ថ្ងៃរះចាំងជ្រែមកពីទិសខាងកើត សម្លេងចាបយំឮចេចចាច ស្វែងរកចំណីចិញ្ចឹមក្រពះ ដើម្បីរស់ ខណះដែលថេហ្យុងនៅដេកនៅឡើយ។
ហុឹម!!!
ថេហ្យុងក្រហឹមដើមក៎ លើកដៃបាំងពន្លឺថ្ងៃដែលចាំងភ្នែក ហើយដាក់ចុះវិញ ទាញភួយគ្របក្បាល បើបាំងតែដៃ បាំងវាមិនជិត ចិងហើយគ្របភួយអោយលិចទាំងក្បាលចិងស្រួល កុំអោយមានឧបសគ្គក្នុងការបន្ដសុបន្ដិ។
<<ក្រោកថ្ងៃចាំងគូទហើយ>>ជុងហ្គុកដែលឈរមើលថេហ្យុងតាំងពីដើម ក៏ឡើងទៅលើគ្រែ អង្រួនស្មាតិចៗ។
ធម្មតាជុងហ្គុកជាមនុស្សម៉ត់ចត់លើពេលវេលា ម៉ោង7ត្រូវតែអោយដល់ក្រុមហ៑ុន និងម៉ោងផ្សេងទៀតត្រូវតែជាក់លាក់ ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ បែងចែកគ្រប់ទាំងអស់ តែលើកនេះគេខុស ព្រោះតែថេហ្យុង ធ្វើអោយគេខាត អង្គុយចាំមួយព្រឹកធំ។ ហើយនេះគ្រាន់តែចំណុចតូច ព្រោះមួយព្រឹកនេះគេចូលផ្ទះបាយ ធ្វើអ្វីមួយសព្វជុំហើយ ដល់ពេលមកមើលថេហ្យុង នៅតែមិនទាន់ភ្ញាក់ទៀត បើបណ្ដោយអោយដេករហូត ប្រហែលប្រុងដេកភ្លេចបាយភ្លេចទឹកទេដឹង។
<<ក្រោក...>>ជុងហ្គុកអង្រួនម្ដងទៀត ហើយនៅពេលថេហ្យុងមិនព្រមភ្ញាក់ គេក៏ទាញភួយចេញ។
<<អោយតែដេកពេលណា ដឹងតែរំខានរហូត>>ថេហ្យុងបើកភ្នែក ចងចិញ្ចើមថាអោយ កាពិតទៅភ្ញាក់តាំងពីជុងហ្គុកដាស់មុនដំបូងម្ល៉េះ តែចរឹកខ្ជិល មិនចង់ងើប ទើបពោបខ្លួនលើគ្រែពូកទន់កក់ក្ដៅវិញ ប៉ុន្តែ......វានៅតែមិនសមបំណង ព្រោះបាដីដាស់༎ຶ‿༎ຶ
<<ខុសទៀត...>>គេចាំតែខុសឬយ៉ាងមិច?មួយរយះនេះ ធ្វើស្អីក៏ខុស អាធ្វើម្ហូបអោយញាំក៏ខុស ហើយទៅរកមនុស្សឯណាបានប៉ុនគេ ងាប់ហើយ..ល្អគ្រប់ដប់ ថាមិនចង់អួតទេ។(。ŏ﹏ŏ)
<<លើកក្រោយ បើដាស់ទៀត ត្រៀមយកបីកាំផ្លៀង ប្រាប់អោយហើយ>>ថេហ្យុងនិយាយសម្លេងកាច ដាក់បំរាមទុកអោយហើយ កុំអោយតែចេះដាស់រហូត ដល់ពេលចិងទៅ មនុស្សវាមួម៉ៅយល់អត់។ និយាយហើយ ក៏ចុះពីលើគ្រែ ដើរចូលបន្ទប់ទឹកបាត់។ ចំណែកជុងហ្គុកក៏អង្គុយធ្វើមុខដូចចង់រកយំ។
<<ម៉ាកប៉ាអើយ...កូនជួបកម្មធំហើយ>>គេថ្ងួចថ្ងូរ ពេលត្រូវថេហ្យុុងគម្រាមវៃ ម៉ែអើយ..ស្មានតែកូនឆ្មា កាពិតមេខ្លាសោះ ច្រឡំធំហើយលើកនេះ។
កន្លងពេលមួយសន្ទុះធំ ថេហ្យុងក៏ចេញមកវិញ ជាមួយកន្សែងរុំតាំងពីដើមទ្រូង ទល់មកដល់ភ្លៅ ដោយសារតែកន្សែងវាខ្លី ទើបពេលយកមករុំទាំងល្បែងលើទាំងល្វែងលើ ធ្វើអោយវាខើតមុខខើតក្រោម។
ជុងហ្គុកអង្គុយមើលថេហ្យុងឡើងភ្លឹក លេបទឹកមាត់ក្អឹកៗ ស្ងួតបំពង់ក៎ចេស ចំហរមាត់ សន្សើមទឹកមាត់ជ្រាបចេញមកតិចៗ។(ᗒᗩᗕ)
<<រោគចិត្ត>>ថេហ្យុងគំហក ដំឡើងសម្លេង ដៃក៏ខ្ទប់កន្សែងទាំងខាងលើទាំងខាងក្រោម ដើរត្រៀតជើង ទៅទូខោអាវ មុខក្រហមដូចម្ទេសទុំ ជេគេមិញនេះមិនមែនដោយសារខឹង តែអៀន ចិងហើយទប់មាត់មិនជិត ជេបន្លំតែម្ដងទៅ។
<<ហុីសៗ ស្អាតដល់ក៎>>ជុងហ្គុកសើចរលាក់នៅដើមក៎ ចុះពីលើគ្រែ ដើរទៅអោបចង្កេះថេហ្យុងពីក្រោក ជ្រប់មុខថើបកញ្ចឹងក៎ស៎ខ្ចី។
<<លែងមើស>>ថេហ្យុងបេះដៃជុងហ្គុកចេញ ឈោងដៃយកខោអាវពីស្នា មកដាក់ត្រកងនិងដៃ មិនដឹងថាជុងហ្គុកបានត្រៀមទុកអោយឬអត់ ក៏មិនដឹង បើឃើញហើយយកស្លៀកតែម្ដងទៅ កុំបាច់សួរច្រើន។
ជុងហ្គុកមិនថយចេញ ធ្វើមុខក្រាស់ ចូលទៅរកម្ដងទៀត លើកដៃស្ទាបអង្អែលគល់ភ្លៅតូចសាច់ទន់ដូចមនុស្សស្រី និងអូសឡើងទៅលើ សើយកន្សែង ចាប់ច្របាច់សាច់ត្រកៀកពេញៗដៃ។
<<ហុឹម...>>ថេហ្យុងក្រហឹមដើមក៎ ងាកខ្លួនចេញ ប្រុងគេច តែដូចអោយជុងហ្គុកបានដៃ ចាប់បង្វែមុខ រុញផ្ទប់និងទូភ្លាម។
<<លែង..>>ថេហ្យុងរើបម្រាស់។
<<សុំមួយសិន>>
<<កុំល្មោកពេក ថ្ងៃហើយមិនមែនយប់>>
<<ពុទ្ធោអើយ...បងដាច់2-3យប់ហើយ មិនបន្ដក់បន្ដិចទេអី>>ជុងហ្គុកមុខជូ ពេលថេហ្យុងបង្អត់ឡើងប៉ុន្មានយប់ ហើយខ្លួនក៏អត់ដែល ព្រោះមិនចង់បង្ខំ តែពេលនេះគេទប់មិនជាប់ពិតមែន។
<<ថយចេញ ក្រែងថាថ្ងៃមានអង្គប្រជុំមិនចិង>>
<<លើកទៅថ្ងៃក្រោយក៏បាន>>
<<ធ្វើមេគេហើយ មិនចេះរក្សាពាក្យសម្ដី>>
<<ក៏ព្រោះតែមាសស្នេហ៍ ទើបបងត្រូវធ្វើបែបនិង>>គេនិយាយរួច ក៏ប្រញាប់ទម្លាក់មាត់ទៅថើបមាត់ថេហ្យុងទាំងគម្រោល ថើបខ្លាំងៗ តាមអារម្មណ៍ បើទោះបីថេហ្យុងប្រកែកគេក៏ចាប់ដែល។
បើធ្វើចោរហើយ វាមិនចំណេញ ដូចវាមិនសម យ៉ាងហោចណាស់ មុនឪគេតាមទាន់ជាន់កែង ក៏បានបន្ដិចបន្ដួចដែល។
<<ហុឹម..>>ថេហ្យុងទន់អស់ដៃជើង មុនដំបូងក៏ប្រកែក តែគេល្បួង ស្ទាបអង្អែលតែបន្ដិចក៏ដុតរោលអារម្មណ៍ អោយទោរទន់ជនល្អូកទៅតាមដែល ដោយគ្មានកិច្ចប្រកែកទៀត។
ដៃក្រាស់ក្រើម អង្អែលភ្លៅថេហ្យុង បន្ទាប់មកក៏ស្ទាបដេញទៅលើ រាយទៅកន្លែងមានស្នេហ៍ ធ្វើអោយថេហ្យុងថ្លូរងុលៗនិងដើមក៎ ព្រោះមាត់កំពុងតែត្រូវរវល់តបត៎ជាមួយគេ។
ជុងហ្គុកស្រាបអង្អែល ដុតអោយក្ដៅ ទាល់តែចង់រំលាយខ្លាញ់ទាំងខ្លួន ទើបប៉ុកប៉ាប់ គ្រលាស់ខោអាវខ្លួនចេញ ដោះគ្រវាត់អោយខ្លួនប្រាណទទេសស្អាត គ្មានអ្វីបិតបាំង។
គេចាប់បីថេហ្យុងបោះទៅលើគ្រែ គ្មានមេត្ដាថ្នាក់ថ្នម ហើយទ្រោបពីលើ ជ្រែកខ្លួនចូលប្រលោះជើង រុញជើងថេហ្យុងឡើងអោយទៅអឹបនិងទ្រូង កោងចូលគ្នា ចំណែកគេជាអ្នកទប់ពីក្រោម។
ជុងហ្គុកសាប់ខ្លួនអែងដល់រឹងស្ដូក បានដាក់ច្រឡ៎និងល្អាងស្នេហ៍ចុះឡើង បន្ទាប់មកក៏អុកចូលមួយភ្លឹបដល់គល់ អោយថេហ្យុងស្រែកចាច។
<<អ្ហាស>>
<<អូ...អស្ចារ្យណាស់>>គេក្រហឹម ដកដង្ហើមតាមមាត់ អោនទៅមុខបន្ដិច អោយជើងទាំងពីថេហ្យុងទាក់ស្មារគេ អង្រួនចង្កេះតិចៗ ហើយបន្ដជាញាប់ស្អេក ធ្វើអោយថេហ្យុងថ្ងូររលាក់សម្លេងតាមការអុកអ្នកខាងលើ។
ជុងហ្គុកធ្វើម្ដងហើយម្ដងទៀត ទាល់តែថេហ្យុងស្អក់ក៎ ទន់ខ្លួន ទើបឈប់សម្រាក ហើយដកខ្លួនចេញ ងូតទឹកសម្អាតខ្លួន ទៅក្រុមហ៑ុនមុន ទុកអោយថេហ្យុងទៅតាមក្រោយ។
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ល្បិចស្នេហ៍លោកCEO(ចប់)
Фанфикគ្រាន់តែស្រឡាញ់ហើយចង់បានមកថ្នាក់ថ្នមវាមិនទៅជាតានតឹងប៉ុន្មាន។ តែគីមថេហ្យុងមិនព្រម ថែមទាំងជំនាស់ ក្រាញននៀល ទើបចនជុងហ្គុក បុគ្គលល្បីឈ្លោះ ត្រូវចែកវិញ្ញាសារ ដាក់ផែនការល្បិច ដើម្បីធ្វើអោយថេហ្យុងដើរមករកក្បែរគេដោយខ្លួនអែង ដោយមិនចាំបាច់ដេញចាប់យកនាំតែហត់។