"Ben gidiyorum ve Melek'e dört ay sen bakacaksın." Selin'in ettiği birkaç kelimenin ardından yıllar sonra aynı hikâyenin kapağı yeniden aralandı. Alp, Selin ve Melek'i yeni bir hayat bekliyordu bundan böyle. Büyük sözler etmek kolaydı ya da kırıcı h...
Oy verip yorum bırakmayı ihmal etmiyoruz lütfen. 🙏🏻 (Diğer hikayelere olduğu gibi alınır koymak istemiyorum.)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bavuluma eşyalarımı yerleştirirken diğer yandan da telefonun ucundaki Aydan'a dikkat kesilmiştim. "Yani sen şimdi yarın buradasın öyle mi? Sonunda bitti ha? Hala inanasım gelmiyor doğrusu."
Aydan'a bu konuda hak veriyordum çünkü benimde hala buna inanasım gelmiyordu. "Evet Aydan, yarın dönüyorum.",
"Melek kim bilir nasıl heyecanlıdır?" Bunu düşününce gülümsemeden edemedim. Bebeğimi haddinden fazla özlemiştim hem artık o da bu özleme dayanacak halde değildi. Bir an evvel kızıma kavuşmak, ona sıkı sıkıya sarılmak istiyordum. Bu arada asıl iş de ben döndükten sonra başlıyordu. Melek tam benim yokluğumla mücadele etmeye alışmışken bana kavuşacak olsa bile bu kez yeniden babasından ayrılacaktı. Alp tenezzül edip haftadan haftaya görmeye gelecek miydi bakalım? Bildiğim gerçeklerden sonra bir yanım artık Melek'i boynu bükük bırakmayacak dese de diğer yanım bundan neredeyse hiç emin değildi.
"Aydan senden bir şey rica edeceğim.",
"Tabii arkadaşım.",
"Bu akşam bir gidip Melek'e bakar mısın? Hatta gidince direkt benim için öp onu. Of çok özledim.",
"Sabırlı ol annesi, az kaldı." Demesi kolaydı tabii. Saçlarımı kulak arkama kıstırıp konuşmaya kaldığım yerden devam ettim. "Tabii size söylemesi kolay Aydan Hanım ama anne olduğunuzda beni anlayacaksınız. Anne olmak öyle bir duygu ki..."
İç çekti Aydan bir gün bunu yaşamayı çok istediğini biliyordum ve umarım da yaşardı. Arkadaşımın bu duyguyu tatması beni mutlu edecekti. "Umarım bende tadarım.",
"Nedim ile köşe kapmacayı bırakırsan bence ikinizde tadacaksınız. Sizi artık evlendirelim.",
"Selin!" Gözlerinin önünde Alp ve benim gibi berbat bir çift varken nasıl birbirlerine adım atacaklardı ki? Elbette yapamamışlardı bunu oysa birbirlerini ne kadar sevdikleri bakışlarından anlaşılıyordu. Ayrıca fazlasıyla da heyecanlanıyorlardı birbirlerini görünce belki de bir araya gelmeyi başarabilseler oldukça mutlu bir çift olacaklardı. Ancak bizim gibi berbat bir çiftin gölgesi altında kalmıştı aşkları.
