一个钢镚儿(A lucky coin)
အပိုင်း၁၀၄
ချူးယိ၏ အရက်ခံနိုင်ရည်က မကောင်းပေ။သို့သော်လည်း ယမ့်ဟန်၏ အရက်ခံနိုင်ရည်က တော်တော်လေး မဆိုးမှန်း သူသိသည်ပင်။သို့ဖြစ်ရာ ယမ့်ဟန်ပင် မပါ၀င်ရဲသည့် ၊ ဦးလေးယမ့်နှင့် ချွေးယိ၏ အရက်သောက်ပွဲအတွက် ၊ သူ စိတ်ကိုကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားမိသည်။
သို့သော်လည်း နှစ်ယောက်စလုံး ဒီလောက်ကြီး သောက်နိုင်ကြလိမ့်မည်ဟု မထင်ထားမိခဲ့ပေ။ယမ့်ဟန်၀ယ်လာခဲ့သည့် ထိုအရက်များအားလုံး ကုန်သွားပြီး ၊ သူတို့နှစ်ယောက်က ဘလက်ခ်ကော်ဖီအေးကို ဆက်သောက်နေကြသေးသည်။
နောက်ဆုံး နှစ်ယောက်စလုံး ဆိုဖာပေါ်တွင် ခေါင်းချင်းဆိုင်၍ အိပ်ပျော်သွားသည့် အချိန်၌ ၊ ညသန်းခေါင်ကျော်၍ သုံးနာရိီပင် ထိုးနေလေပြီ။
စားပွဲပေါ် ၊ ကြမ်းပြင်ပေါ် ရှုပ်ပွနေသည်များကို ကြည့်၍ ၊ နှစ်ရှည်အလုပ်သမားစိတ် ရှိနေသည့် ချူးယိမှာ အိပ်ချင်လွန်း၍ နည်းနည်းမှ မလှုပ်ချင်တော့ပေ။
"ဂရုမစိုက်တော့နဲ့"
ယမ့်ဟန်က ပြတင်းပေါက်ပေါ် ထိုင်၍ နံရံကို မှီထားကာ ၊ ခြေထောက်ကို အရှေ့အနောက် လွှဲယမ်းနေသည်။
"မနက်ဖြန်ကျမှ ထပ်ပြီး ရှင်းလိုက်တော့"
".....ရှင်း,ရှင်းလိုက်မယ်"
ချူးယိက ခဏလောက် တုံ့ဆိုင်းနေပြမှ မတ်တပ်ထရပ်လိုက်ပြီး
"မတော်လို့ ညသန်းခေါင်ကြီး တစ်,တစ်ယောက်ယောက်က သန့်စင်ခန်း၀င်,ဖို့ ထလာရင် ချော်,ချော်လဲနေလိမ့်မယ်"
"မင်းကတော့ တကယ်ပဲ"
ယမ့်ဟန်က ရယ်လိုက်ပြီး ၊ ပြတင်းပေါက်ပေါ်ကနေ ခုန်ချလာလိုက်သည်။
"အင်းပါ ၊ ငါ မင်းကို ကူပေးမယ်"
"ဘယ်,ဘယ်လိုလုပ် ငါ့ကို ကူတယ် ဖြစ်ရတာလဲ"
![အကြွေစေ့လေးတစ်စေ့ [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/273544582-64-k78175.jpg)