VİRANE +18

3. BÖLÜM

Merhabalar en değerlilerim😊😊😊

Bence çok hoş bir bölüm oldu, bilmem ne dersiniz?😮😮

Çok konuşmak istemiyorum ve sizi bölümle baş başa bırakıyorum.

Keyifli okumalar❤❤❤

Zalim usulü imza bırakmayı unutmayalım, lütfen efendim (🐾🐾🐾)

🐾🐾🐾🐾

Aydınlığa aralanan gözlerimi kırpıştırarak beyaz tavandan ayırdım.

Kafam taşla ezilmişçesine ağrıyordu ve bu acı berbat bir şekilde bütün hücrelerime işliyordu.

Göz bebeklerimi sağa sola doğru çevirerek bulunduğum odaya göz gezdirmeye başladım.

Odak noktama yatağın üzerinde oturan sarı saçlı bir kız girdiğinde, irkilerek yerimden doğrulmaya çalıştım.

Mavi gözleri endişeyle aralanırken, tiz sesiyle "Lütfen sakil ol." dedi. "Seni korkutmak istememiştim."

Kaşlarımı çattığımda anlımda hissettiğim acıyla yüzümü buruşturup, elimi oraya doğru götürdüm.

Elimin altında hissettiğim bandajla son yaşadığım şeyler bir bir canlandı zihnimde.

Gözlerim dehşetle aralandığında karşımdaki kız zihnimden geçenleri anlamışçasına konuşmaya başladı. "Cemre burada değil." dedi beni rahatlatmak istermişçesine. "Bana güvenebilirsin."

Karşımda ki kız büyüleyici bir güzelliğe ve masumiyete sahip görünüyordu.

"Ben Dolunay." bana dostça elini uzatan kıza şüpheyle bakıp, pek kibar olmayan bir şekilde "Bana yardım etmelisin." dedim. Sesimin aciz bir şekilde çıkmasına engel olamamıştım. "Onlar beni öldürecek."

Dolunayın masum yüzü hüzünlü bir ifadeye büründüğünde kafasını olumsuz anlamda salladı. "Üzgünüm ama yapamam." dedi.

Dudaklarımdan histerik bir kahkaha firar ettiğinde, üstümdeki çarşafı atarak hızla doğruldum.

"Düşündüm de senin yardımına ihtiyacım yok."

Dolunay'ın eli çevik bir hareketle kolumu bulduğunda "Yanlış yapıyorsun." dedi. "Üzgünüm ama buna izin veremem. Ben versem onlar vermez. Abim alt katta ki salonda, dışarıda iki güvenlik var. Ve maalefes burdan kaçman imkansız."

Abisi Anıl mıydı yani?

"Burdan kaçacağım ve hiç kimse buna engel olamayacak anladın mı?" dedim titreyen sesimle.

Fazla mı aciz görünüyordum?

Kolumu hızla kendime çektiğimde, dolan gözlerimi kırpıştırarak odada volta atmaya başladım.

Kapının ardında duran Dolunay "İyi geceler." diyerek kapıyı üzerime kilitlediğinde, ellerim sertçe saçlarımı bulup çekiştirmeye başladı.

Bu odadan ve lanet evden kaçacaktım, kendim için değilse bunu Zalim için yapacaktım.

Aklıma gelen şeyle adımlarım anında durduğunda hızlıca odaya göz gezdirdim.

Zalim neredeydi?

Bunun yeni aklıma gelmesi beni hayrete düşünürken, öfkeyle kapıya koştum. "Çabuk kedimi getirin bana. Heyy kime diyorum." dedim endişeli bir şekilde. Öfkeli yumruklarımı fazla sert bir şekilde kapıya vuruyordum. "Eğer kedimin başına bir şey gelirse bu evi başınıza yıkarım, anladınız mı?"