အကြွေစေ့လေးတစ်စေ့ [Completed]

အပိုင်း၅၅[U]

一个钢镚儿(A lucky coin)

အပိုင်း၅၅

မေ့ဆေးက အလုံးစုံ ပျယ်သွားရာ ၊ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ရှိ ဒဏ်ရါက တဆစ်ဆစ်နှင့် စတင်၍ နာလာသည်။ယမ့်ဟန်က အတော်လေး သည်းခံနိုင်သူဟု ပြော၍ ရသည်။ဒီလို နာကျင်မှုမျိုးက သူ့အတွက်တော့ အရမ်းပြင်းထန်သည်ဟု သတ်မှတ်၍ မရပေ။သ်ု့သော်လည်း အချိန်အကြာကြီးတော့ သည်းမခံနိုင်ပေ။

သူ တစ်ချိန်လုံး အိပ်ပျော်သွားအောင် ကြိုးစားနေမိသည်။အသက်ရှူနှုန်းကို ထိန်းညှိ၍ ၊ သက်သောင့်သက်သာ ဖြစ်အောင် လုပ်လိုက်ကာ ၊ စည်းချက် အလိုက် အသက်ကို ရှူသွင်းနေလိုက်သည်။သို့သော်လည်း နောက်ဆုံးမှာတော့ နည်းနည်းလောက် အိပ်ချင်လာသလို ဖြစ်သွားသော်လည်း ၊ တကယ်အိပ်မပျော်ပေ။

ဘယ်ဘက်လက်၏ လက်ခုံပေါ်တွင် အပ်ကို တစ်ချိန်လုံး ထိုးထားသည်။ရေတစ်ခါမှ မဆွဲဖူးခဲ့သည့် သူ့အတွက်ကတော့ ၊ နည်းနည်း နာသည်ပင်။

လက်ခုံကနေ ပခုံးအထိ တစ်လျှောက်လုံးက နာကျင်နေပြီး ၊ အေးလည်း အေးနေရာ ၊ ထိန်းချုပ်၍ မရပဲ နည်းနည်း လှုပ်ရှားနေမိသည်။

အစကတော့ တော်တော်လေး စိတ်၀င်စရာ ကောင်းသည်ဟု သူ ထင်မိသေးသည်။ချူးယိက ကုတင်ဘေးနားတွင် မှီနေရင်း ၊ သူ့လက်တစ်ခါ လှုပ်သွားတိုင်း ၊ လက်ချောင်းထိပ်ကို အသာလေး တစ်ချက်တို့ပေးနေသည်။နောက်တစ်ကြိမ် လှုပ်လိုက်လျှင် ၊ နောက်တစ်ခေါက် ပြန်တို့ပေးသည်။သူ ငါးမျှားနေသလို ခံစားချက်မျိုး ခံစားလိုက်ရသည်။

ငါးစာကို တစ်ချက် လှုပ်လိုက်တိုင်း ၊ ငါးငတုံးလေးက တစ်ခါလာထိပြီး ထွက်ပြေးသွားပြန်သည်။

ငါးက အစာကို ကိုက်လိုက်သည့် အခါကျမှသာ နည်းနည်း မူမမှန်နေကြောင်းကို သူ သတိထားလိုက်မိသည်။သို့သော်လည်း သူ မလှုပ်ရဲပေ။

ချူးယိက ခြေသံဖွဖွလေး လျှောက်၍ လူနာခန်းထဲကနေ ထွက်ကာ တံခါးကို သေချာပြန်ပိတ်ပေးသွားသည့် နောက်မှသာ ၊ သူ သက်ပြင်းအသာ ချလိုက်ပြီး ၊ တစ်ချိန်လုံးစောင်းထားသည့် ခေါင်းကို ပြန်လှည့်လိုက်သည်။လည်ပင်းပင် နာနေလေပြီ။