ကယ္ဗင္ မနက္ႏုိးလာေတာ့ သူ႔ကုိဖက္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကုိကို႔ကုိၾကည့္ေနလုိက္တယ္
'အရမ္းေခ်ာတာဘဲ ဘဝတုိင္းမွာ ငါ့ခ်စ္သူအေခ်ာဆံုးဘဲ ဟုတယ္မလား bunny'
(သူ႔လင္ေခ်ာတာ လူလာႂကြားေနေသးတယ္ ငႂကြားhost ဟြန္း)
'ေခ်ာပါတယ္ host လင္ဘဲဟာ ဟြန္႔ '
'bunny ဒီၿမိဳ႕က ထြက္ႏုိင္ရင္ mission ၿပီးၿပီမလား'
'ၿပီးၿပီ host ဆက္ေနခ်င္လညး္ ေနလုိ႔ရပါတယ္'
'အင္း အင္း ငါေျဖေဆး႐ွာရမယ္ ဒါမွ ကိုကိုနဲ႔ ျမန္ျမန္တူတူေနရမွာ'
''ႏိုးေနပီလား ကေလး ကိုယ့္ေတာ့မႏိုးလုိက္ဘဲနဲ႔ ''
''အင္း ကိုကိုအိပ္ေပ်ာ္ေနလုိ႔ မႏိုးေတာ့တာ''
''ဟုတ္ပါပီ ကေလးရဲ႕ လာေအာက္ဆငး္ရေအာင္ သူမ်ားေတြဘာလုပ္ေနၾကလဲလုိ႔''
ကယ္ဗင္တုိ႔ ေအာက္ဆင္းလာေတာ့ တခုခုကုိ တုိင္ပင္ေနၾကတဲ့ လူတစု
''ဘာေတြေျပာေနၾကတာလဲ''
''ဒီတိုင္းေနလုိ႔ မဖစ္ဘူး ငါတုိ႔ေျဖေဆး႐ွာမွရမယ္ မဟုတ္ရင္ အကုန္ေသကုန္လိမ့္မယ္''
''ဒါေပမဲ့ ခက္တာက ေျဖေဆးကဘယ္မွာ႐ွာရမွာလဲ မသိတာဘဲ''
''ေျဖေဆးက ၿမိဳ႕စြန္က တုိက္ပ်က္ႀကီးထဲမွာေနတဲ့ သိပၸံပညာ႐ွင္ကို ေဖာ္ခုိင္းရင္ရတယ္''
''မင္းကို ဘသူေျပာတာလဲ ေနာက္ပီး အဲ့တုိက္ပ်က္ႀကီးထဲမွာ zombieေတြ အမ်ားႀကီး႐ွိေနရင္ ဘလိုလုပ္မလဲ ''
''ခင္မ်ားတုိ႔ က်ေနာ့္ကုိမယံုရင္ မသြားနဲ႔ေပါ့ က်ေနာ့္ဘာသာသြားၿပီး ေျဖေဆးကုိေဖာ္ခိုင္းမယ္ ပီးေတာ့ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ဘဲ သံုးမယ္ ဘလိုလဲ ''
''မင္း ဒါတစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္တာဘဲ''
''အုိ ခင္မ်ားတို့က စြန္႔ေတာ့မစြန္႔စားခ်င္ဘူး ေသမွာေတာ့ေၾကာက္တယ္ ဘလိုလူေတြပါလိမ့္ ''
''ကဲေတာ္ပီ ေျဖေဆးလုိခ်င္တဲ့သူေတြ လုိက္ခဲ့လို႔ရတယ္ မယံုတဲ့သူေတြေနခဲ့ၾကေပါ့''
ရိန္းတုိ႔လည္း မဲခြဲပီးဆံုးျဖတ္လုိက္ေတာ့မွ အကုန္လံုးက သြားဖို႔ဆံုးျဖတ္ၾကေတာ့တယ္
အဟက္ အလကားလူေတြ သတၱိေၾကာင္ေနၾကတာ
ကယ္ဗင္တုိ႔ ေလ်ွာက္ရင္းေလ်ွာက္ရင္းနဲ႔ ျမဳိ့စြန္ကိုေရာက္လာခဲ့တယ္
'bunny တိုက္ပ်က္ႀကီးက ဘယ္မွာလဲ'
'အေ႐ွ႕ကုိတည့္တည့္သြားပီး ပထမလမ္းမွာ ညာဘက္ကိုေကြ႔ တန္းတန္းဆက္သြားရင္ အျဖွဴေရာင္တုိက္ႀကီးကို ေတြ႔ရလိမ့္မယ္ အဲ့တိုက္ႀကီးဘဲ host'
'ok bunny'
