Aşk Mantık İntikam

Bölüm 42

Kucağımda atlasla oturuyordum.

"Esra bana bak."

Aklımda sadece adamın telefonda dedikleri duruyordu.

"Esra!"

Ayaza baktım.

"Atlas uyudu hala sallıyorsun. "

Atlasa baktım. Zar zor uyumuştu gene.

"Ver ben yatırıyım içeri."

Atlası ayaza uzattım.

"Amcanın paşası."

Ayaz atlası alıp içeri gitti. Sabaha kadar uyumamıştım belki ozan arar diye. Babam abimle aşağıda dükkana bakıyolardı annem bugün dükkana inmedi.

Ayaz gelip yanıma oturdu.

"Esra bak korkutuyorsun. Tamam kendini düşünmüyorsun ama ozanla atlası mı düşünsen ha."

"Ayaz napmamı bekliyorsun kocamı katil potansiyelli biri kaçırmışken hemde yurt dışında napmamı bekliyorsun. "

"Çok haklısın gerçekten ama atlasın sana çok ihtiyacı var. Ozan sağ salim buraya gelicek ben sabah erken polislere haber verdim."

"Burdaki polis ne işime yarıcak benim. "

"Orayla iletişime geçmemimizin tek yolu."

Kapı zili çalınca ayaz kalkıp kapıya baktı. İçeri zümrüt annem girince oturduğum yerde doğruldum.

"Kız menekşe ne bu suratlar ya noluyor atlas mı hasta oldu?"

Annem zümrüt annemi alıp mutfağa gitti. Kimseye birşey anlatıcak gücüm yoktu. Aynı şekilde teselli edicek gücümde.

"Yenge ben gidiyorum şimdi biraz şirkette görüneyim de anlaşılmasın eğer soran olursa belli etme sende."

"Tamam ayaz birşey olursa hemen beni ara."

Ayaz bana bakıp sarıldı.

"Kendine iyi bak."

Ona göz kırptım. Ayaz gittiği zaman içeri annemler girdi.

"Esra?"

"Efendim?"

"Bir isteğin varmı kuzum?"

"Hiçbirşey istemiyorum. "

"Esra kahvaltı da etmemişsin kızım annen söyledi. "

"Canım istemiyor."

"Ama bak -"

"İstemiyorum. "

Annemler daha fazla konuşmadan oturdular. Zümrüt annem ağladı ağlıcaktı. Ağlayabilirdi artık ağlıcak gücüm yoktu.

"Ağla anne."

"Ne?"

"Ağla merak etme ben ağlayamıyorum."

Kalktım.

"Nereye kızım?"

"Atlasın yanına gidicem."

Atlasın yanına uzandım.  Minik ellerini tuttum.

"Atlas.  Acaba baban neden sana atlas adını koymak istedi?"

Esneyip mırıldanınca poposuna vururak pış pışladım.

Atlasa bakarken biraz uyuyakalmışım. Uyandığımda atlas yanımda yoktu. Telaşla kalkıp içeri gittiğimde annemler atlasla oynuyordu.