17.Piyon Demir/Yarı Texting (TAMAMLANDI)

Esma&Deniz Özel Bölüm

Esma'dan...

"Evet Semiha teyze ilaçların bunlar. Sabah akşam aç karnına kullanman yeterli olur."

"İyi ki varsın Esma kızım. Duydum nişanlanmışsın, Allah seni sevdiğine bağışlasın, bir yastıkta kocayın inşallah."

Tebessüm edip poşete koyduğum ilaçları Semiha teyzeye uzattım. Ağzımı açacağım sırada biri konuştu.

"Amin teyzecim, amin."

Elinde bir buket papatya ile içeri giren Deniz Semiha teyzeye başıyla selam verip çiçekleri bana uzattı.

"H-hoş geldin."

Gülümsedi.

"Hoş buldum."

Semiha teyze de eczaneden çıkınca yalnız kalmıştık. Kasanın arkasından çıkıp yanına geldiğimde gözüme gelen saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı.

"Sanırım ben bir gün bile olmamasına rağmen haddinden fazla bir şekilde özledim."

Tebessüm ettiğimde elini bana uzattı.

"Bu gününü bana ayırabilir misin?"

Ellerimi ellerinin arasına aldı.

"Adliyede küçük bir işim var. Oradan yemek yiyip biraz vakit geçirelim diye düşünmüştüm. Uygun olur mu senin için?"

Hızla başımı salladığımda gülüp başını önüne eğdi. Bakışlarım kıyafetlerime kaydığında ellerimde olan elleriyle onu sandalyeye oturtup yan şekilde döndüm.

"Ben o zaman üzerime daha düzgün bir şeyler giyip geliyorum. Beni burada bekleyebilir misin?"

Başını olumlu anlamda sallayıp yanağıma küçük bir öpücük kondurdu. Tebessüm ederek ayaklandım ve seri adımlarla eczaneden çıkıp apartmana girdim.

Bir yandan merdivenleri çıkıyor bir yandan ne ne giymem gerektiğini düşünüyordum. Tunik olmaz, kot çok basit kaçar. Elbise. Düğüne mi gidiyorum sanki?!

Beyaz kazak ve  bej kumaş pantolon. Evet evet. Üzerine kabanım ve topuklu botlarım. İşte bu kadar. Rahat ve şık.

Kapıyı açıp seri adımlarla odama geçtim. Kafamda ayarladığım kombini üzerime geçirip saçlarıma hafif bir dalga modeli verdim. Sade bir makyajın ardından yine bej tonlarındaki çantamı alıp odamdan çıktım.

Önce evden daha sonra apartmandan çıkıp eczaneye geri girdim.

"Hazırım ben, gidebiliriz."

Başını salladığında elini belime koyup ikimizi de eczaneden çıkardı. Karşı kaldırımdaki arabanın yanına gidip ön koltuğa oturdum.

Çalıştığı adliye buraya yakındı bu yüzden sohbet ederek gereken mesafeyi kat etmiştik. Adliyenin önüne park ettiğinde arabadan inmiş ve ben kemerimi açıp, çantamı takana kadar kapımı açmıştı.

"Teşekkür ederim."

Elimi tutup emin adımlarla adliyeye girdiğimizde içimdeki heyecanı durduramıyordum. Yanımızdan geçen çoğu kişiye selam vermiş hayırlı olsun dileklerini sunanlara içtenlikte gülümsemişti.

Ve ben her hareketinde parmağımdaki yüzükte onun adının yazmasının ne kadar güzel bir şey olduğunu anlamıştım.

Odasına geldiğimizde kapıyı açıp eliyle içeriyi işaret etti. Arkamdan o da içeri girip kapıyı kapattı ve montunu askılığa astı.

"İçecek bir şey ister misin?"

Masasının önündeki koltuklardan birine oturup başımı iki yana salladım. Çantamı önümdeki küçük sehpaya bırakıp ona döndüm. Dolabından çıkardığı cübbesini giyip elindeki dosyaya göz gezdirmeye başlamıştı.