You Are Not Alone Anymore

Chapter20

Tom's pov

"Baby, gising na. Simon." I cooed to him. Today is December 30. Simon's 4th birthday. Kaya naman ginising ko sya ng mas maaga. Plano ko kasi syang dalhin sa park para naman magkaroon kami ng bonding.
"Goo mowning dada." He said then streched his arms.
"Good morning my love. Do you know what today is?" I asked.
"Um... No dada." "Today is your birthday baby." Sabi ko sa kanya.
"My biwthday? Today dada?" "Oo baby, you are four years old now. Happy birthday Simon." I said then hugged him tightly.
"Tara baby. Punta tayo sa park." Sabi ko tsaka tumayo na sa kama.
"But, paano kuya Tanley dada. Iwan natin sya?" He asked sadly. Napansin nya kasing tulog pa si Stanley.
"Gusto mo ba isama natin si kuya Stanley?" "Yes dada. Wag natin sya iwan. He cwy." I cooed dahil doon.
"Stanley, gising na anak." I said while rubbing his tummy.
"Punta tayo sa park." Dagdag ko pa, kaagad naman syang bumangon.
"Good morning dada." He said sleepily.
"Good morning anak." I said then kissed his forehead.
"Birthday ni Simon ngayon." "Talaga dada?" He asked, surprised.
"Oo. Pupunta kami sa park, gusto ka nya isama." "Pwede dada?" "Oo naman, gusto mo ba?" "Opo, opo dada!!!" He answered happily. Si Stanley lang talaga ang nakakagawa noon. Yung tipong ngayon inaantok sya at mababa ang mood. Pero maya-maya lang ay biglang taas naman ng energy. I chuckled.
"Sure, tara na. Nasa baba na si Simon." Kaagad namang tumayo si Stanley at nauna nang lumabas.
"Happy birthday Simon." I heard him say pagkababa nya sa sala.
"T'ank you kuya Tanley." Punta tayo paaawwwk!!!" Simon said.
"Ready na kayo?" Tanong ko sa kanila.
"Opo dada." They replied.
"Happy birthday Simon." Sabi ni kuya Armand. Sya kasi ang kasama namin papunta sa park. Kung iniisip nyong gagamitin namin ang sasakyan... Nagkakamali kayo, maglalakad lang po kami hahahahaha.
"T'ank you kuya Awman. Lezgo naaa!!!" Sabi ni Simon tsaka nauna nang pumunta sa pinto. Natawa na lamang ako.
********
"Hi pooo!!! 's my biwthday today." Simon said cutely. Halos lahat ng makakasalubong namin ay yon ang sinasabi nya. Mabuti na lang ay mababait ang mga iyon.
"Happy birthday little man. Enjoy your day." They replied while smiling.
"Toffee. Dito tayo, wag ka jan." Sabi ni Stanley, nagpunta kasi si Toffee sa mga damo. Favorite spot nya iyon sa hindi ko malamang kadahilanan.
"Tom picture kayo." Sabi ni kuya Armand na sinangayunan ko naman. Kinarga ko si Simon.
"Baby alam mo? Happy si dada kasi dumating kayo ni kuya Stanley sa buhay ko." I said to him.
"Sobrang nagpapasalamat ako kasi kinumpleto nyo ako. Kaya gagawin ni dada ang lahat para sa inyo anak." I kissed his forehead.
"T'ank you dada. Because you adopted me and kuya Tanley. Wuv you." He kissed me back. Hindi ko inaasahan iyon kaya naman napaluha talaga ako.
"Ano gusto mong gift baby." "I wan'... Um. I wan' t'icken nuggets dada." Natawa naman ako sa sagot nya. Tinanong ko lang naman kasi. Pero may gift na talaga ako sa kanya. Naupo muna kami sa isang bench.
"Dadaaa!!!" Sabi ni Stanley habang tumatakbo palapit sa amin. Hinihingal sya.
"Anak, anong nangyari?" Tarangtang tanong ko.
"Wala po dada, tumakbo lang po ako, kasama si Toffee." Napangiti naman ako. Nakakatuwa lang kasi dahil hindi na natatakot si Stanley na maglaro at maging bata. Dati kasi, maging ang paglalakad sa loob ng bahay ay takot syang gawin. Kaya naaman sobrang ingat nyang kumilos noon. Pero ngayon, thankful ako kasi nawala na ang takot nya.
"Sige, ingat lang Stanley ha? Huwag kang lalayo." "Ayaw ko na dada. Pagod na ako." Sabi nya tsaka umupo sa tabi namin ni Simon. I put an arm around him. Nagulat naman ako nang biglang may tumawag sa phone ko.
"Sierra Boggess, video chatting from messenger."
O MY GOD, THE SIERRA BOGGESS IS CALLING! Syempre sagot agad.
"Hi Tom." Bungad nya.
"Hello sierra." Kinakabahang sagot ko.
"Oh. Are they your children?" "Yes. This is Stanley, and this is Simon. The birthday boy." "Wow!!! Happy birthday Simon. Hi Stanley." Sierra said.
"T'ank you po." Sasabihin ko na sana kay Simon na hindi nakakaintindi ng tagalog si Sierra pero hindi ko na nagawa.
"You're welcome. Sana ay masaya ka." Natulala naman ako sa narinig.
"Sierra! You know how to speak tagalog?" Yes but not so much. Um... Kaunti lang. I'm not so fluent like Liz and Ramin." Mas nagulat ako.
"Ramin is already fluent in tagalog?" "Well... He can speak in full centences, it is not so fluent like a native tho. But at least we are lirning so that's good. Actually... Ramin is here with me." Ano? Magkasama sila ni Ramin?
"Hi Tom. How are you? Wait... Kumusta ka? Yesss!!! I got it right." Sabi nya habang pumapalakpak pa.
"I'm okay Ramin. How about you?" "O I'm so good. By the way. You can speak tagalog with me." "Ramin is challenging you Tom." Sierra shouted from a distance, hindi ko alam kung nasaan sya pero malayo na ang tunog ng boses nya mula kay Ramin.
"Hey Sie, I'm not. I just want to..." "No. Tom. He wanted to have a filipino conversation with you." "Ramin, are you sure?" "Uh... Yeah." Parang hindi naman hahahahahah.
"Okay. So kumusta ka naman?" "Um... Mabuti, malamig dito." Natawa naman ako. Para kasi syang bata hahahahaha.
"Birthday ni Simon ngayon." Sabi ko.
"Really?" "Speak in tagalog!" Sigaw ulit ni Sierra.
"Fineee. Talaga? Happy birthday Simon." "Tagalog!" "But Sie, I don't know how to say happy birthday in tagalog." Ramin whind.
"Maligayang kaarawan. I'm not sure if that's the right pronunciation tho." I heard someone say.
"O Thank you Liz. You are a life saver." Ramin said in relief.
"The Hadley Fraser is here!!!" Sabi ni Sierra.
"Yeah. Good morning." Sabi ni Hadley na akala mo ay hindi natulog ng isang taon. Tatawa na sana ako pero pinigilan ko ang sarili ko, nakakahiya naman kasi.
"Hey. Tom Santos is in front of you." Sabi ulit ni Sierra.
"O MY GOD! Tom It's nice to finally see you." Sabi ni Hadley. Narinig ko naman na nagtawanan silang lahat.
"Dada. Tumayo sya sa upuan. Tapos may niyakap sya. Parang niyayakap nya yung hangin." Natawa na rin ako dahil sa discription ni Stanley.
"Hadley. We mean... Tom is on messenger. My laptop is in front of you. He's there hahahahahahah." Sabi ni Sierra habang hindi pa rin matigil sa kakatawa.
"Jesus Hadley. Did you sleep last night?" Si Liz.
"Hey stop it. You're embarrassing." He whined.
"Tom. Hadley didn't sleep last night hahahahaha." Sabi ni Ramin.
"Stop. Hi Tom. Mabuhay." Natawa ulit ako.
"Hello Hadley. How are you?" Tatagalugin ko sana e, pinigilan ko lang.
"I'm fine. Tired tho." Mukha nga. Halatang bangag ka hahahahaha.
"I really hate long flights." He groaned.
"Today is Simon's birthday." Sabi ni Ramin.
"O really? Happy birthday Simon. How old are you?" "'M fouw years old po." "You are four years old? What a big boy you are." Liz gushed.
"Opo. But kuya Tanley is big boy two." Natuwa naman ako sa sinabi nya.
"Tom. Liz said she wanted to speak filipino, she want to challenge you hahahahhhahaha." "Hey! But yes Tom, can I?" Nagulat naman ako. Ang tapang ni Liz Robertson haahhahaha.
"Sure!" "Okay... Kumusta ka?" "Ayos lang po." "Kumain ka na ba." "Hindi pa po. Mamaya pa." "O my god. What's mamaya? Guys help." Natawa naman ako kay Liz.
"Mamaya? I think it's lunch right?" Sabi ni Sierra.
"No. It means later you guys." Hadley said.
"O... Tom is that right?" Tanong ni Liz.
"Yes it is. Mamaya means later." "Told ya!" "Dada. Can we pway?" Sabi ni Simon, halatang hindi na interesado sa usapan.
"Sure baby. Magpasama ka kay kuya Stanley ha? Anak samahan mo si Simon." "Opo dada. Simon tara na." Stanley answered while smiling.
"Gosh! They are sooo cute!!! Are they related by blood?" Tanong ni Sierra.
"No. But I adopted them from the same adoption center." "Tom. You all look the same." Sabi ni Hadley.
"Are you serious?" "Yeah. Especially when they were smiling. It doesn't look like they are adopted. You all have the same smile." Sabi ni Ramin.
"They really love you Tom. I can see it." Sabi naman ni Liz.
"Yes. There's a picture of him carrying Stanley after his concert. I remember... Stanley is sleeping by that time. And he looks absolutely cute." "O my God, did you saw that on twitter?" I asked in amazement.
"Of course. That picture of you holding him like a baby melts my heart. It seems like he is trusting you completely to protect him from all the dangers of the world. Well, he looks safe in your arms so no doubt." Napangiti naman ako ng malaki.
"So. How long are they living with you?" Tanong ni Hadley.
"I adopted Simon after POTO on West End." "So... 10 months ago?" "Yeah. And I adopted Stanley 2 months after that." "Amazing. It looks like they have been living there since the day they were born." "Absolutely. I cannot wait to see you and your kids." Sierra said.
"Well Tom. Maybe this is the right time for us to tell you this." Medyo kinabahan naaman ako kay Ramin. Sobrang seryoso kasi nya.
"Uh, what is it?" "Relax. We just wanted you to know that we are visiting the Philippines." Bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko.
"Seriously?" "Yeah. Actually... That is the reason why we are all together right now. Our flight is on the 4th of January. And we are staying there until July next year." Mahabang pagpapaliwanag naman ni Liz.
"Okay... So why are you visiting the Philippines? I mean... Do you all have a show here?" "No. We just wanted to experience the culture and the feeling. And of course... We wanted to know you more. So that we are all comfortable around each other before the restaging of the Phantom at the Albert Hall." Napangiti naman ako dahil sa sinabi ni Ramin.
"Dada! Sabi ni kuya Tanley big boy na daw Simon." Nagulat naman ako dahil bigla na lang silang sumulpot mula sa kawalan.
"Yes you are Simon. You are my big boy now." "Dada, gutom na ako." Stanley said quietly tsaka naupo sa lap ko. He leaned on my chest, I wrapped my arms around him. Cuddles pa rin kahit nasa park kami. Hindi naman ako nagreklamo of course.
"I know I've said this a couple of times now. But Stanley is sooo cute!!!" Sierra squealed.
"No. H hindi po ako cute." He replied shyly.
He said he's not cute." Nagulat naman ako sa translation ni Ramin.
"O my dear. You are. Simon. Is your... What was that again?" Sabi ni Liz.
"Kuya Tanley? I just heard it from him." Sagot naman ni Hadley.
"Yeah. Kuya is an indearment here for older brother or a man who is older than you. And Simon cannot pronounce Stanley yet so that's why." I explaned.
"Cool. Anyway... Simon. Is your kuya Tanley cute?" Tanong ulit ni Liz.
"Opo. Kuya Tanley is cute, and he like hugs twooo." "That's obvious. But who among the two is clingy on you the most. Is it Stanley or Simon?" Hadley asked.
"It's Stanley. He love cuddles so much. When he is sick, he wouldn't let me leave his side. He's like my baby. But I'm enjoying his cuddly personality of course. Especially when he is asking me to carry him." I said then kissed his head.
"O my gosh. That is absolutely the cutest story I've ever heard. Anyways... He said he is hungry. We will let you go now. See you soon. And hapy birthday again Simon." Sabi ni Sierra. Kumaway naman kaming lahat sa camera.
"Alrighty. Bye guys. See you soon." Pagkasabi ko noon ay ibinaba na rin nila ang tawag.
"Kuya Armand?" Pagtawag ko.
"Tom nandito ako. Hindi lang ako makapagsalita the whole time. Starstruck ako kay Sierra Boggess hahahahaha." Natawa naman ako kay kuya Armand. Crush kasi nya si Sierra. Alam ni ate Rose yon. Sya rin kasi ay may crush kay Hadley.
"Tara kuya, uwi na tayo." Sabi ko tsaka tumayo na mula sa pagkakaupo.
********
"Happy birthday Simon!!!" Sigawan nilang lahat pagkauwi namin.
"Wow! T'ank you pooo!!!" He said happily. Naka setup na ang bahay. Sinadya ko talagang dalhin sya sa park para makapag-ayos pa sila. May mga balloons na nakasabit. Meron ding dalawang malalaking party poppers na nasa kisame. Para iyon sa candle blowing mamaya.
"Are you hungry Simon?" Tanong ni Wendy.
"Opo. Kuya Tanley two." Sagot nya.
"Nagluto na si lola ng pancake. Gusto nyo na bang kumain?" Si ate Rose.
"Sige po ate. Gutom na rin ako e, kumain na ba kao?" "Oo Tom. Bago kami mag-ayos dito kumain na kami." I smiled at her.
********
"Kuya. Nakapagbasa ka na ba ng twitter?" Tanong ni Roman habang nagluluto kami ng mga pagkain.
"Pupunta raw ng Pilipinas sina Sierra Boggess." Dagdag pa nya.
"Oo. Kausap ko nga sila kanina e, sinabi na nila sa akin." "Weee, seryoso???" Sabi ni Wendy na tila nang-aasar.
"Ayaw mong maniwala? Sandali." Sabi ko tsaka kinuha ang phone ko. Binuksan ko ang convo namin ni Sierra Boggess sa messenger.
"Sierra called you., 14 mins 24 secs, 7:56 AM."
"Waaaaa oo nga! Iba na talaga kapag future Phantom ng Royal Albert Hall hahahahaha." Sabi ni Wendy.
"Hiii!!! Ano meron?" Biglang sabi naman ni Lea. Kararating lang siguro nya.
"Wala naman ate. Tinawagan lang naman kasi ni Sierra Boggess ang Tom Santos natin." Sagot ni Roman.
"Ah yes. They are coming to visit the Philippines right?" Ako ang sumagot.
"Yes Lea. Mag stay raw sila rito until july." "Iba naman!!! Grabe ah?" "Wait Lea. May dala ka bang ensaymada?" Tanong ko.
"Ay oo Tom. May dala ako, but unfortunately... 27 lang ang nabili ko e, yon na lang daw kasi ang stock nila." Nagtawanan naman kaming lahat.
"Okay lang yon. At least 24 doon akin hahahahahaha." Sabi ko tsaka lumabas na ng kusina.
*****
"Happy birthday happy birthday...
Happy birthday to youuu!!!" Pagkanta naming lahat. Nasa gitna si Simon habang nasa harapan naman nya ang isang cake na Batman. Meron itong candle na may malaking number 4 sa gilid. Ang kabuoan ng cake ay may icing at malalaking tipak, hindi lang basta piraso ng chocolate. Bayad sa ilang buwan na hindi kami nakakain ng mga makasalanang pagkain. So basically... The flavor of the cake is chocolate, with chocolate hahahahahaha.
"Make a wish anak." Sabi ko sa kanya.
"Ummm... Otay na." Sabi nya tsaka hinipan ang kandila. Nagpalakpakan naman kaming lahat. Kasabay noon ay ang pagputok ng dalawang party popper.
"Simon, what is your wish?" "It secret kuya Cocob." Natawa naman kaming lahat dahil sa sinabi nya.
"Aba at marunong ka na ng secret ah?" Sabi ni ate Rose. Simon giggled in responds.
"Hmmm, hindi kaya ang wish mo ay magkaroon ng dog?" "But tita Wendy, we have dog na." Simon replied cutely.
"Oo nga. E paano kung sabihin ko sayong magkakaroon tayo ng isa pang dog." Sabi naman ni mommy. Wala na, mamaya pa yon e, pero sige.
"I have a gift for you Simon." Sabi ko tsaka nagpunta sa sala. Ilang saglit lang ang nakalilipas ay bumalik na rin ako sa kanila.
"Here baby." I said.
"Ooo, a bag dada? T'ank youuu!!!" "Careful anak." Sabi ko pagkalapag ng bag sa harapan nya.
"Tito Tom, the bag is mooving!!!" Natawa naman kami sa sinabi ni Noah.
"Why don't you open it Simon." Suggestion ni Lea na kaagad naman nyang sinunod.
"Woooww!!! Beagle." He squealed.
"Did you like it?" Tanong ko sa kanya.
"Opo dadaaa! T'ank you!!!" Napangiti naman ako. It is a male beagle. Color black ito. Medyo may kalakihan ang size nya. Fluffy ang balahibo at syempre mahaba ang ears. Halata ring energetic ito dahil kaagad syang tumalon palabas ng bag matapos itong buksan ni Simon. Hindi naman fully closed iyon, sapat lang para makahinga sya ng maayos at hindi makawala. Mga nasa 2 or 3 months pa lang ang beagle na yon. Nag joyn kasi ako sa isang beagle group sa facebook. Doon ko sya nakita. Pure beagle naman. May kasama rin kasing papers noong binili ko, tho wala pang anti rabies or 5 in 1 vaccine. Kami na raw ang bahala sabi ng pinagbilhan ko.
"What's his name Simon?" Tanong ni Jacob.
"Ummm... I don' know." He whined.
"Biggie." Biglang sabi naman ni Noah.
"At saan mo naman nakuha yan hahahahaa." Si Wendy.
"Sabi ni Cocob Biggie daw, from beagle." Natawa naman kaming lahat.
"Spike." Mahinang sabi ni Stanley.
"Spike? Otay." Simon replied.
"Pero okay lang kung ayaw mo Simon. Aso mo naman yan, ikaw pumili ng pangalan." Stanley said softly.
"Kuya Tanley. It's your dog two. Spike na lang name." "Okay, Spike it is." Sabi ko naman.
"Simon, pwede ko hawakan?" Stanley asked. Nasa lap kasi ni Simon ang dog.
"Of couwse kuya Tanley. Hewe. Spike, go to kuya Tanley." Nagpunta naman ang aso kay Stanley. He played with him. Spike even licked his hands a couple of times.
"Kuya Tanley. Spike likes you!" Masayang sabi ni Simon. I can't help but to smile watching them interact with the dog. Kinuha ko ang phone ko atsaka nag video.
"Hep. Kain muna kayo. Later na lang ulit mag-play with Spike." Sabi ni ate Rose na kaagad naman nilang sinunod.
*****
"Si Wendy o? Parang balak solohin yung isang tipak ng chocolate na nasa cake hahahahaha." Pang-aasar ni Roman sa kanya.
"Ay sorry, gusto mo ba? Ito o." Sabi naman ng huli tsaka sya binigyan ng kinakain.
"Bait mo ngayon ah, love you." "Love you two." Wendy mumbled back. Napangiti naman si Roman.
"Ang tagal ko kasing hindi nakakain ng shokoleyt hahahahaha." Sabi nya.
"Eme mo Wendy. Bago ang concert nakita kitang kumuha ng maliit na toblerone sa reph." "Eme ko ate Rose? Nasa akin hahahahahahah!!!" Nagtawanan naman kaming lahat dahil sa sagot ni Wendy. Pero maliban sa isa.
"Ano yon, bakit kayo tumatawa?" Sabi ni Lea. Noong una ay inakala ko na nagbibiro ito pero hindi, hindi talaga nya naintindihan ang sinabi ni Wendy.
"Jusko Lea, hindi mo gets?" Sagot ko naman.
"Maiintindihan ko pa kung isa sa mga bata ang hindi nakaintindi e... Pero ikaw na Lea Salonga? Hindi ko matanggap hahahahah." Dagdag ko pa.
"Ano ba kasi yon? Hindi ko talaga gets." "Basta, hayaan mo na lang." Sabi ko.
"Teka nga. Ate Rose sabi mo wala kang pagsasabihan na kumuha ako ng toblerone di ba? Anyari." Sabi ulit ni Wendy.
"E ganoon talaga. May mga bagay na..." "Ahahahahahahaha!!! O My God hahahahahahaha!" Nagulat naman kami sa biglang pagtawa at pagsigaw ni Lea.
"Uy, anong nangyayari sayo?" I asked while chuckling.
"Tom, kasi, yung eme raw ni Wendy nasa kanya. E alangan namang mapunta yon sa akin ahahahahahahahaha!" Nagtawanan na rin kaming lahat.
"O ngayon gets mo na?" "Oo. My God ang clueless kooo hahahahaha. Bakit kasi hindi ko naisip kaagad." Lea said na parang bata.
"Tita Lea, what's eme?" Naku patay ka, bata na ang nagtanong hahahaa.
"Uh... Jacob. Don't think about it okay? It's not for kids." Sagot naman ni Lea.
"Yan, hindi makasagot. Usapang eme pa hahahahahaha." Sabi ni mommy. Hindi ko alam pero kami lang talaga ang nakakagawa nito kay Lea. Marami kasing nagsasabing intimidating daw sya pero para sa akin, or should I say sa amin... Hindi naman. Siguro dahil sa iisa kami ng mundong ginagalawan? Hindi ko talaga alam.
"Tapos na ba tayo riyan sa usapang eme?" Sabi ni Wendy.
"Siguro for now? Pero hindi ko alam kung maibabalik na naman mamaya hahahaha." Sagot ko.
"Kasalanan yan ni ate Rose, kung hindi kasi nya binanggit yung eme hindi magkakaganito." Sabi naman ni Roman. Nagkagulo kasi ang buong dining area dahil sa kalokohan namin. Tipong nagkalat ang lahat ng paper plates at cups na hindi pa nagagamit. Yung mga upuan naman ay nagkagulo-gulo rin ang ayos. Merong nasa gitna, may napunta sa sala at meron namang napunta sa may kusina ng hindi namin alam kung paano.
"Dada, bakit ba kasi kayo tumatawa?" Tanong ni Stanley.
"Basta anak. Maiintindihan mo rin someday hahahahahaha." Yon na lang ang nasagot ko.
"Kumain ka ba Stanley?" "Opo dada. Kumakain pa nga po ako ngayon e..." "Sabi nya tsaka ipinahawak sa akin ang fried chicken na kinakain nya.
"Hindi ko pa po nauubos. Tumatawa rin po kasi ako." He said with a chuckle. Maya-maya lang ay narinig ko naman si ate Rose na naglalakad palapit sa amin.
"O ate. Ang tagal na mula noong huli kitang narinig na tumugtog ah." Sabi ko nang tuluyan na syang makalapit.
"Oo nga e, nawala na sa tono hahahahaha." Ang tinutukoy nya ay ang sarili nyang violin. Halos mag-iisang taon na kasi mula ng huli itong magamit. Naguguluhan ba kayo? Sige ipapaliwanag ko. Lahat kami ay nag-aral sa concervatory. Hindi dahil sa pumasok ako sa theater kundi dahil sa mahal namin ang musika. Kaya naman lahat din kami ay may alam sa music. Si ate Rose ay tumutugtog ng violin and other string instruments, ganoon din sina Wendy at mommy. Si kuya Armand naman ay percussions ang inaral. Mostly timpani ang hawak nya. At si Roman naman ay tumutok sa brasses. Pero kahit iba-iba kami ng instruments na inaral at tinutukan, may isang bagay naman na pare-pareho naming alam. Ang pagtugtog ng piano at pagkanta. Obvious naman siguro di ba? Kaya nga minsan, nagkakabiruan kami na bumuo na lang ng sarili naming orchestra tutal naman ay pwede at kaya na.
A/n
Alam kong masyado namang mataas pero pagbigyan nyo na. Ganito po kasi talaga ang nai-imagine kong family nila, tsaka pangarap ko rin yung ganito ahahhaahah.
**
"Ate Rose marunong ka po?" Manghang tanong ni Stanley.
"Oo. Kaso lang ang tagal na mula ng huli akong tumugtog." Sabi ni ate Rose tsaka nagsimulang mag scale. Kakatapos lang kasi nyang itono ang violin.
"Wow! Ang bilis." Stanley said.
"Naku Stanley. Mas magaling tumugtog si dada mo." Sabi ulit ni ate Rose.
"Talaga dada?" "Grabe. Hindi naman ako magaling tumugtog ng violin anak, marunong lang ako." "Hindi raw magaling, dapat naming marinig yan." Sabi ni kuya Armand.
"Oo nga, ito na gamitin mo Tom." Sabi ni ate Rose tsaka iniabot sa akin ang violin kasama ang bow nito. Pilit ko namang inalala ang pinakaunang piyesa na tinugtog ko noon. At nang maalala ko na ay kaagad na rin akong nagsimula.
*****
"Sorry, nakalimutan ko na yung ibang parts hahahahaha." Sabi ko pagkatapos.
"Ano ka ba, ang galing nga e... Yon yung sa Titanic di ba? Ano nga ulit title noon?" Si ate Rose.
"Nearer my God to Thee." Yon ang unang-unang tinugtog ko sa violin noon kaya naman sobrang espesyal sa akin ng kantang iyon.
"Dada, tugtog ka pa." Sabi ni Stanley. Kaagad naman akong nag-isip ng pwede pang tugtugin.
*****
"Kailangan kita, ngayon at kailanman."
Pagkanta ni Lea. Yon kasi ang tinugtog ko. Inilagay ko sa F Major ang key kahit solo violin lang naman.
"Kailangan mong malaman na ikaw lamang
Ang tunay kong minamahal."
Sinabayan na sya ni Wendy.
"Ang tangi kong hiling ay makapiling ka, giliw."
"Sana may gumawa ng orchestration ng kailangan kita." Wendy said after nilang kumanta.
"I think meron na yata? But I'm not sure e, I'll ask someone na gumawa for us." Napatalon naman ang huli dahil sa sinabi ni Lea.
"Dada, can you pway appy biwthday?" Napangiti naman ako sa sinabi ni Simon.
"Of course baby. Anything for you." Nakangiting sagot ko tsaka tinnugtog ang request nya.
*****
"T'ank you dada." He said sweetly tsaka ako niyakap. I smiled.
"Ang sweet naman. Nag video ako kuya ah? Send ko sayo tapos post mo na lang." Sabi ni Wendy na sinangayunan ko naman.
"May nakapansin ba sa inyo? Lasang chocolate cake ng Starbucks yung cake kanina hahahahaha." Sabi naman ni kuya Armand. Ang yaman di ba? Naka Starbucks.
"Anong cake doon?" "Yung classic chocolate cake." Doon ko lang din napansin.
"Oo nga no?" I exclaimed.
"Saan ba galing yon kuya?" Tanong ni Roman.
"Sa Careenna's Bakeshop. Nakita ko lang sa facebook. Nag bake kasi sya ng cakes. Pwede kang magpa-personalise ng gawa kaya yon ang kinuha ko. Hindi naman sya masyadong mataas maningil kaya okay na." "Dapat nga medyo mahal ang bayad sa kanya e, ang sarap kaya ng cake. Tsaka hindi sya nakakaumay." Wendy said.
"Sa birthday nina Jacob kuya ganoong cake rin kunin mo ah? Malapit na yon." Naguluhan naman ako sa sinabi nya.
"Wends, akala ko ba sa march pa sila?" Tanong ko.
"Anong march, si mommy yon kuya." Sagot ni Wendy.
"Huy. Sa march pa sila Noah. Halos magkasunod kami ng birthday." Sabi ni mommy.
"Ha? Teka naguguluhan ako hahahahaha." Di ba january si Stanley?" O ngayon napunta na sa anak ko hahahahaha.
"Wends. January si Stanley. Pero ang sabi mo kanina birthday nina Jacob at Noah." "Luh! Ang sabi ko. Sa birthday ni Stanley yon din ang kunin mong cake." She defended.
"Ang sinabi mo. Birthday nina Jacob at Noah. Sabi mo pa nga malapit na." Sabi naman ni kuya Armand.
"Hala ganoon ba? O my God lutang ako hahahahaha!" "Susmaryosep Wendy." Nasabi na lang ni mommy.
*****
"Tom Santos added 3 new photos and 2 videos to the album: My Boys. Celebrating a Birthday. Just now.
"Birthday song for my birthday boy.
Happy birthday Simon. Dada loves you so much. Continue to be a good boy and a good brother. I know that you are happy and it's all that matters. Anak. You and your brother might read and see this post when you have your own facebook accounts someday. I just want to tell you that I love you. And seeing you smile and hearing you laugh is one of my priceless moments. I may not see you with my physical eyes but remember. The heart is not blind. Dada is always here for you whenever you needed me. And even if you don't, I will still be here. I will spend my time for you and your kuya as long as I can. I love you Simon. Happy birthday.
Love. Dada."
Yan ang post ko sa facebook. Ang mga nakalagay roon ay ang picture naming dalawa sa park kanina. Ang isa naman ay solo picture nya habang nakatayo sa stage ng CCP. At ang huling picture naman ay silang dalawa ni Stanley habang nasa likod nila yung Bumblebee na sasakyan. Yung dalawang videos naman ay ang pakikipaglaro nila kay Spike at yung birthday song na tinugtog ko sa violin. Nagulat naman ako nang maramdaman ko ang isang malagkit na bagay na tumama sa pisngi ko.
"Hoy! Ano yaaaan." Biglang sigaw ko.
"Icing ng cake. Kanina ka pa kasi nakababad sa phone mo, may sinasabi kaya si Simon sayo." Sabi ni mommy. Imbes na mainis ay natawa na lamang ako. Gawain na kasi talaga namin yan noon pa, tuwing may cake kami ay nagpapahiran talaga kami ng icing sa mukha. Ang saya-saya lang kasi wala syang exemption. Matagal na naming hindi nagagawa yon kaya naman napangiti ako.
"Sorry baby, ano ulit yung sinasabi mo? Tanong ko kay Simon na noon ay nakatayo sa harapan ko.
"Dada, you look funny." He giggled cutely.
"Kuya Tanley! Kuya Tanley wook! Come hewe." Pagtawag pa nya, pambihira. Mukhang mapagtitripan ako ng wala sa oras hahaahahahaha.
"Simon, ano yo... Dada?" Hindi na natapos ni Stanley ang sasabihin sana nya.
"Anong nangyari sayo." Dagdag pa nya. Natawa ako dahil noon ay ako ang nagtatanong nyan sa kanya.
"Anak wala, pinagtripan lang ako ni lola." I answered while laughing.
"Dada, kamukha mo si Phantom." Stanley says while still giggling. Natawa naman kaming lahat.
"Stanley medyo lang, pero sige wait. Ako ang maglalagay ng icing para kamukha talaga ni Phantom si kuya hahahahahaha." Sabi ni Wendy tsaka lumapit sa akin.
*****
"He's there, the Phantom of the Opera." Pagkanta nina mommy at ate Rose.
"Yan, mask at bald cap na lang  ang kulang hahahahaa!" Sabi naman ni kuya Armand tsaka ako pinicturan. Nagmistula kasing makeup para sa Phantom ang icing na nakalagay sa mukha ko.
"Papayag ba akong matapos to na hindi manlang nalalagyan ng icing yang mukha nyo?" Sabi ko tsaka tumayo. Kinuha ko ang cake na nakalagay sa isang plato.
"Okay okay. This is exciting!!!" Sabi ni Lea.
"Oy walang aalma ha? Ang hindi magpapalagay ng icing sa mukha sasampalin hahahahaha." Sabi ko tsaka nagsimula nang maglakad.
*****
"Dada, baka lalanggamin tayo." Sabi ni Stanley. Nalagyan ko na silang lahat ng icing sa mukha. Kung makikita nyo lang ang hitsura namin ay pagtatawanan nyo talaga kami hahaaha. Mukha lang kasing nginudngod ang pisngi nila sa icing dahil sa sobrang kalat.
"Hindi yan Stanley. Magpi-picture lang tayong lahat tapos tatanggalin na rin natin to." "Tito Tom, make it fast. Ang lagkkit." Noah whined. Ganoon nga ang ginawa namin. Hindi na kami nag solo picture pa, usually kasi ay kukuha muna kami ng group photo tsaka ito susundan ng kanya-kanya naming picture na mukhang tanga.
"Cocob, ang lagkiiit." Noah whined for the 100th time.
"Sige na nga. Halina kayong dalawa roon para matanggal na yang icing sa mukha nyo." Sabi ni Roman. Noah sighed in relief tsaka mabilis na naglakad papunta sa bathroom.
*****
"Simon, open mo na yung mga gift mo." Sabi ko matapos ang mahaba-habang proseso ng pagtatanggal ng icing sa mukha. Kaagad naman syang nagpunta sa gitna ng sala tsaka naupo roon, habang ako naman ay pumwesto sa harapan nya.
"Kuya Tanley, help me." Sabi ni Simon, napangiti naman ako.
"Simon, gift mo yan, ikaw dapat ang magbukas." Stanley replied.
"But I can't kuya Tanley, help me." He whined.
"Dada?" Stanley said, asking for permition.
"Sige lang anak, tulungan mo si Simon." Pagkasabi ko noon ay tinabihan na rin nya ang huli sa sahig.
"Okay. First gift is from me!!!" Sabi ni Lea tsakka iniabot kay Simon ang isang box na color green.
"Simon open mo na." Sabi pa nya habang kumukuha ng video.
"Woooww!!! Legos." Simon exclaimed happily.
"T'ank you tita Lea." Sabi pa nya tsaka sinugod ng yakap ang huli.
"Next is from..." "From us." Hindi pa man ako natatapos magsalita ay inunahan na ako ni Jacob.
"Simon, that's..." "Noah, don't tell." Sabi kaagad ni Wendy.
"Ooo, a bare?" "No Simon. That's Mister Panda." Sabi ni Noah pagkabukas ni Simon sa paper bag.
"Wow, panda. T'ank you kuya Cocob and kuya Noah." Simon said then hugged them tightly.
"Next sa amin." Sabi naman ni ate Rose tsaka iniabot ang isa ring paper bag sa kanya.
"Supewman!!!" He exclaimed. Kapareho iyon ng Superman t-shirt ni Stanley, color white rin. Ang pinagkaiba lang ay ang size.
"Pareho na kayo ni kuya Stanley na may Superman na damit." Sabi ni kuya Armand.
"Simon, suotin natin bukas." "Otay kuya Tanley." Simon said after hugging him.
"T'ank you ate Wose and kuya Awman. I like it po." I smiled.
"Lola naman." Sabi ni mommy habang bitbit ang isang box na nababalutan ng kulay red na gift wrap.
"Kuya Tanley, help me. Ang big, di ko kaya." Natawa naman kami dahil sa sinabi ni Simon, ang cute!!! Sinimulan naman nilang punitin ang wrapping paper na nakabalot sa box.
*****
Wow! Fire truck!!!" They exclaimed in unison.
"T'ank you wowaaa!!!" Simon said while jumping happily.
"Simon, katulad yan noong napanood natin di ba?" "Yes kuya Tanley, it's the fire truck, woow!" Hindi ko maiwasang mapangiti kay Simon.
"Later na kayo mag-play with the fire truck, may gift pa si dada." Kaagad ko namang nakuha ang atensyon nilang dalawa.
"Here, gift ko ito sa inyong dalawa ni kuya Stanley." Sabi ko tsaka inilabas ang dalawang box.
"Dada, what that?" Simon asked curiously.
"Open mo baby."
*****
"O!!!" Natawa naman ako, sina Jacob at Noah kasi ang nag-react pagkabukas ng box.
"Simon, that's a tablet!" Si Noah. Tig-isa sila ni Stanley. Color blue and white ang mga tablet nila. Blue ang kay Stanley habang white naman kay Simon.
"Dada, what's tablet?" Tanong nya
"Para syang phone anak pero mas malaki. Pwede ka riyan manood ng mga videos at mag play ng games." I explained.
"Ooo, weally?" "Yes baby." I answered while chuckling, hindi kasi sya makapaniwala.
"Sa inyo yan ni kuya Stanley ha? Pero may rules si dada sa paggamit nyan." Sabi ko sa kanila.
"Dapat sa isang araw, isa hanggang dalawang oras nyo lang sya hawak. At kapag sinabi ni dada na tablet time is over na, ibibigay nyo na sya sa akin. Okay ba?" "Opo dada, thank you!" Sabi ni Stanley tsaka ako niyakap ng mahigpit.
"Naku Tom, baka magulat ka na lang may social media na silang dalawa hahahaha." Sabi naman ni ate Rose.
"Huwag naman muna ate, masyado pang maaga hahahaha. And speaking of that... Hindi kayo pwedeng gumamit ng ibang social media aside sa youtube ha?" Sabi ko kina Stanley at Simon.
"Opo dada, hindi po." Natawa naman ako kay Stanley, halata kasing nag-agree lang sya kahit hindi naman nya naiintindihan ang sinasabi ko hahahaha. Si Simon naman ay nakaupo katabi ng twins. Tinuturuan sya ni Noah kung paano gamitin ang tablet nya.
"Dada, thank you." Stanley said quietly.
**
Stanley's pov