ေ႐ွာင္က်န္႔ လည္း ေက်ာက္သခင္ႀကီး နဲ႔ သခင္မႀကီးဆီ အရင္သြားလိုက္တယ္
''သား အားယြမ္ ဘာေျပာစရာ႐ွိလို႔လဲ''
''အေမနဲ႔ အေဖကုိ သားေျပာစရာတခုက်န္ခဲ့လို႔ က်ဲက်ဲကေရာဟင္ က်ဲက်ဲကိုပါ ေခၚေပးပါ''
''သား မမက စိတ္မေကာင္းဖစ္ေနတာ သားကိုမလႊတ္ခ်င္ဘူးတဲ့ စိတ္မခ်ဘူးတဲ့ေလ အေမတုိ႔လည္း မလႊတ္ခ်င္ပါဘူးကြယ္ အေမတုိ႔ေသရင္ေသပါေစ သားတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို အနၱရာယ္မဖစ္ေစခ်င္ဘူး ''
''စိတ္မပူပါနဲ႔ အေမ က်ေနာ္အဆင္ေျပပါတယ္ က်ဲက်ဲ ကိုေခၚေပးပါေနာ္ ''
''က်ဲေရာက္ပီ အားယြမ္ ဟင့္ မမေမာင္ေလး ကေလးေလး မမေတာင္းပန္ပါတယ္ မမအသံုးမက်လို႔ ေမာင္ေလးက အနစ္နာခံရတယ္''
''အင့္ မငိုပါနဲ႔ မမငိုေတာ့ က်ေနာ္လည္းငိုခ်င္တယ္ ဟင့္''
''မငိုနဲ႔ အားယြမ္ မမလည္းမငိုေတာ့ဘူးေနာ္ မမကိုဘာေျပာမလို႔လဲ''
''အင္း က်ေနာ္သြားရင္ မမေရာ အေဖနဲ႔အေမေရာကို ထြက္ေျပးေစခ်င္တယ္ ဟန္ဘုရင္သာ အဖစ္မွန္သိရင္ မမတုိ႔ကို လႊတ္ေပးမွာ မဟူတ္ဘူး မမလည္း မမခ်စ္သူကို ဆက္သြယ္ၿပီး သူ႔ကိုအကူအညီေတာင္းၿပီး လံုျခံဳတဲ့ေနရာ႐ွာပီး ပုန္းေနပါ က်ေနာ္အေျခအေနၾကည့္ုၿပီးမွ မမကို အေၾကာင္းျပန္မယ္ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကို စိတ္မပူပါနဲ႔ မမတို႔သာဂ႐ုစို္က္ၾကပါေနာ္''
''ဒါေပမယ့္ မမ ''
''က်ေနာ္ေျပာတာသာ နားေထာင္ပါ မမ က်ေနာ့္ကိုခ်စ္တယ္မလား နားေထာင္ေနာ္''
''အင္း ေမာင္ေလး စိတ္မပူရေအာင္ မမေနပါ့မယ္ ကိုကို႔ကို ဂ႐ုစုိက္ပါေနာ္ အရမ္းခ်စ္တယ္ေမာင္ေလး''
''ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္လည္းမမကိုခ်စ္တယ္ အေဖနဲ႔အေမေရာဘဲ ဂ႐ုစိုက္ၾကပါ အားယြမ္ ကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္''
ေ႐ွာင္က်န္႔ လည္းဟန္ဘုရင္ပို႔လာတဲ့ ေဝၚယာဥ္နဲ႔ လိုက္လာခဲ့တယ္ လမ္းခုလတ္တစ္ခုေရာက္ေတာ့ သူတုိ႔ေဝၚယာဥ္တားၿပီး လာတုိက္ခိုက္တဲ့ လူတစ္စု
'ဘာလဲ သူတုိ႔ကဘသူေတြလဲ ဘာလို႔လာတုိက္ေနရတာလဲ ဓားျမေတြမ်ားလား'
ေ႐ွာင္က်န္႔ လည္းဓားသံေတြၾကားရၿပီးေနာက္ ဟန္ဘုရင္လာေခၚသမ်ွလူေတြ အကုန္ေသကုန္ၿပီမွန္းသိလုိက္တယ္
