Ağrılı bir geceyi atlatmıştım. Abim yine sağ olsun başımdan bir saniye bile ayrılmamıştı. Sabah uyandığımda odamdaki tekli koltukta iki büklüm olmuş yattığını gördüm. Kalkıp ayağıma panduflarımı giydim ve usulca abimin yanına gittim. Bugün cumartesiydi okul da işte yoktu. Bir an önce odasına gidip uyuması için onu uyandırmalıydım. Sonra da kahvaltıda onun çok sevdiği menemen yapabilirdim ona. Ağrım katlanılacak boyuttaydı.
Abimin sağ omzuna elimi koydum. Usulsa onu parmağımla dürtsemde uyanmamıştı. Bende yanağına bir öpücük kondurup adını seslendiğimde gözlerini açtı. Başını kaldırır kaldırmaz ağzından bir inleme duyuldu.
"Ah" elini enseni koyup ovuşturmaya başladı. Boynu tutulmuştu kesin. Elimi ensesine koyup masaj yapmaya başladım. "Eh be abi niye burda uyudun ki, her yerin tutulmuş benim yüzümden" gittikçe sesim içime kaçtı. Masaj yapan elimi alıp bir öpücük kondurdu ve ayağa kalktı. "Ben Fıstığımın yanında olmayacağımda kim olacak? Senin için değer abicim" anlıma bir öpücük kondurup geri çekildi "ağrın var mı?" Başımı iki yana salladım.
"Katlanabileceğim boyutta sen koş git bakalım uyu ben seni uyandıracam, belki kahvaltıda bir sürpriz yapabilirim sana" sırtından onu iterek ayağıya indirdim. Odasının kapısını açıp yatağına yatırdım. Tam odadan çıkarken "uyuyorsun tamam mı?" Başını salladı. Bende odama üstümü değişmeye gittim. Mutfaktan sesler geliyordu. Annem kesin sabah enerjisiyle evdekileri paylıyordu.
Banyodaki işlerimi hallettim dolabımdan rahat bir eşofman takımı alıp giydim. Tam odadan çıkacaktım ki telefonumun sesiyle geri döndüm.
"Beni de sabahları böyle mi uyandıracaksın ilerde?"
"Nasıl uyandıracakmışım anlamadım?"
Merak etmiştim aşağıya insem sofraya oturduğumda cevap vermezdim. Onun için camın kenarında daha demin abimin uyuyakaldığı tekli berjere oturdum. Gözüm her zamanki gibi Alkın'ın odasına kaydığında camın önünde pijama takımları elinde telefonuyla bu tarafa bakıyordu.
"Daha demin Güven'i uyandırdığın gibi güzelim?"
Ha benim odamı izliyordu demek ki her fırsatta. İçimden bir ses sanki sen izlemiyorsun Açelya dedi. Doğru bende ne zaman cama tünesem onun camından gözlerimi çekmezdim.
"Hiç kusura bakma o sadece abime özel bir uyandırma şekli."
Biraz sinirlensin bakalım saçımı savurup içeri geçtim. Merdivenleri indiğimde annemin babamla Mert'i masadan kovarken gördüm. Babam bir yerden söyleniyor bir yerde de ceketi eline almış ayakkabılarını giyiyordu.
"Babacım ne oldu sabah sabah anneme, sende koşma çıkıyorsun evden?" Babam ayakkabılarını giydi elinden ceketini alıp giydirdim. Saçımın üstünden öpüp " dayın gelecekmiş bu akşam temizlik yapacakmış annen, biz ayağının altında gezmeyecekmişiz. Bakta sende kaçacak bir yer bul güzel kızım." Babama kahkahayla karşılık vermiştim.
O sırada annem Merti ensesinden tutup bize doğru ittirdi.
"Ben temizlik yapacam diyorum bu da bana bilgisayarda oyun oynayacam diyor. Git gerçek arkadaşlarınla sosyalleş yürü." Mertte korkusuna ayakkabılarını giyip babamla evden çıkmıştı. Babamın dediği gibi bende bir bahaneyle yok olsam iyiydi. Tam usul usul kaçmaya çalışırken annemin sesiyle olduğum yere çakıldım.
"Açelya ağrın yoksa yardım et annecim bana, yüklükten yorgan yastık falan çıkartalım, tek uzanamam onlara" kaçmayıp ilk adımda yakalanmıştım. Annem o kadar çok bağırıyordu ki abimin uyanmasından korktum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREK YANGINIM
RomanceBazen insan bir kitap okur gibi kendi hayatını okur, bazense kendi hayatını bir kitaba döker ve okurları düşüncelerin içine itermiş. İşte o kitap benim, o kitabı yazan kalem benim. Burası benim hayatım, bu benim kitabım hatta kalemim... ---- İşte o...
