlattı.

‘’Off! Akşamüzeri gelsene bana takılırız boşver o salağı.’’dedikten sonra kıkırdadı hiç itiraz etmeden kabul etti.Kız kıza vakit geçirir eğleniriz en azından.Dün gece yeterince rezillik yapmıştım zaten.

*

Telefonu kapattıktan sonra biraz oyalandım.Dişlerimi fırçaladım.Saçıma dalgalı hava vererek şekillendirdim.Şort giydikten sonra üzerime arkası uzun önü kısa göbek açık t-shirt mü geçirdim.Gayet iyi görünüyordum.Kararımı vermiştim.Rüzgarın yanına gidecektim.

Evden çıkıp yürümeye başlarken vazgeçmekten korkuyordum.Bu kadar öfkeli olmalıydım haklıydı.Evinin önüne geldiğimde pencerelerinin kapalı olduğunu gördüm.Evin etrafında dolandım fakat evde kimse yoktu gibi görünüyordu.Paniklemiştim.

Arkamdan birinin geldiğini duyunca yerimde sıçrayarak arkamı döndüm.Az kalsın ayağım takılıp düşüyordum ki beni tuttu.Yüzüne bakınca tanıdım.

‘’Teşekkürler. Tamaydı değil mi?’’ diye sorarcasına baktım.’’Evet Miray memnun oldum.Tanışmamıştık ama eminim ikimizde kim olduklarımızı biliyorduk.’’ Dedi.

‘’Evet öyleydi sanırım.’’dedim tırnaklarımla oynayarak.Gülümseyerek yüzüme baktı.Bir şey söyleyeceğimi anlamış olmalıydı.

‘’Rüzgar evde yok mu? Nereye gitti onunla konuşmam lazım.’’diye konuşmaya başladım.Bana ağzını yüzünü büzüştürerek konuştu.’’O gitti.’’ Dedi.

Gözlerimi kocaman açmıştım.’’Gitti mi? Nereye?’’diye sordum.Beynimde vurulmuş gibi hissettim o an.Konuşamadan gitmiş miydi yani.

‘’Eve döndü.Geri geleceğine dair bir şey söylemedi bana da.’’ Dedi.Gözlerim dolmuştu.Böyle olmamalıydı.Ne yapmıştım ben.Bunu hak etmiyordu.Ne yapacaktım ki şimdi?