一个钢镚儿(A lucky coin)
အပိုင်း၉၉
ဦးလေးယမ့်၏ ကိစ္စက နောက်ဆုံးတွင် တရားရုံး စတော့မည်ပင်။ချွေးယိ၏ အပြောအရ ဘာပြဿနာမှ မရှိတော့ဘူး ဆိုသော်လည်း ၊ ရှေ့နေလျုံက အဖက်ဖက်က ပြင်ဆင်ပြီးပြီ ဆိုသော်လည်း ၊ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် အသက်လောက် အရေးကြီးသည့် တရားရုံး စတင်တော့မည် ဖြစ်ရာ ၊ ယမ့်ဟန် မပြောနှင့် ၊ ချူးယိပင် စိုးရိမ်လွန်း၍ လူက တုန်ယင်ချင်သလို ဖြစ်နေသည်။ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် သူက အလွယ်တကူ စိုးရိမ်တတ်သည့် သူပင်။
သို့သော်လည်း ယမ့်ဟန်၏ စိတ်ခံစားချက်များ တည်ငြိမ်နေစေရန်အတွက် ၊ သူ တစ်လျှောက်လုံး တည်ငြိမ်အေးဆေးနေသလို အမူအယာမျိုး လုပ်ထားရသည်။အဖေ့အတွက် အခန်းငှားဖို့ ကိစ္စကိုပင် မလစ်ဟင်းစေပဲ ၊ ယမ့်ဟန်ကိုလည်း ကူပြီး စုံစမ်းခိုင်းထားသည်။အရာအားလုံးက ပုံမှန်အတိုင်းလိုမျိုးပဲ ယမ့်ဟန်ကို သူ ခံစားစေချင်သည်။ယမ့်ဟန်၏ အာရုံကိုလည်း လွှဲပေးချင်သည်။
အကယ်၍ ဒီတရားရုံးစတာသာ အဆင်ပြေချောမွေ့ပါက ၊ သိပ်မကြာခင် အချိန်တွင် ဦးလေးယမ့် ထွက်လာနိုင်ပြီဟု ယမ့်ဟန်က ပြောပြသည်။ယမ့်ဟန်က ဦးလေးယမ့်အား သွားကြိုရန် တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် စောင့်စားနေတာမျိုးဖြစ်ဖို့ သူ မျှော်လင့်မိသည်။
"မင်းက မင်းအဖေအတွက် ဘယ်လိုအခန်းမျိုး ငှားပေးဖို့ တွေးထားတာလဲ?"
ယမ့်ဟန်က ဆိုဖာပေါ် လှဲနေပြီး ၊ ဖုန်းကို ကိုင်၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲကြည့်နေသည်။
"အခန်းတစ်ခန်း,ဆို ရပြီ"
ချူးယိက ပြောလိုက်သည်။
"သူက တစ်ယောက်တည်းဆိုတော့ အ,အရမ်းကြီးတာမျိုးလည်း နေ,စရာ မလိုဘူး ၊ နေရာကိုလည်း အရမ်း ဂျီးများနေဖို့ မ,မလိုဘူး"
"မင်း ကျောင်းပြီးသွားရင် အဆောင်မှာ နေလို့ မရတော့ဘူး"
ယမ့်ဟန်က ဖုန်းကြည့်နေရင်း
"သူက မင်းကို သူနဲ့အတူတူ လာနေခိုင်းလောက်တယ်?"