一个钢镚儿(A lucky coin)
အပိုင်း၁၀၆
အချပ်ပို၁
ဒီနေ့က ချူးယိ မူကြိုတက်သည့် နောက်ဆုံးရက်ပင်။နောက်ဆို မူကြိုသွားစရာ မလိုတော့ဘူး ၊ မူလတန်း တက်ရတော့မည်ဟု အမေက ပြောသည်။
မူလတန်းအပေါ် ချူးယိထံတွင် ဘာထင်မြင်ချက်မှ ရှိမနေချေ။နည်းနည်း ကြောက်စရာ ကောင်းသည်ဟုသာ ခံစားရသည်။
အကြိမ်တိုင်း သူ့ပစ္စည်းကို လုယူကြသူများမှာ ၊ ဟိုဘက်တိုက်က မူလတန်း ကျောင်းသားတွေ ဖြစ်သည်။
ချူးယိ အတွက်တော့ ၊ မူလတန်းကျောင်းသားတွေ အားလုံးမှာ မတရား အနိုင်ကျင့်တတ်ကြသည့် သူတွေ ဖြစ်သည်။
သူတို့တွေက သူ့ထက် အရပ်မြင့်ကြပြီး ၊ သူ့ထက်လည်း ခန္ဓာကိုယ် တောင့်ကြသည်ပင်။ထို့အပြင် မူလတန်းကျောင်းသားဆိုသည့် သာလွန်သောခံစားချက်ပါ ရှိနေလေရာ ၊ သူ့ကို တွေ့သည့် အချိန်တိုင်း အရမ်းကို အထင်အမြင် သေးသလို တစ်ချက် ကြည့်တတ်ကြကာ
:
"မူကြိုကလား?"
မိမိလည်း မကြာခင် မူလတန်းကျောင်းသား ဖြစ်တော့မည် ဆိုသော်လည်း ၊ မူလတန်းကျောင်းသား၏ စွမ်းဆောင်ရည်မျိုး ရနိုင်လိမ့်မည်ဟု ချူးယိ မထင်မိပေ။ဟိုဘက်တိုက်က မူလတန်းကျောင်းသားတွေနှင့်လည်း ယှဥ်ပြိုင်နိုင်လိမ့်မည်ဟု မထင်ချေ။
"ချူးယိ ၊ ဒီနေ့ သား အဖွားလာကြိုမှာလား ၊ သားအမေ လာကြိုမှာလား?"
ဆရာမရှောင်ကော်က ဘေးနားက်ို လျှောက်လာပြီး တစ်ခွန်းမေးလာသည်။
"မ,မ,မသိဘူး"
ချူးယိက အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
သူ မူကြိုအပေါက်၀တွင် ထိုင်နေသည်မှာ အချိန်အတော် ကြာနေလေပြီ။သူတို့ ဖင်ကော်အတန်းရှိ ကလေးတွေ အကုန်လုံး နီးပါး ပြန်သွားကြပြီပင်။သူနှင့် ၊ အဖေအမေနှစ်ယောက်စလုံး ကိစ္စရှိနေ၍ နည်းနည်း နောက်ကျမှ လာကြိုကြမည့် တစ်ခြား ကလေးတစ်ယောက်သာ ကျန်တော့သည်။
![အကြွေစေ့လေးတစ်စေ့ [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/273544582-64-k78175.jpg)