ဒီေန႔ ေက်ာက္ယြမ္တုိ႔ ဟန္ႏုိင္ငံကုိ သြားၿပီးေတာ့တုိက္ရမယ့္ေန႔ ေက်ာက္ယြမ္အနည္းငယ္ေတာ့ ေၾကာက္ရြံ႔ေနမိတယ္ သူကတခါမွ လူမသတ္ဖူးဘူးေလ ဒါေပမယ့္ ေဘးမွာ အ႐ွင္ေရာ႐ွိေနမွာဆိုေတာ့ သိပ္ေတာ့မေၾကာက္မိပါဘူး
''ေၾကာက္ေနလား ကိုယ့္အခ်စ္ ''
''ဟင့္အင္း အ႐ွင္႐ွိေနတာဘဲ မေၾကာက္ပါဘူး ''
''အင္း ဒီတုိက္ပြဲၿပီးရင္ ကုိယ္တုိ႔ ခမ္းခမ္းနားနား မဂၤလာေဆာင္ၾကမယ္ေနာ္ အခ်စ္''
''အင္းပါ အ႐ွင့္သေဘာ ''
''သြားၾကမယ္ ဟန္ႏုိင္ငံရဲ႕ ဘုရင္ကို အျပတ္ေခ်မႈန္းၾကမယ္ ငါတုိ႔ တုိက္ပြဲႏိုင္ရမယ္''
လန္ႏိုူ္င္ငံက စစ္သည္ အလံုးအရင္းနဲ႔ ဟန္ႏိုင္ငံကုိ ဝင္လာၾကတယ္ တစ္ဖက္က ဟန္ဘူရင္ကလည္း
''ေတာက္စ္ အဲ့ မေလာက္ေလးမေလာက္စားေတြက ငါ့ႏိုင္ငံကုိ ဘာလာလုပ္ၾကတာလဲ အကုန္ေသရမယ္ ဟားဟား ငါ့ကိုသတ္ခ်င္ရင္ မင္းတုိ႔ပါေသေစရမယ္ ''
တျဖည္းျဖည္း လန္ႏုိင္ငံကလူေတြေရာ ဟန္ႏိုင္ငံလူေတြေ႐ာ တုိက္ရင္းတို္က္ရင္း က်လာေတာ့တယ္ ေက်ာက္ယြမ္လည္း အ႐ွင့္ကိုထားခဲ့ၿပီး ဟန္ဘုရင္ဆီကို ဦးတည္သြားလုိက္ေတာ့တယ္
''မင္းလား ငါ့ကိုသတ္ခ်င္ေနတာ ဟက္ ေခြးပစ္တဲ့တုတ္ေလာက္႐ွိတဲ့ ဟာေလးကမ်ား လာေလ လာသတ္လွည့္ ငါေသရင္မင္းေရာအေသဘဲ ''
ေက်ာက္ယြမ္ လည္းအားကုန္သံုးၿပီး ဟန္ဘုရင္ကို တိုက္ခုိက္ေတာ့တယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီအဘိုးႀကီးက အင္မတန္ အတိုက္အခုိက္ကြၽမ္းေတာ့ ေက်ာက္ယြမ္မွာ မနည္း ျပန္တိုက္ေနရတယ္
တစ္ဖက္မွာ ႐ွဲ႔ယြင္ကလည္း သူ႔အခ်စ္ေပ်ာက္သြားလို႔ လိုက္႐ွာေနရင္း မင္းသားဟန္နဲ႔ဆံုေတာ့
''ယြမ္ေလးကုိ ေတြ႔လိုက္လား မင္းသားဟန္ ''
''သူ ခမည္းေတာ္ နန္းေဆာင္ဘက္သြားတာ ေတြ႔လိုက္တယ္ လန္အ႐ွင္''
ေက်ာက္ယြမ္ မနည္းအားတင္းၿပီး တုိက္ေနေပမယ့္ သူမခံႏိုင္ေတာ့ဘူး သူဒဏ္ရာေတြမ်ားေနပီ ဟန္အဘုိးႀကီးလည္း ဒဏ္ရာေတြမနည္း ႏွစ္ေယာက္လံုးအားကုန္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေရာက္လာတဲ့ အ႐ွင္
''ယြမ္ေလး ေတာက္စ္ အဘိူးႀကီးခင္မ်ား''
အ႐ွင္နဲ႔ ဟန္အဘိုးႀကီး အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ တုိက္ေနခဲ့တယ္ ဟိုအဘိုးႀကီးကေတာ္ေတာ္နဲ႔ ဒဏ္ရာမရ ေက်ာက္ယြမ္ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ပင္ ဝင္ပါဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္
''ဟက္ ဒီက လူအိုႀကီးကို မင္းတုိ႔ကႏွစ္ေယာက္တစ္ေယာက္ တိုက္ခ်င္လို႔လား စိတ္ခ် မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းတိုက္ရင္ေတာင္ မႏို္င္ေစရဘူး ငါဘုရင္ဖစ္လာတာလြယ္လြယ္နဲ႔ မဟုတ္ဘူးကြ ငါေသမွ မင္းတုိ႔ငါ့ထီးနန္းရမယ္ ဟားဟား''
