Aşk Mantık İntikam

Bölüm 12

Her an kötü birşey olucak hissi içinizi kapladığında özgürlüğünüz kalmıyor.
Son 2 gündür ozanlaydım tamam bu çok güzel birşey bir yola girmeye çalışıyorduk ama ya gene birşey olur da ozan beni bırakırsa veya çağla gene kötülük yaparsa aileme zarar verirse diye düşünmeden edemiyorum.

Ozanın omzuma koyduğu eliyle düşüncelerimden sıyrıldım.

"Esra'm sana sesleniyorum. Duymuyormusun?"

Yatağımda doğruldum. Ozanda yatağın kenarına oturdu.

"Dalmışım kusura bakma."

"Ne düşünüyordun bakalım bana da anlat."

Öylesine der gibi ağzımı büzdüm.

"Önemli değil."

"Önemli değil diyorsun ama 2 gündür dalgınsın. Buraya getirmemin sebebi biraz olsun olaylardan uzaklaşman(ellerimi tutup bana yaklaştı) biraz birbirimize zaman tanımak birbirimizle ilgilenmekti. Bir sorun varsa söyle canını hiçbirşey sıkamaz buna izin vermem."

Onu böyle görünce içimde kelebekler uçuyor. Onu mıncırmak istiyordum.

"Ozan kötü şeyler olucak hissi var içimde sanki biri birşey yapıcak ya da sen tekrardan beni bırakıcakmışsın gibi  geliyor."

Elini saçlarımda gezdirdi.

"Esra böyle şeyler düşünme öyle birşey olmıcak ben seni nolursa olsun bırakmıcam."

"Söz  ver."

Gülümseyip bana yaklaştı ve dudaklarıma uzuuunca bir öpücük bıraktı.

"Sana söz hep yanına olucam. Elini tutucam. Ama eğer böyle yatmaya devam edersen işe geç kalıcaksın."

Unuttuumm ben işe gidiyordum.

"Ay Ozan iyi ki hatırlattın."

"Sakin sakin sanki patronun bekliyor hahaha."

"Orası öyle ama olsun."deyip kalktım Ozanda ben giyiniyim diye odadan çıktı. Giyindikten sonra aşağı indim Ozan kahvaltı hazırlamıştı ama hemen çıkmam lazımdı.

"Ay Ozannn ne güzel bir kahvaltı hazırlamışsınnn."

"Yani hazırladım ama prensesim kalkamadı şimdi de işe gidiyor."

Dudaklarını büzerek bana baktı. Ona yaklaştım.  Ayaklarımın üzerinde durup ona yetiştim ve dudaklarını öptüm.

"Büzme öyle dudaklarını."

"Öpüceksen hep böyle büzerim."

Gülerek geri çekildim.

"Ben gidiyorum o zaman."

"Birşey olursa hemen arıyorsun.  Çok da oyalanma oralarda yarın zaten bende gidicem çok yorma kendini."

"Her gün aynı şeyler ama  ozan ezberledim."

"Ama napayım aklım kalıyor sende."

"Eh işten gelince veririm o zaman."

Gülüştük ve ben ayakkabılarımı giydim çıktım.

Taksiyle şirkete gittim. Herkes de bir telaş vardı. Simini göründe durdurdum.

"Simin noluyor ?"

"Günaydın Esracım. Çağla hanım gelmiş erkenden ve her yeri dağıtmış şimdide herkesin canına okuyor. "

"Görünmeden gitsem bari birde onla uğraşamam."