Bölüm 44

469 24 3
                                    

"Esra konuşabilirmiyiz biraz."

Ozan adama çok sinir olmuştu.

"A şey tabi. Siz bekleyin biz iki dakikaya geliyoruz."

Ozanın peşinden diğer odaya gittik.

"Esra kim bu adam?"

"Ozan dedim ya müş-"

"Ne biçim müşteri bu esra adama ne benim hayatımdan ya kim de hesap soruyor?!"

"Ozan biraz sakin ol bak adam sadece mera-"

"Ben merak falan bilmem eğer biraz daha öyle konuşursa o adamın ağzını yüzünü dağıtırım."

Ozan beni bile dinlemeden içeri geri girdi. Çok kızmıştı ne vardı ki bunda kızılıcak.

"Kusura bakmayın beklettik sizi."

"Hiç önemli değil ama benim kalkmam lazım daha sonra bakarız işlere esra hanım."

"Bundan sonra ben  eşlik edicem size anıl bey."

Ozan lafa atlamıştı. Birde benim müşterimi alıyordu ne hakla?

Anıl bey çıkınca cama doğru bakan ozana yürüdüm.

"Ozan ne demek ben ilgilenicem?"

"Ne var Esra bakamam mı?"

"Niye böyle davranıyorsun anlamıyorum?"

Ozan sinirle döndü bana.

"Ne demek anlamıyorum ya. Herif ben yokken sana yürümüş sen bunu farketmemişsin. O kadar  yakın hissetmişki bana hesap soruyor birde sen kimsin ?!"

Sakin ol Esra.

"Ozan bak fevri davranıyorsun adamın bana yürüdüğü falan yok iş görüşüyoruz burda."

"Esra sen kör olabilirsin ama ben hala görüyorum o herifin bakışları bile bakış değil. O kimde benim karıma öyle bakıyor. Düşündükçe sinir oluyorum ya  ben yokken adan allahım."

"Ya ozan ne demek ben yokken ya ne demek istiyorsun sinirimi bozma! Dursaydın yanımda o zaman!!"

Ozan birden bana baktı. Salak esra.

"Ozan ben öyle demek istemedim."

"Esra ben oraya kendim için gitmedim keyfimden gitmedim anladın mı bana bunu vurup durma."

"Ozan."

Ozana doğru yürüdüğümde ozan çekilip odadan çıktı.

Herşeyi berbat ettim. Herşeyi.

Çıkıp ozanı aradım. Hiç biryerde yoktu.

"Musa Ozanı gördün mü?"

"Valla en son aşağıaki toplantı odasındaydı da sinirliydi biraz yalnız."

"Biliyorum ben off tamam musa teşekkür ederim."

Aşağı toplantı odasına gittim. Kapıyı yavaşça açtığımda koltukta arkası dönük oturuyordu.

Yavaşça içeri girdim.

"Ozan."

Ses vermedi. Kırılmıştı bana tabi vermez. Aptal esra tutamadın çeneni.

"Ozan bakar mısın lütfen. "

Gene ses vermedi. Önüne geçip dikildim.

"Ben özür dilerim öyle demek istemedim."

Kafamı aşağı indirip suratına baktığımda çenesini sıktığını gördüm.  Yavaşça sandalyeyi çekip oturdum.

Kendini zor tutuyordu.

Aşk Mantık İntikamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin