17.Piyon Demir/Yarı Texting (TAMAMLANDI)

Bölüm 29 -Kilidin Anahtarı-

Selam selam selam. Nasılsınız?❤️

Öncelikle tekrardan özür dileyerek bu gecikmenin bir daha yaşanmaması için elimden gelen her şeyi yapacağımı söylemek istiyorum. Bu bölüm gerçekten ilk başlarda yazamayacağıma inanarak başlamıştım çünkü hiç içime sinmemişti yazdıklarım ama daha sonra biraz daha moralimi yükselterek devam ettim ve bu şekilde bir bölümü çıkmış oldu ortaya.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın. Onlar benim tek motivasyon kaynağım.❤️

Umarım beğenmişsinizdir. Daha fazla uzatmadan bölüme geçiyorum.

Bölüm şarkısı; Ruth B.-Dandelions

Keyifli okumalar:)

♟♟♟

Deva'dan...

Sırtımı yasladığım soğuk duvarın dibine çöküp başımı önüme eğdim.

Tükenmiş gibi hissediyordum. Sanki bir daha güneş doğmayacak, aldığım hiçbir nefes bana yaşam vadetmeyecekmiş gibi geliyordu.

O günün üzerinden dört gün geçmişti. Ellerimdeki ellerini Simge'nin ellerinde görmemin ardından tam dört gün kendini geceye armağan etmişti.

"Deva kızım aç şu kapıyı bak akşama yola çıkıcaz hazırlanman lazım."

Deniz abimin söylediğim gibi sözü vardı. Bu akşam Samsun'a yola çıkacak, yarın tuttuğumuz otelde hazırlanıp Esma'yı istemeye gidecektik. Esma ise benim yüzümden hevesi kursağında kalarak en mutlu gününde bile mutluluğunu yaşamayarak yanımda durmuş, dört gündür ardı arkası kesilmeyen ağlamalarıma omuz olmuştu.

Derin bir nefes alıp telefona gelen bildirimi açtım. Aslı fake hesap açmış ve bu hesaptan Simge'yi takip etmeye başlamıştı. O hesaptan gelmişti bildirim, Simge bir fotoğraf paylaşmıştı.

Titreyen parmaklarımla resme dokunduğumda gözümün önüne çıkan resimleri ile kalbime zibilyon tane ağırlık çökmüştü. Sağ elinin yüzük parmağına taktığı yüzüğü Demir'in suratına kapatıp resimlerini çekmiş, bunu benim göreceğimi bilerek paylaşmıştı.

Gözüm parmağındaki yüzüğe takılırken bizim bu konu hakkındaki sohbetimiz yavaş yavaş yankılanmaya başlamıştı kulaklarımda.

Yine aynı şeydi, aynı kişi. Simge'nin mesajını gördüğümde yükselip ondan yüzük istemiş, alacağını hatta bence bu zamana kadar çoktan almamız gerektiğini söyleyerek beni yanıtlamıştı.

Demek ki yüzük gerçekten alınmıştı, ama benim için değildi. Alınmadan önce sahibi belliydi, Simge'ydi.

Gözlerimi kapatıp acıyla gülümsedim. O bensiz mutluluğuna mutluluk katıp kendine bir aile kurmaya başlamışken ben onun acısı yüzünden abimin en mutlu günlerinden birinde onu yalnız bırakarak kendimi paralıyordum.

Bitti dediğimde biten şey onu görünce ağlamayacağıma verdiğim söz müydü?

"Deva açar mısın şu kapıyı?"

Derman'ın sesi kapının arkasından yükseldiğinde çöktüğüm yerden kalktım. Gözlerimi silip kapıya doğru ilerledim ve kapıyı açtım. Beni gördüğü gibi kapıyı kapatıp içeri girmiş beni kolumdan tutup kendisine çevirmişti.

"Bak saygı duyayım diyorum, kocaman kız oldu benim ona karşı bu kadar paylaşımsız olmam onu rahatsız edebilir diyorum ama içimdeki medeniyet özürlüsü Derman bu kadar sabredebiliyor."