"Ben gidiyorum ve Melek'e dört ay sen bakacaksın." Selin'in ettiği birkaç kelimenin ardından yıllar sonra aynı hikâyenin kapağı yeniden aralandı. Alp, Selin ve Melek'i yeni bir hayat bekliyordu bundan böyle. Büyük sözler etmek kolaydı ya da kırıcı h...
Oy verip satır arası yorumlar bırakmayı ihmal etmeyin lütfen, düşünceleriniz oldukça önemli.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alp'in kuvvetli kahkahası ortalığı doldururken sinirle gözlerimi devirdim. Alp benim kızdığımı fark etmiş olacak ki, duraksadı ve dudaklarını ıslatarak konuşmaya başladı. "Sen gideceksin ve ben Melek'e bakacağım öyle mi?!",
"Bugün beni çok şaşırtıyorsun Alp, her şeyi bir kere de anlıyorsun!",
"Ben Melek'e falan bakamam Selin!" Derince bir nefes aldım.
"Niye? Bunca zaman tek başıma ona ben baktım. Şimdi sana konuşmayı öğrenmiş, yürümeyi öğrenmiş, okumayı öğrenmiş bir çocuk bırakıyorum ve dört ay göz kulak olsan ne olur diyorum?!" Yanıma gelip oturduğunda gözlerimi ona çevirdim.
"Yaa ben bakamam neden anlamıyorsun?" Sözlerim üzerine resmen tutuşmuş gibi bir hali vardı. İki elini yavaşça birbirine çarptıktan sonra konuşmaya kaldığı yerden devam etti.
"Hem benimde işlerim var.",
"Yalan söylüyorsun Alp, hiç boşuna debelenme.",
"Selin ben yalan söylemiyorum gerçekten bakamam ben bu çocuğa." Gözlerimi devirip bacak bacak üstüne atmış olduğum bacağımı değiştirdim yeniden.
"Geç kaldın bu itirazı beş sene önce yapacaktın.",
"Valla o gece beş yaşında alıp kapına geleceğim desen, soyunmazdım bile.",
"Gerçekten iğrençsin Alp." Dediğim sırada doğrularak ona bakmıştım ki konuşmaya koyuldu tekrardan.
"İğrencim ben... Bu ev var ya sen gelmeden bir saat önce top atılmış gibiydi ve ayrıca evde Rus bir kadın vardı." Bu işten kendisini sıyırmak için kim bilir ne yalanlar atacaktı daha?
"Bahane uydurmayı keser misin? Bak benim birkaç gün içerisinde gitmem gerekiyor.",
"Annene, ablana falan bırak o zaman. Bende göz kulak olurum ama bakamam.",
"Annemin bel fıtığı var ve ablamda yurtdışında." Dudaklarını ıslatıp konuşmaya başladı bu sırada. Hiçbir kaçarı olmayacaktı ve ben buna müsaade etmeyecektim.
"Kusura bakma ama annenin bile böyle bir durumda sana ihtiyacı varken gidemezsin.",
"Anlamıyorsun. O konferansta mutlaka olmalıyım. Bu benim için çok önemli ne yapıp edip orada bulunmalıyım." Durdu bir süre ve daha sonra aklına bir şey gelmiş olmalı ki, konuşmaya başladı tekrar.
"Hah buldum! Melek'i de yanında götür hem çocuk da şöyle bir Londra görmüş olur.",
"Konferans diyorum, konferans. Melek'i nasıl yanımda götüreyim?",
