You Are Not Alone Anymore

Chapter30

A/n
Hiii!!!!
O my God! It's been sooo long. Na-miss nyo ba ito? Sana naman po oo hahahahaha. Kasi kung ako ang tatanungin... Sobrang na-miss kong magsulat, pero syempre mas na-miss ko ang mga characters ng librong ito. Kaya naman sobrang hapy ako kasi finally... Nag strike na ulit ang inspiration sa akin para magsulat at mag-update. Kaya naman babawi po ako sa chapter na ito, promise yan. Sorry ha? Na-excite lang po talaga akong magsulat ulit kaya ang haba ng A/n ko hahahahaha. Di bale, start na po tayo.
********
Lea's pov

"Kailangan kita, ngayon at kailanman.
Kailangan mong malaman na ikaw lamang ang tunay kong minamahaaaaal!!!
Ang tangi kong hiling ay makapiling kang muli.
Kailangan kita."
Hah! That was good. I mean kasi wala pang nanonood, pero mamaya ewan ko na lang. Today is February 22, my birthday. Yes, MY BIRTHDAY. And I'm going to sing that song later on my paarty. Siguro naman alam nyo na kung para kanino di ba? At kaya rin ako kinakabahan nang sobra kasi... He's gonna be there. But of course wala syang idea about dito sa song ko for him. And one more thing... Nandoon ang lahat ng mga Santos, Victorino at Dimaculangan. Lahat sila, and when I say lahat. No more, no less. And speaking of... Bigla naman akong napabalik sa riyalidad nang biglang bumukas nang padabog ang pintuan sa kwarto ko.
"LEAAAA!!!!" Nakabibinging sigaw ni...
"Christalla? What are you doing here." I exclaimd. She is Christal Mae Cariño. Or Christalla/Tala kung tawagin nga namin. Yes, namin. She's one of our best friends, kami-kami nina Tom ang magkakasama noon. Marami kami sa isang circle. Nagkahiwa-hiwalay lang kami nang mangibang bansa sina Christal at iba pa naming friends. Mas pinili kasi nilang doon bumuo ng buhay instead sa Philippines. They are also theater actors kaya naman naging close kami.
"Sino pa ba? May iba ka pa bang kaibigan na ganito kaganda?" She said..
"Gaga! Kailan ka pa nakauwi?" I asked while giving her a tight hug.
"Kahapon lang, at dito talaga ako dumiretso galing hotel ha? You must be thankful." Sabi nya habang nakapamewang pa.. Christal is a petite woman. Medyo mas matangkkkad lang sya sa akin ng kaunti. Medyo matangos ang ilong nya at hanggang balikat ang buhok. May pagkamistisa sya na namana nya sa kanyang amang español. Mabait yan si Tala, yan ang palaging nag-me-makeup kay Tom noong magkakasama pa kami sa theater.
"Okay, thank you." I said sarcastically. Pero in all seriousness... Na-mis ko itong babaeng to.
"Ano bang meron at bigla kang umuwi?" Tanong ko sa kanya.
"Babaeng to, papatayin mo pa ako sa atake sa puso, bigla-bigla ka namang pumapasok, uso pong kumatok." I added.
"Ito naman. Parang hindi ka happy na makita ako. Syempre birthday mo kaya no? Birthday mo kaya nandito ako. At bakit, bawal na ba kitang pasukin dito sa kwarto mo?" "H-hindi naman, kaso lang kasi... Baka makita mo yung aking..." Makita ko ang alin? Yung iyo?" "Gaga hindi." "O m giiii!!!! LEAAA, hanggang ngayon nasa iyo pa yang painting nyo ni Tom na ginawa mo?" "HOY! Punyeta ka huwag mong pakialaman yan!!!" I exclaimed. Paano ba naman kasi, talagang inilabas pa ng loka-loka yung malaking painting namin ni Tom na ginagawa ko noon. Yes, hanggang ngayon hindi pa rin sya tapos.
"Hala Lea, hanggang ngayon hindi mo pa rin tapos yan?" "Hindi paaaaa, may hinihintay pa kasi ako para mabuo yan, pero paunti-unti ko na syang tinatapos." "Wait, so ibig mong sabihin... Nangliligaw na sayo si Tom?" She asked. Sinabi ko kasi sa kanila noon na hindi ko tatapusin yang painting na yan hanggat hindi nagiging kami ni Tom. At kung sakali ngang hindi maging kami... Hahayaan ko na lang dito yung painting. Kasi hanggang nanndito yan... Magiging alaala sya na minsan sa buhay ko, may inibig akong katulad ni Tom. Hanggang nandito itong painting na ito, mananatili sya sa puso ko.
"P-parang ganoon na nga." Sabi ko na naging dahilan naman ng pagsigaw nito ni Christalla.
"Hoy! Quiet ka nga, ang aga pa o?" "Sandali lang kasi. Paano? I Mean anong nangyari?" Napahinga na lamang ako nang malalim tsaka nagsimulang magkwento.
**
Tom's pov

"Ako ay munting tinig, may munting pangarap.
Samyo ng bulaklak, sa hanging malinis."
Pagkanta ni Simon. Today is February 22. Siguro naman ay alam nyo na kung anong meron ngayon. Birthday ni Lea Salonga. Kaya naman napagdisisyunan kong i-surprise sya with Stanley and Simon's help. Kakantahin nila ang I am but a small voice, syempre kasi yon ang isa sa mga unang kanta ng birthday girl, yon din ang pangalan ng kauna-unahang album nya. Nasa music room kami ngayon nag-re-rehearse. Mamaya kasi ay ako rin ang pianista nila.
"Anak. Pagpasok mo sa ako ay munting tinig... Smile agad. Ipakita mo sa mga tao na happy ka. Tsaka dapat nilang marinig yon sa voice mo." Sabi ko.
Smile Simon?" "Yes baby." "Yan Simon, ganyang smile dapat. Para masayang-masaya tayo." Sabi naman ni Stanley na nagpangiti rin sa akin.
"Ulit tayo sa simula baby ha?" "Okay dada." Simon replied.
"Ako ay munting tinig, may munting pangarap.
Samyo ng bulaklak, sa hanging malinis.
May ngiti sa araw, at kung umuulan
Makapagtampisaw, malayang daigdig
Ng kawalang malay."
"I am but a small voice, I am but a small dream."
Pagkanta naman ni Stanley.
"Anak. Pag pasok mo roon sa English part, dapat confident ka agad ha? Di ba naituro ko na sa inyo yon?" Sabi ko pagkahinto ko sa pagtugtog. Medyo mahina kasi ang pasok ni Stanley sa part nya.
"Opo dada, sorry po. Kinakabahan po kasi ako." He said quietly.
"It's Okay, gusto mo bang mag-relax muna?" I asked while rubbing his back comfortingly.
"Okay lang po dada, Nawala lang po kasi ako kanina habang kumakanta." Sagot nya.
"Sige, ulit tayo ha? Doon na after ng part ni Simon okay?" "Opo." Stanley answered while smiling.
"I am but a small voice, I am but a small dream."
"Smile Stanley."
"The fragrance of a flouer, in the unpolluted air."
"Very good!!! Continue." Sabi ko sa kanya habang nakangiti nang malaki.
"I am but a small voice, I am but a small dream
To smile upon the sun, be free to dance and sing
Be free to sing my song to everyone."
"Yes. Simon pasok na for corus."
"Come young citizens of the world
We are one, we are one."
They sang in unison.
"Come young citizens of the world
We are one, we are one.
We have one hope, we have one dream
And with one voice, we sing."
"Tanley, doon sa corus... Di ba may Harmony ka doon?" I asked.
"Opo dada." "Okay. Don't come so strong anak. Medyo tone down ka sa part na yan. Kasi natatabunan mo na si Simon e, so soft ka lang, ano, um... Dapat naririnig ka pa rin, pero hindi mo ma-o-overpower si Simon. Kuha mo?" "Opo, dada." "Good. Ulit tayo kahit doon na lang sa we have one hope okay?" "Okay po." Stanley and Simon replied.
"We have one hope, we have one dream
And with one voice, we sing."
"Yes! Tuloy lang..."
"Peace." "Give us peace."
"Prosperity." "Prosperity."
And love for all mankind.
Peace." "Give us peace."
"Prosperity." "Prosperity."
And love for all mankind."
"Okay. Stanley... Yung mga parts mo riyan.... Yung give us peace, prosperity... Kailangan namin syang marinig. Kasi strong na yung backup vocals dyan e, sa corus lang kita pinag-tone down. Pero sa part na to, okay lang kahit level ka na kay Simon." Sabi ko sa kanya.
"Ulit tayo sa simula ha? Hanggang dulo na ng song." "Okay dada." They said in unison.
"Ako ay munting tinig, may munting pangarap.
Samyo ng bulaklak, sa hanging malinis.
May ngiti sa araw, at kung umuulan
Makapagtampisaw, malayang daigdig
Ng kawalang malay."
"I am but a small voice, I am but a small dream.
The fragrance of a flouer, in the unpolluted air.
I am but a small voice, I am but a small dream
To smile upon the sun, be free to dance and sing
Be free to sing my song to everyone."
"Come young citizens of the world
We are one, we are one.
Come young citizens of the world
We are one, we are one.
We have one hope, we have one dream
And with one voice, we sing."
"Peace." "Give us peace."
"Prosperity." "Prosperity."
And love for all mankind.
Peace." "Give us peace."
"Prosperity." "Prosperity."
And love for all mankind."
"I am but a small voice, I am but a small dream
To smile upon the sun, be free to dance and sing
Be free to sing my song to everyone."
"Come young citizens of the world
We are one, we are one.
Come young citizens of the world
We are one, we are one.
We have one hope, we have one dream
And with one voice, we sing, we sing."
"Peace." "Give us peace."
"Prosperity." "Prosperity."
And love for all mankind.
Peace." "Give us peace."
"Prosperity." "Prosperity."
And love for all mankind."
"Very good!!! Isa pa doon sa ending mga anak. Bago nyo bitawan yung kind... Take a deap breath, Okay? Para supported yung note na yon, hindi kayo kakapusin ng hangin. Okay ba?" "Yes dada." "Good! Isa pa ha? Doon na kayo mag-start sa huling peace, prosperity..."
"Peace." "Give us peace."
"Prosperity." "Prosperity."
And love for all man... Kind."
**
Stanley's pov