Chapter 4

2.1K 111 7
                                    

Did she sit on him? That question parked longer on her head than it should be and the feeling of his pulsing manhood was like a paste on her butt. Heated. Oozing with steel and virility. Why everything seemed to let off the hook when he is around? She can't even begin to think how to put her scarttering self together once she was caught in the depths of  those amber gray eyes of his.

Sumenyas sa kanya si Makki na huwag siyang maingay at nahiga itong muli. Tumaob sa sahig na parang nasa  malambot na kama at nagtalukbong ng polyester. Tameme siyang nakatitig sa bulto nitong ilang saglit lang ay hindi na gumagalaw. Is he asleep already? She was amazed how fast he can doze off just like that.

Pumalaka siya nang upo at urong-sulong ang kamay na humawak sa lining ng tarp. Dahan-dahan niyang hinawi iyon paangat at maingat na sumilip. Nagyelo siya nang magtagpo ang mga mata nila ng lalaki. Animo'y kiniliti ng pakpak ng mga paruparo ang kanyang sikmura. Hindi ito tulog?

"You want?" he murmured and rolled over.

"Sorry, I just thought you're-" she almost wailed when he grabbed her.

His force was overwhelming that she had no time to gather her own strength to resist. Nasubsob siya sa mabato nitong dibdib. Hindi na niya nagawang manulak. Nakadiin ang katawan niya sa lalaki at nakulong sa kaliwang braso nito. Sumadsad ang sensitibong parte ng kanyang katawan sa umbok sa pundilyo nito.  Sinubukan niyang pumitlag nang madamang sumundot iyon sa mula sa loob. Tumagos ang puwersa ng pagkalalaki nito sa kabila ng suot niyang denim shorts.

"Perv! You're poking on me..." impit niyang angal.

"Hm? It's not. Huwag kang maingay, nagpapalaki iyan." His eyes were dancing in an evil smile. Kabaliktaran sa tapang at gaspang ng boses nitong binago ng suot nitong mask. "Don't be bothered by it, ligtas ka hangga't hindi sumasabog ang kulungan niya. Pwede na ba tayong matulog?"

"Maliwanag na, matutulog ka pa?"

"Padidilimin natin." Itinabon nito sa kanilang dalawa ang polyester. "Better now? Sleep, goddess...and let's dream together," bulong nitong nagbigay ng kilabot sa kanya.

Ayaw man bumigay ay tinablan siya ng pagod at antok nang bumalot sa kamalayan niya ang masarap na init ng maskuladong katawan ni Makki at kung gaano iyon ka-komportable sa pakiramdam. Smell of trees, the sea, and the meadow craddled her in her sleep.

Paggising niya ay mag-isa na lamang siyang nakahilata roon. Sa ilalim niya ay nakalatag ang polyester at may jacket na nakabalabal sa kanya. Inut-inot siyang bumangon at nag-unat ng mga braso. Tirik na tirik ang araw at kumirot ang mga mata niya sa singaw ng init at hanging may alat. Ilang minuto pa siyang nakasalampak muna roon. Hinahaplos ang hibla ng jacket na nalukot sa kanyang kandungan.

Naglibot ang kanyang paningin nang masanay sa hapdi at humantong sa lalaking nakasampa sa manipis na tubong railing. Kapit sa katawan nito ang suot na itim na shirt na halata ang lambot ng tela tuwing humahaplos doon ang simoy ng hangin. Nakatuon sa railing ang mga  kamay nitong itinago ng leather gloves. Her eyes rolled down to his fatigue pants and combat boots anchored in the next interlink barrier.

He has changed a whole lot from the first time she saw him. Maybe, he is alright now in a real sense, just maybe. Tumingala siya sa maaliwalas na papawirin at binalikan ang isa sa mga alaalang hinding-hindi niya makakalimutan. The memory of a boy lurking inside the dark basement of the Serafin mainhouse.

Twenty years ago.

"Me! Me! I wanna go!" Yvienne, five years old, and full of energy yelled. Iniwan niya ang binubuong dominos matapos ipulupot sa balikat ang sling bag niyang kulay green at may apple sa loob. Her snacks.

The man behind the desk looked at her. He is her Uncle Aivan, her mother's older brother and he is a lawyer. Madalas siyang hiramin nito dahil wala pa itong anak. Silang dalawa sana ni Yvonne pero hindi pumayag ang Mommy niya. Siya lang ang hinayaang sumama.

NS 18: ROMANCING THE ASSASSINTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon