17.Piyon Demir/Yarı Texting (TAMAMLANDI)

Bölüm 1-Zeka Bir Hile Midir ?-

Merhaba canlar.

Ben çok heyecanlıyım. Uzun zamandır uğraştığım 3. kurgum sizlere emanet. Ona iyi bakın lütfen.

Bölüm Şarkısı: Gökhan Türkmen-Deli

Yorum yapmayı unutmayın, onlar benim tek motive kaynağım.

Keyifli okumalar:)

Bu arada italik yazı stili ile yazılanlar iç seslerdir. Karışıklık olmasın. Öpüldünüz.

♟♟♟

02.11.2019- Demir Aren-

"2019 Yılının satranç müsabakalarında altın madalya Demir Aren'e gidiyor. Tebrikler."

Alkışlar, kıyamet ıslıklar ve en önemlisi ellerimde duran kupa ve boynuma asılan altın madalya. Kazanmıştım.

'Yapma ama hile ile bende kazanırım, hatta sen ben, bende sen olduğumuza göre zaten kazandım. '

"Yanılıyorsun iç ses. Ben hile yapmadım. Herkesin benden bir eksik piyonu olması benim problemim değil. Sonuçta zeka bir hile değildir. Zekayı bir piyona çevirmek de öyle. "

Gözlerim benimle aynı kategoride bulunan, biraz önce yenildiği için sinirinin her salise arttığı kızı bulmaya çalışıyordu. Fazla mı tatlıydı sinirli olmasına rağmen?

'Öyle ama bunu seni ne kadar ilgilendiriyor Demir ?'

"Senin benden taraf olman gerekmez mi ?"

'Hayır, özgür iradem ile şu anlık tarafsızım. Yalnız o kız sana bakmaz abicim, boşuna umutlanma.'

'Benden bahsediyoruz. Yoldan geçen alelade birinden değil, farkındasın değil mi ?"

'Evet.'

Benden olan ama bana kafa tutan sese göz devirip beni alkışlayan insanlara döndüm. Ne olursa olsun bunu da başarmıştım. Şaşırmış mıydım ? Tabi ki hayır.

♟♟♟

02.11.2019-Deva Ilgaz-

"Ben altın madalyadan başka bir şeyi boynuma takmam, boşuna ümitlenmeyin." arkamı dönüp yürürken seslendim.

"Müsabakan çekildiğimi söylersiniz."

Üzerimdeki formayı çıkarıp elimdeki çantamın içerisine tıkıştırdım. İçimdeki sinir ve öfke her bir damarımda dolanırken dışarıdan kızgın bir boğayı andırdığıma yemin bile edebilirdim. Yine aynı şeyi yapmış, kaybetmiştim.

Cebimden anahtarı çıkarıp arabanın kapısını açtım ve içeri girdim. Sinirden gözüm hiçbir şey görmüyor, önüme kim çıksa yakıp yıkacakmış gibi hissediyordum.

Telefonun klasik melodisi arabayı doldururken, sesi duymamazlıkdan geldim. Arayan kişiyi de, ne diyeceğini de adım kadar iyi biliyor ve asla dinlemek istemiyordum.

Arabayı çalıştırıp bir mühlet kafamı dinleyebileceğim tek yere doğru sürmeye başladım. Yolum ortalama yirmi dakika sürecekti. Bu süre zarfında telefonumu sessize alıp, sakinleşmek için radyodan rastgele şarkı açtım.

♟♟♟

Arabayı park edip, kendimi dışarı attım. Çantamdan çıkardığım anahtar ile apartmana girip ikinci katta bulunan evime doğru koşar adımlarla ilerledim. Bu sinirle mazallah bir kişi bir şey sorarsa elimden çıkacak kazanın büyüklüğünü tahmin bile edemiyordum.