ក្រោយពេលជុងហ្គុកចេញទៅផុតបន្ដិច ថេហ្យុងក៏បម្រាស់ខ្លួន បើកភ្នែកព្រឹមៗ ញីមុខញីមាត់ ក្រឡេកមើលជុំវិញបន្ទប់មិនឃើញជុងហ្គុកទើបឆ្ងល់។
<<តិចគេបានខ្លួនហើយ រត់ចោលយើងទេដឹង>>ថេហ្យុងនិយាយតិចៗ ភ្ញាក់រលឹកដឹងខ្លួន ប្រុសៗដែលចេះស្មោះស្អីទេ សុីហើយបោះចោលតាមទម្លាប់ដដែលលើកនេះសំណាងអាក្រក់ប៉ះខ្លួនអែងម្ដង អាប្រុសអាខក់មិចធ្វើអញ្ចឹង។
ថេហ្យុងដេកជូតទឹកភ្នែករហេមរហាម មិនគួរណាបន្ដោយខ្លួនបណ្ដោយប្រាណតាមអារម្មណ៍ បើដឹងថាគេលេងដោះដៃ បែបនិង មិនខ្ចីប្រគល់ឈាមស្នេហ៍ដំបូងអោយទេ។
គិតត្រឹមថាគិតរត់ចោលហើយ ក៏ប៉ុកប៉ាប់ ឈានជើងចុះពីលើគ្រែ ថាទៅរកងូតទឹក ព្រោះស្អិតខ្លួន តែគ្រាន់ដើរបានបន្ដិចស្រាប់តែញ័រជើងតត៉ាត់ ទប់មិនជាប់ក៏ដួលប្រោសនិងការ៉ូត្រជាក់ស្រេប។
<<ហុិក..ហុិក..ចោរម្សៀតណាស់ ចាំមើលទៅប្ដឹងប៉ូលីស អោយចាប់ដាក់គុក ស៊ីបាយក្រហម ជុះអាចម៍លែងស្រួល..ហុឹក ហុឹក>>សម្លេងអណ្ទើតអណ្ដក់ យំបណ្ដើររៀបរាប់ ចង់ចាប់ម្នាក់ប្រធានចិត្តខ្មៅនោះដាក់គុកបណ្ដើរ ទឹកភ្នែកក៏ហូររហាម ទឹកសម្បោរចេញមកតិចៗ ក្រាបដេកនិងឥតការ៉ូត៎ទៀត បើដើរមិនរួចផងមានតែបែបនិង។
<<ចាំមើលទៅ អាញ់ទៅប្ដឹងប៉ាម៉ាក់អាញ់ហើយ>>ថេហ្យុងក្ដាប់ដៃ គុំគួននិងជុងហ្គុក ហុឺស!!!ចាំទៅដល់កូរ៉េពេលណានិងប្ដឹងផ្ដល់អោយអង្គុយនិងកៅអីមិនបាន តាបុិឆ្គួត។
ថេហ្យុងវាទៅគ្រែ ស្រវាភួយទាញទម្លាក់ ហើយយកមកដណ្ដប់ខ្លួនននោលគោក អង្គុយវៀនៗនិងការ៉ូ មុខហើមស្បុលព្រោះយំ។
ក្រាក!!!
សម្លេងបើកទ្វាឮឡើង ធ្វើអោយថេហ្យុងងាកទៅមើល ឃើញជុងហ្គុកដើរចូលមក ដោយក្នុងដៃមានកាបូបធ្វើការ ថង់មួយទៀតមិនដឹងជាស្អីទេ។
ថេហ្យុងពេបមាត់យំ បណ្ដួលខ្លួនដេកនិងការ៉ូ យំល្ហាមៗ ធ្វើអោយជុងហ្គុករត់ចូលមករកយ៉ាងលឿន។
<<ហាន់នី កើតអី>>ជុងហ្គុកចាប់ថេហ្យុង រួចត្រកងរាងកាយតូចឡើង ដាក់ខ្លួនអង្គុយនិងការ៉ូដែល សួរដោយទឹកមុខព្រួយបារម្ភខ្លាំង។
<<ហុឹក...ចាំ ម..មើល ទៅវិញប្ដឹងប៉ា..ហុឹក ប្ដឹងប៉ាម៉ាក់ហើយ>>ថេហ្យុងនិយាយមិនច្បាស់ ទន់ខ្លួនល្វេចល្វច តែក៏ព្រមជ្រុបមុខនិងទ្រូងហាប់ណែន ញីទឹកភ្នែកសម្បោរនិងអាវគ្រ័ហ្សេរជុងហ្គុកឡើងសើម។
<<ថី..ពៅ..ថីហាស>>ជុងហ្គុកលួងលោម អង្អែលខ្នងថេហ្យុងតិចៗ ថើបសក់ក្បាលទន់រលោង បញ្ចេញសម្លេងឡើងផ្អែម ហាក់ដូចឪពុកលួងកូនអោយបាត់យំអញ្ចឹង។
<<លោកចោលខ្ញុំ ហុឹក>>ថេហ្យុងនិយាយខ្សាវៗ។
<<បងមានទៅចោលឯណា បងនៅត្រង់នេះតើ>>
<<អាប្រុសចោម្រៀត>>ថេហ្យុងគក់ទ្រូងជុងហ្គុក ដុបៗ ពេបមាត់ស្ពេប ដូចទ្រង់វេនតា ល្ហេមល្ហាមដល់ក៎។
ជុងហ្គុកដកដង្ហើមធំ ពេលនេះចង់តែរត់គេចអោយផុតពីផែនដី វិចបង្ខិចទៅនៅភពផ្សេងវិញម្ដង។ មនុស្សមិនចេះនិយាយលួងអីផង មកយំង៉ែៗចិង អ្នកណាធ្វើស្អីចេញ?ពិបាកពេកចាប់រំលោភ អីឡូវហើយ។ មធ្យមងំត្រង់អោយក្មេងតូចល្អិត ជេបញ្ជោរ អាចោរម្សៀតលេងៗ នេះជាលើកទីមួយនៅក្នុងជីវីតហើយ។
<<ហា....មិចជេបងអញ្ចឹង អាក្រក់ស្ដាប់ណាស់>>ជុងហ្គុកចាប់ស្មារថេហ្យុងសងខាង ផ្ងើយមុខអោយងើយឡើង ហើយពេលឃើញមុខហើម ភ្នែកក្រហម ក៏មិនដាច់ជេស្ដី។
<<ចរិកលោក អាក្រក់ជាងសម្ដីខ្ញុំទៅទៀត>>
<<អឺ..ទៅអញ្ចឹងទៅ>>ជុងហ្គុកក្រវីក្បាលតិចៗ ក្រពុលមុខចំតួហើយ ថាចង់សុីថ្លើមប្រមាត់ក្មេង អោយជីវីតអាយុចាស់គេអមតះ មានឯណា បុិនយកមកធ្វើអោយស្កូវឆាប់ដុះហើយតើនែក។
<<អាប្រុសអាក្រក់ធ្វើបាបគេ ចេញអោយឆ្ងាយទៅ>>ថេហ្យុងដំឡើងសំឡេង ច្រានជុងហ្គុកចេញ ហើយពេលរាងកាយមាំ ដួលអុកគូទនិងការ៉ូ ក៏រហ័សវាចេញឆ្ងាយពីគេបន្ដិច។
<<ហើយបងធ្វើស្អីខុស និយាយមកមើល>>ជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ជើមដាក់។
<<លោកអែងអាក្រក់ បានរាងកាយគេហើយ រត់ចោលគេ អាក្រក់ជូជាតិ អាក្រក់ដូចខ្មោចឆៅ ហុឹក ...>
<<ហើយបងនៅត្រង់នេះឡើងច្រង៉ោៗ មកថារត់ចោល>>
<<ហុឹក..ហុឹក>>ថេហ្យុងស្រែកយំលើសដើម។
ហុឹម..អាញ់ហា ចាប់រំលោភអីឡូវហើយ!!!
ជុងហ្គុកគិតក្នុងចិត្ត ខ្នក់ខ្នាញ់ថេហ្យុងពេក ពេលលួងមិនគិតឈប់ ទៅយំថែម កម្មទុក្ខធ្ងន់ហើយជុងហ្គុកអើយ....
<<មោះអីឡូវឈប់យំ ចាំបងងូតទឹកអោយ>>គេនិយាយ ខិតទៅជិតមាសស្នេហ៍ តែថេហ្យុងនៅតែអង្គុយអោបភួយ បែរមុខចេញ យំសសឹក ទើបគេខាំធ្មេញក្រតៗ ព្យាយាមអត់ធ្មត់។
<<មោះ ពៅមាស ងូតទឹកហើយ យើងទៅដើរលេងជាមួយគ្នាន៎>>
<<ចេញអោយឆ្ងាយ ហូវ...ហុឹក>>
<<ហា..ដេញប្ដីចេញយ៉ាងមិចទេនេះ>>
<<ខ្ញុំនៅលីវ គ្មានប្ដីរេ កុំចេះតែមកនិយាយ>>
<<បញ្ជាក់ម្ដងទៀតទេ ប្ដីឮមិនប្ដី>>គេឆ៎លេង អោនមុខទៅជិត ថេហ្យុងក៏ខំត្រៀតជើង ភ័យខ្លួន។
BINABASA MO ANG
ល្បិចស្នេហ៍លោកCEO(ចប់)
Fanfictionគ្រាន់តែស្រឡាញ់ហើយចង់បានមកថ្នាក់ថ្នមវាមិនទៅជាតានតឹងប៉ុន្មាន។ តែគីមថេហ្យុងមិនព្រម ថែមទាំងជំនាស់ ក្រាញននៀល ទើបចនជុងហ្គុក បុគ្គលល្បីឈ្លោះ ត្រូវចែកវិញ្ញាសារ ដាក់ផែនការល្បិច ដើម្បីធ្វើអោយថេហ្យុងដើរមករកក្បែរគេដោយខ្លួនអែង ដោយមិនចាំបាច់ដេញចាប់យកនាំតែហត់។
