Biz yanlışa yola girdik
Tavşan deliğine düştük
Kim Taehyung için hayat her zaman olduğundan daha karmaşık bir haldeydi ve bunun ortasında nasıl kurtulacağını düşünemiyordu. Zihni örnek veremeyeceği kadar fazla doluydu ve Kim Taehyung için geçmiş geldiği gelecekten daha karmaşık sayılırdı. En azından şimdilik öyleydi. En yakın arkadaşlarından birisi ile arkadaşlığı bitmiş sayılırdı ve diğeri de uzaklaştıklarını düşünüyordu. Geleceğini değiştirmek fikrini kaybetmemişti. Fakat geleceğinde görmek istediği insanlar ile sorunları çözemeyeceği şekildeydi ve Kim Taehyung yalnız başına bununla nasıl baş etmesi gerektiğini bilmiyordu.
Yıllarca içinde bir yerlerde gizli taşıdığı ilk aşkı ve arkadaşının birbirlerine duyguları olduğunu öğrenmişti. Bununla baş edebilmeyi diliyordu. En yakın arkadaşının ondan yıllarca sakladığı gerçekler boğazında düğümleniyordu. Eskiden evli olduğu şimdilerde ise sadece sınıf arkadaşı olduğu oğlanın zor zamanında yanında olması da boğazına bir düğüm daha atıyordu. Onunla sevgili oldukları zaman bunu kesinlikle Jeon Jungkook'u unutmak için yapmamıştı. Jimin onu seviyordu ve Taehyung bu sevginin karşılık bulacağına inanıyordu. Zira bulmuştu da. Sadece aralarında olan sevgi zaman ile tükenmişti ve aralarında olan saygı da sevgi ile yok bulmuşa benziyordu.
Taehyung eve gitmek istemediği zamanların sadece altı gün öncede kaldığını biliyordu. Şimdi gitmek istemediği bir evi yoktu. Fakat altı gün önceye kıyasla Taehyung şimdi Jimin ile zaman geçirmenin kötü olmadığını biliyordu. Bu onu yormaktan daha fazla zihnini meşgul ediyordu. Yine de kesinlikle onu ilk aşkını unutmak için kullanmıyordu ve bunu düşünmeyeceğini biliyordu.
Kollarının arasında uyuyan bedene bakıp nefesini bıraktı. Odanın kapısı açıldığı zaman kafasını kaldırıp odaya giren sınıf arkadaşına baktı. Hyunjin gülümseyerek ikisine bakmış ve daha sonra yavaşça kapıyı kapatarak yatağına doğru yürümüştü.
"Uyandırmadım değil mi?" dedi oğlan gülümsemeye devam ederken. "Bu gece sizin odanızda kalacağım." dedi yatağının üzerinden pijamalarını alarak. Açıklama gereği duymuş olacak ki, konuşmaya devam etmişti. "Hoseok ile birlikte oyun oynayacağız."
Taehyung kafasını sallayarak ona gülümsedi. Jimin'in oda arkadaşı ve sınıf arkadaşları olan bu çocuk ile daha önceleri pek bir konuşmuşlukları olmadığını hatırlıyordu. Sevgili oldukları zamanda Jimin ile aynı odada kaldıklarını biliyordu ve onunla sadece sınıfta karşılaşmıştı. Selamlaşmak dışında bir sohbetleri yoktu ve şimdi yeniden geçmişe döndükleri zaman Hyunjin'le de konuşmaya başlamıştı. Zaman küçük dokunuşlarını bırakacak gibi görünmüyordu ve Taehyung altı gün içinde bunun bazen -fakat sadece bazen-o kadar da kötü olmadığını düşünüyordu.
Hoseok onlar için üzülürken yanında birilerinin olmasından memnundu. Hoseok her zaman onun aksine iyi bir arkadaş olmuş ve onu desteklemişti. Doğru ya da yanlış yapıyor olsa bile. Daha sonra Hyunjin ile sabahtan bu saate kadar eğlendikleri aklına geliyor ve en azından Hoseok'un biraz bile olsa ikisini düşünmeden zaman geçirmesine mutlu oluyordu. En azından birkaç dakikalığına kötü arkadaşlarını unutuyordu genç oğlan.
"Hoseok senin birkaç dakikalığına odaya gitmeni söylememi istemişti." Hyunjin çalışma masasına geçti. "Ben birkaç dakikaya işlerimi halledip geleceğim."
"Neden çağırdığını söyledi mi?" dedi nefesini bırakarak.
Fakat işin aslı Yoongi'nin odada olup olmadığını merak ediyordu ve Hoseok'un ikisini barıştırmak için bir plan yapmamış olmasını umuyordu. Hoseok arkadaşlarının bir yıl önce nasılsa öyle olmalarını istiyordu. Bu Taehyung için de zordu. Hoseok için bu bir yıl olabilirdi fakat, Taehyung için on bir yıllık arkadaşlık meselesiydi. Buna rağmen Taehyung kandırılmışlık hissini yok edemiyordu ve Yoongi de işleri onun için pek kolaylaştırmıyordu.
