"Ben gidiyorum ve Melek'e dört ay sen bakacaksın." Selin'in ettiği birkaç kelimenin ardından yıllar sonra aynı hikâyenin kapağı yeniden aralandı. Alp, Selin ve Melek'i yeni bir hayat bekliyordu bundan böyle. Büyük sözler etmek kolaydı ya da kırıcı h...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alaycı bir gülümseme göndermeden edemedim. Ciddi ciddi benden Melek'i istiyordu şimdi öyle mi? Kaşlarımı havaya kaldırdıktan sonra kollarımı bağladığımda dudaklarını ıslatarak konuşmaya başladı. "Zaten uzun yıllar boyunca kızımdan, kızımızdan uzaktım Selin."
Soluyup gözlerimin önüne gelen saçlarımı kulak arkası yapıp ona yanıt vermekte gecikmedim. "Ondan uzak olmayı seçen sendin Alp. Melek'i babasız bırakan sendin."
Gözlerini benden kaçırdıktan sonra başını kaşır gibi yaptı ve hemen arkasından başını önüne eğerek mırıldandı. "Bunun nedenini çok iyi biliyorsun sende Selin."
Ondan aldığım yanıtla beraber bir kere daha sinirle soludum. Nedenini biliyormuşum! Yaptığı şeyi sadece bana yapmış olsaydı belki bir nebze olsun anlayabilirdim onu ancak Melek'e yapmıştı. "Hastalık bahanesinin ardına mı sığınacaksın? Bir baba ne olursa olsun kızının ardında durmalı.",
"Yapamadım anlasana." Dedikten sonra ayağa kalktı ve dibimde bittiği gibi ellerini omzuma koyup gözlerini gözlerimle kavuşturdu. "Yapamadım" dudaklarından sadece bir kelime çıkarken o masmavi gözleriyle bana birçok şeyi anlatmanın derdindeydi sanki; dudakları susmuş, gözleri konuşuyordu Alp'in! Ben ondan gözlerimi kaçırdığımda benden uzaklaşmadan konuşmaya devam etti.
"İkinize dünyada en çok sevdiğim iki varlığa arkamı dönmek ne kadar zordu tahmin bile edemezsin Selin! Siz evden çekip gidene kadar her gece bıkmadan seni ve onu izledim. Ancak uyuduktan sonra size doya doya bakabiliyordum. Melek küçücüktü ve ben sırf sen benden biraz daha nefret et diye o iğrenç adama dönmek zorunda kaldım! Oysa bebeğimize bakmaya doyamıyordum. Kokusu burnumda tütüyordu. Sen sadece uyurken onu bıraktığın için uyuduğunuz zamanlarda benim kızımdı Melek." Alp'in söyledikleri benim gözlerime yaşların dolmasına ve daha sonrasında da adeta bir sicim gibi gözlerimden yaşların akmaya başlamasına neden oldu. Yaptıklarıyla kendisini değil, bizi de tarumar etmişti.
"Ağlama..." dedikten sonra elini yanağıma götürüp narin bir dokunuşla yanağıma akan gözyaşımı sildi ve peşinden dudağını yanağıma bastırdı. "Sadece Melek'e ve bana bir şans vermeni istiyorum Selin. Her şeyin farkındayım bizim üzerimizden uzun zaman geçti biliyorum ama Melek ve ben baba kız olarak hala bunu başarabiliriz. Ne yazık ki yitip giden aşkımız için elimden bir şey gelmez."
Hışımla ayağa kalktığımda benden uzaklaşmak zorunda kaldı Alp. Gözlerini kısmış şaşkınca bana bakıyordu diğer yandan da. "Melek'i birkaç ay boyunca sana vermem mümkün değil. Çünkü zaten yeterince özledim kızımı ayrıca o da beni çok özledi. İstediğin zaman gelip onu görebileceğini, onu sevebileceğini ve onunla vakit geçirebileceğini biliyorsun. Melek'te haftasonları evine gelip seninle kalabilir. Ama bundan fazlası olmaz Alp! Sen Melek'in babası olmayı bıraktıktan sonra daha fazlasını talep edemezsin ondan ve benden. Geçen zaman boyunca biz sana gelmeden kendi arzunla bir kere gelmedin Melek'e, bir kere! Halbuki benim küçük kızım her gün babasını sorardı bana... Ben ona sürekli senin yokluğunu türlü türlü bahaneler bulmaya çalışıp anlatma zorluğuna düştüm. Neden? Beni bırakabilirdin Alp ama Melek'i asla bırakmayacaktın!",
