Aşk Mantık İntikam

S2B3

"Haftada 3 kere gelmeniz yeterli olucak daha fazlası 2 nizide yorar."

Doktor beye bakıp göz kırptım. Ozanda başını salladı. Daha sonra beni sandalyeme oturttu ve evimize gittik.

"Hoşgeldiniz çocuklar."

"Hoşbulduk annecim."

Montumu çıkartıp anneme verdim.

"Üstünü değiştircekmisin Esra?"

"Birazdan değiştiririm hayatım ben gel oturalım azcık."

Acaba bu haberi annemlere söylemeli miyim yoksa saklamalımıyım? Söylersem eğer onlar ağızlarında tutamazlar.

"Ee ne dedi doktor?"

Ozan koltuğa geçmeme yardım ederek kendi de yanıma oturdu ve olanları anlattı.

"Olsun kızım geç olsun güç olmasın."

Kapı çaldığında herkes birbirine baktı.

Ozan kalkıp kapıya baktı. Ayla gelmişti bugün seansımız olduğunu bilmiyordum.

"Ayla hoşgeldin bugünü unutmuşuz biz gel içeri."

Ayla gülerek geldi ve beni öptü.

"Önemli değil ozancım ben esraya bir fotoğraf getirdim. "

Kaşlarımı çatarak baktım. Ayla çantasından bir fotoğraf çıkardı. Gerilmiştim açıkcası aylada garip bir surat vardı.

Ozan yanıma gelerek eliyle sırtımı okşadı.

"Görmek ister misin?"

"Evet göster lütfen."

Fotoğrafı bana gösterdiğinde bakakaldım. Kazanın olduğu yerde 3 5 tane adamın dikildiği bir fotoğraftı. Üstelik aynı arabalar duruyordu. Yüzüm düşünce herkes bir anda sustu. Ozan daha da sokularak bana baktı.

"Esracım iyi misin?"

Kafamda her şey kesik kesikti. Acı çektiğimi hatırlıyordum sadece. İşkence çektiğimi. Ve bunlar aklıma geldikçe gözyaşlarımı tutamıyordum.

Ayla fotoğrafı geri koyucakkan elini tuttum ve fotoğrafı aldım.

"Bu bu fotoğrafı nerden buldun?"

"Sadece psikologluk yapmıyorum bir kaç ipucu da arıyorum."

Nefes alışverişlerim zorlanmaya başladığında Ozan zorla elimden fotoğrafı alıp Aylaya verdi.

"Anne esraya bakar mısın 2 dakika?"

Aylayı tutup odadan çıkardı.

"Sakin ol annecim ben burdayım esram."

"Anne ben hiç bir şey hatırlamıyorum."

"Hatırlıcaksın annem üzme kendini bak bende üzülüyorum."

Kendi içimden kendimi telkinlemeye çalışıyordum. Ozan da kim bilir neler dicek kadına şimdi. Kısa bir süre sonra Ozan içeri geldi.

"İyi misin hayatım?"

Kafamı salladım.

"Ayla nerede?"

"Bir süre gelmemesini söyledim. Bugün ne kadar mutluyduk sonra sen o fotoğrafı görünce gene huzursuz olduk. En azından iyileşene kadar bunu kurcalamayalım acelemiz yok hem sende belki yavaş yavaş hatırlarsın."